Η απαξίωση κι η τεμπελιά

Οι παπαρδέλες συνεχίζονται στον τύπο, από ανθρώπους και έντυπα που δεν το περιμένεις.

Ειδικά όταν εκείνοι θεοποιούν τα παραδοσιακά μέσα τα οποία (όφειλε να) χαρακτηρίζει η τεκμηρίωση και η ερεύνα προς αποφυγή μετάδοσης λανθασμένων ειδήσεων.

Πόσω μάλλον, η ολοκληρωμένη επίγνωση των πλαισίων στα οποία εντάσσονται τα θέματα τους και ο συνακόλουθος σωστός χειρισμός του προκείμενου.

Έτσι, όταν γράφει κάποιος, για παράδειγμα, ότι τα wikileaks ήταν αποτέλεσμα χακεριάς, αγνοώντας ότι ο 22χρονος στρατιωτικός Bradley Manning είναι υπόδικος αυτή τη στιγμή, ως ο δράστης της διαρροής εκ των έσω, πράττει (εν αγνοία του, και στηριζόμενος σε καθαρή αλαζονεία σε ότι αφορά την προειλημμένη άποψη του για το θέμα) τα ακόλουθα:

1. ισχυροποιεί την δαιμονοποίηση του μέσου (διαδίκτυο) και ενισχύει τις φωνές που ζητάνε μεγαλύτερο έλεγχο στο μοναδικό ίσως ελεύθερο μέσο έκφρασης και επικοινωνίας που έχει απομείνει σήμερα.

2. παραπληροφορεί σε ότι αφορά την φύση του θέματος του (wikileaks), μειώνοντας το από μέσο ερευνητικής δημοσιογραφίας, σε κάτι που ισοδυναμεί με ένα τεχνολογικό Μαυρίκη.

3. αποδυναμώνει στα μάτια των πολιτών (αναγνωστών του) την υπερασπιστική γραμμή του Assange, εφόσον δεν αναγνωρίζει την φύση της δουλειάς του που δεν διαφέρει από αυτήν των NYTimes, της Guardian και του Der Spiegel. Των τριών εντύπων δηλαδή που από κοινού με τον ίδιο, επεξεργάζονται και δημοσιοποιούν το υλικό προκειμένου να μην υπάρξουν παράπλευρες απώλειες και κίνδυνος για κανέναν από τους αναφερόμενους στα διπλωματικά τηλεγραφήματα.

Ακριβώς την ίδια δουλειά κάνουν, με μόνη διαφορά ότι ο ένας από τους 4 είναι αυτός που του δόθηκε το πρωτογενές υλικό. Και φυσικά καλύπτεται και αυτός από την κείμενη νομοθεσία περί δημοσιογραφίας και ελευθερίας του λόγου.

Όταν δε, συνεχίζει παρακάτω στο ίδιο άρθρο, γράφοντας:

"Αν οι άνθρωποι του Wkikileaks είχαν χρόνο και δημοσιογραφικό μυαλό κι αν ήθελαν όντως να προκαλέσουν πονοκέφαλο στις ΗΠΑ, τότε θα είχαν κάνει μια επιλογή δημοσιογραφικά ενδιαφερουσών πληροφοριών, θα είχαν ξεχωρίσει τα επιλήψιμα σημεία και θα είχαν δώσει μόνο αυτά."

αγνοώντας ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει με πρωτοβουλία του Assange, απαξιώνει την προσπάθεια όχι με βάση κάποια πραγματικά στοιχεία, ούτε απλά εκφέροντας μία άποψη, αλλά διαστρεβλώνοντας την αλήθεια. Την αλήθεια που ευαγγελίζεται ως μοναδικό προνόμιο των έντυπων μέσων.

Η δε "ανάλυση" σε ότι αφορά την ποσότητα, χρίζει κάποιας βαθύτερης σκέψης κατά την γνώμη μου, και δεν περιορίζεται σε αφορισμούς του τύπου:

"...ο όγκος ακυρώνει την ουσία."

Μπορεί ο όγκος να είναι μέρος της ουσίας.

Για να κλείσω, εφόσον ο σκοπός μου δεν είναι η ανάλυση του συγκεκριμένου άρθρου αλλά μίας κακής πρακτικής: αν ένας αρθρογράφος περιοριστεί στην διατύπωση της άποψης του και δεν επιχειρήσει να την τεκμηριώσει με "ότι πήρε το αυτί του" δεν έχω κανένα πρόβλημα. Άποψη του και κρίνεται για αυτήν.

Η παραποίηση όμως της πραγματικότητας μέσα από ψευδή δεδομένα, είναι μέρος του προβλήματος. Και αν θέλουν να συνεχίσουν, αρθρογράφοι και έντυπα, να εξακολουθήσουν να υπάρχουν θα πρέπει να το κοιτάξουν πολύ σοβαρά.

Γιατί εν τέλει, και χάρις στην ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας μέσω διαδικτύου, τέτοιες παπαρδελιές δεν στέκουν πλέον. Γιατί εν τέλει, ο μόνος που απαξιώνεται είναι ο τεμπέλης.

_________

Τα ανωτέρω με αφορμή την σύγχυση και τον εκνευρισμό που μου προκάλεσε το άρθρο του κ.Φύσσα στην τελευταία AthensVoice. Το βίντεο της Guardian το βρήκα στο georgakopoulos.org

Σχετικά: WikiLeaks - a Swedish TV documentary