Η υποκρισία του Αβέρωφ

Όσοι προλάβαμε να υπηρετήσουμε στο ΠΝ (Πολεμικό Ναυτικό), θυμόμαστε το Αβέρωφ όχι για την ένδοξη ιστορία του, αλλά για τα “φαντάσματα" του. Τους στρατεύσιμους-φάντασμα δηλαδή που ήταν γραμμένοι στην δύναμη του μουσείου/μονάδας και υπηρετούσαν τύποις εκεί, ενώ βρίσκονταν στις δουλειές ή στα σπίτια τους.

Η προχθεσινή δεξίωση ήταν το φυσικό επακόλουθο. Το θωρηκτό προορισμός της ελίτ των στρατευσίμων, έγινε και προορισμός για τις δεξιώσεις τους. Κατανοητό όσο και αυτονόητο.

Το μόνο που θα ήθελα είναι να λείπει η υποκρισία όλων για το “πάρτυ με τα μοντέλα”. Πείτε τες πουτάνες να τελειώνουμε, αφού αυτό υπονοείται στις ακραίες όσο και συντηρητικές διαμαρτυρίες που ακούω και διαβάζω. Το δε πειστήριο του εγκλήματος, τα ανορεξικά πόδια που προβάλουν από το μίνι της κορασίδας, είναι αν μη τι άλλο τραγικό.

Ελλάς, Ελλήνων, Υποκριτών.

Μόλις τελειώσει η φασαρία, οι μισοί θα αρχίσουν τα τηλέφωνα επιδιώκοντας την απόσπαση του κανακάρη τους για το “ηρωικό” κατά τα άλλα Αβέρωφ.

Μα τι λέω... Δεν υπάρχουν πια στρατεύσιμοι στο ΠΝ - καταργήθηκαν. Αλλιώς ουδείς θα ενδιαφερόταν για την δεξίωση - απλά θα συνέχιζε να γεμίζει το μουσείο από νέα “φαντάσματα”.

Ξεφτίλες.