7 λεπτά ο κάθε υποψήφιος σε 2 ώρες εκπομπή, κι όλο το υπόλοιπο μονόλογοι και αγορεύσεις επιλεγμένων δημοσιογράφων...
Κι όποιος έχει την ατάκα, κερδίζει την παρτίδα. Τόσο απλή και τόσο άθλια η τηλεοπτική μας δημοκρατία.
Το χθεσινό μόρφωμα είναι συνέπεια ενός νόμου που προσπαθεί με λάθος τρόπο, να επιβάλλει ίσους κανόνες στην προβολή των υποψηφίων από τα τηλεοπτικά μέσα. Θυμίζω τις Καρατζαφεριάδες της κάθε ΑΛΤΕΡιάδας πριν, μετά, και κατά την διάρκεια κάθε εκλογικής αναμέτρησης.
Αυτός ο περίεργος νόμος με την σειρά του, είναι συνέπεια της δημοσιογραφικής ασυνέπειας. Μίας ασυνέπειας που δεν μαζεύεται από την ακέφαλη ΕΣΗΕΑ, τον ανύπαρκτο κώδικα δεοντολογίας των δημοσιογράφων, και την αδιαφάνεια που χαρακτηρίζει τους βασικούς μετόχους των ΜΜΕ.
Έτσι είναι: όταν δεν λύνεις το πρόβλημα μία φορά στην ρίζα του, ξοδεύεις μια ζωή να κυνηγάς τις αμέτρητες παραφυάδες του - ο μύθος της Λερναίας Ύδρας.
Η ελευθερία του λόγου και η καλή δημοσιογραφία είναι βασικά στοιχεία του 4ου πυλώνα της δημοκρατίας μας. Και ήρθε ο καιρός να το δούμε αυτό και νομοθετικά, σε ότι αφορά την κακή, την αδιαφανή και ως εκ τούτου ύποπτη δημοσιογραφία.
Νομοθετικά με τον βασικό μέτοχο και το ποιος πουλάει τι και σε ποιον. Οικονομικά με το ΣΔΟΕ (;).
Και εν τέλει ως πολίτες, κάθε μέρα στα περίπτερα και τα τηλεκοντρόλ μας.
2 σχόλια:
Θεωρώ, πως η τελευταία παράγραφος είναι, που θα πρέπει απ'όλους να ακολουθηθεί!!
Συμφωνώ.
Δημοσίευση σχολίου