15.12.10

Δημοκρατικές διαδικασίες και προσωπικές φιλοδοξίες

Δικαίωμα του όποιου Παπαχρήστου να διαφωνήσει με τις κεντρικές επιλογές της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας.
Επίσης δικαίωμα και άλλων Παπαχρήστων, εφόσον το αποφασίσουν, να μαζευτούν και να ρίξουν την κυβέρνηση αφαιρώντας την δεδηλωμένη με όποιο τρόπο διαλέξουν. Υπάρχουν πολλοί.

Αντίστοιχα, είναι δικαίωμα μίας Κοινοβουλευτικής Ομάδας να μην επιθυμεί να διατηρήσει μέλη της όποιους δεν κατανοούν τις κεντρικές επιλογές της.
Είναι δικαίωμα της όποιας ΚΟ να αντιμετωπίζει ως προσωπική φιλοδοξία την μη συμμετοχή σε δύσκολες και αναγκαίες, κατά την κρίση της, αποφάσεις.

Υγιείς δημοκρατικές διαδικασίες είναι, και δεν πρέπει να συγχέονται με τις πρακτικές της τελευταίας 6ετίας και τις "παραβιασμένες συνειδήσεις" όσων αθώωσαν για παράδειγμα τον Αριστοτέλη παυλίδη. Και άλλες παλιότερα.

_________

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κωνσταντίνε καλημέρα,

Συμφωνώ μαζί σου, μόνο που έχω μια παρατήρηση-διασαφήνιση να ζητήσω: λες πολύ σωστά ότι είναι δικαίωμα της κοινοβουλευτικής ομάδας να μη διατηρεί στους κόλπους της όσους διαφωνούν με βασικές της επιλογές. Όμως, απ' όσο ξέρω(κι εδώ ζητάω αποσαφήνιση) την επιλογή την πήρε ο πρόεδρος μόνο της κοινοβουλευτικής ομάδας, όχι όλοι μαζί. Ή μήπως όχι?
Ευχαριστώ, Πάνος

constantinos alexacos είπε...

Θεωρώ ότι είχε την νομιμοποίηση να το κάνει. Αλλιώς θα είχε ξεσηκωθεί η υπόλοιπη ΚΟ ενάντια στην απόφαση.

Να σημειωθεί ότι μιλάμε για απόφαση που αφορά τον κεντρικό άξονα της πολιτικής τους. Αυτό που η κυβέρνηση τούς θέτει ως όρο διάσωσης της χώρας από την χρεοκοπία.
Επίσης, αν και δεν υπήρξε χρόνος για πραγματική διαβούλευση, γίναν αλλαγές που ζητήθηκαν την τεέυταία στιγμή (βλέπε άρθρο 7, για τις "ανεπίδεκτες εισπράξεως" οφειλές).

Translate