Το τέλος του Μαυρογυαλούρου;

Το τέλος του “πελατειακού κράτους” και της πελατειακής πολιτικής σημαίνει και το τέλος μίας σειράς πολιτικών προσώπων που μπορούσαν να προσφέρουν μόνο υπό τις συνθήκες αυτού (διαδρομιστές, κουμπαριστές, τριτοξάδερδφιστές, κομιστές κ.α.).

Δεν ήταν απαραίτητα διεφθαρμένα άτομα, ούτε υπήρξε απαραίτητα προσωπικός πλουτισμός από τις πράξεις τους (μόνο εθνική χρεοκοπία). Έπραξαν σύμφωνα με την θέληση του λαού - αυτό τους ζητούσαν οι ψηφοφόροι τους και αυτούς “εκπροσωπούσαν”. Ήταν όμως, κατά κανόνα, άτομα ανήμπορα να παράξουν έργο και πολιτική.

Αν όντως η Ελλάδα αλλάζει, και ήρθε το τέλος των πελατειακών πολιτικών (διττό), περιμένω να δω την επόμενη φουρνιά πολιτικού προσωπικού - αυτούς που δεν θα υπόσχονται θέσεις στο δημόσιο για να εκλεγούν, αλλά θα μιλάνε πολιτικά και θα φέρουν αποτελέσματα.

Σε 2-3 μήνες που θα ανακοινωθούν οι υποψήφιοι των δημοτικών, θα δούμε και θα κρίνουμε ποιος έχει τα αντανακλαστικά και ποιος θα δώσει τροφή σε όσους μιλάνε για το τέλος του “πολιτικού συστήματος” (ούτε καν ξέρω τι θα πει αυτό, αλλά δεν είναι της παρούσης).