Υπάρχουν όρια κ. Κέζα, και αυτή τη φορά τα ξεπεράσατε.

Πάμε να δούμε λίγο το άρθρο της Λώρη Κέζα, "Ο συνήγορος των αστέγων"; Γραμμή προς γραμμή; 

Υπάρχουν άνθρωποι που ταΐζουν τα αδέσποτα σκυλιά, υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν φόλες. Ας το αναγνωρίσουμε ως σύγκρουση πολιτισμών και ας φανταστούμε τι θα έκανε ο δήμαρχος Αθηναίων αν έβρισκε στο χιόνι μια χαρτόκουτα με κουτάβια. 

Σκηνή 1η: άστεγοι και κουτάβια, στο ίδιο... "χαρτόκουτο" κατά την κ. Κέζα, στα πλαίσια κάποιας νεο-ευαισθησίας να υποθέσω. 

Δεν μπορούμε να επεκτείνουμε περισσότερο τον συλλογισμό για τον απλούστατο λόγο ότι ο κ. Γ. Καμίνης είναι δικηγόρος και μάλιστα καλός. Θα μας σύρει στα δικαστήρια κι άντε να ξεμπλέξουμε. Κάτι θα βρει αν τον πειράξουμε – συκοφαντία θα είναι, έγκλημα Τύπου θα είναι, πάντα κάτι υπάρχει. 

Σκηνή 2η: ο Καμίνης σε ρόλο δικομανούς. Καλό θα ήταν να μας πει τι εννοεί. Εκτός αν αναφέρεται σε υποθέσεις που σχετίζονται με την διαφάνεια στον Δήμο της Αθήνας, βλέπε το σκάνδαλο των 500,000€ μόνο από τα hot-dog μίας χρονιάς σε ένα άλλο Κυλικείο - αυτό της Τεχνόπολις επί Ιγνατίου και Κακλαμάνη. Ή μήπως την υπόθεση του ΚΥΑΔΑ, που ο ίδιος ο Δήμαρχος οδήγησε στον εισαγγελέα;

Να, με τους άστεγους ξεπέρασε τον εαυτό του. Μπήκαν στο άδειο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου για να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους και ο Δήμος τους εκδικήθηκε καταθέτοντας μήνυση για κλοπή ηλεκτρικού ρεύματος. Ας μην γελιόμαστε, το πρόβλημα δεν ήταν η κιλοβατώρα. Το πρόβλημα ήταν η πρωτοβουλία των ανθρώπων που φοβήθηκαν ότι θα πάνε σαν το σκυλί στο αμπέλι.

Σκηνή 3: βλ. σκηνή 6 - την κλιμάκωση.

Καταλαβαίνουμε την αγωνία του δημάρχου. Έκανε μια καλή προετοιμασία για τους άστεγους, άνοιξε γυμναστήρια κι άλλους χώρους, τύπωσε αφίσες με τα τηλέφωνα όπου πρέπει να απευθύνονται οι Αθηναίοι, έπιασε από κοντά την Εκκλησία για το συσσίτιο. Νοιάστηκε, οργανώθηκε – και τούτη τη φορά και στα προηγούμενα μεγάλα κρύα. 

Σκηνή 4: πρώτη αληθινή στιγμή σε αυτή την οπερέτα εμπάθειας. Ίσως για να στηρίξει αυτήν που ακολουθεί:

Πλην όμως οι άστεγοι δεν χωρούν στις αίθουσες που προβλέπονται. Εκείνοι που ζουν από καιρό στα παρτέρια μεταξύ Νομικής Σχολής και Πνευματικού Κέντρου δεν πήγαν στα θερμαινόμενα κέντρα υποδοχής. 

Σκηνή 5: δυστυχώς είναι ψέμματα. Μακάρι να είχαν γεμίσει οι προσφερόμενοι χώροι, και να έπρεπε ο Δήμος να ανοίξει και άλλους. Δυστυχώς, και πάλι δυστυχώς, οι άνθρωποι που ζουν στον δρόμο, δεν πείθονται να χρησιμοποιήσουν τις υποδομές. Και ενέργειες σαν την προχθεσινή κατάληψη τους κάνουν ακόμα πιο δύσπιστους προς ένα κράτος που δεν μέλησε επαρκώς, ίσως και τότε που ακόμα είχαν σπίτια δικά τους μερικοί από αυτούς.

Παρανόμησαν, σπάζοντας μια πόρτα και κάνοντας κατάληψη σε δημόσιο κτήριο. Διεκδίκησαν να κρατηθούν στη ζωή (ακούστηκε ότι ένας από αυτούς, εξαρτημένος, πέθανε από την παγωνιά). 

Σκηνή 6: η τραγική κορύφωση μίας ανάλγητης δημοσιογραφίας της πεντάρας. Ο νεκρός, εάν επαληθευτεί νεκρός, ήταν στο νοσοκομείο Γεννηματά. 

Όσοι έχετε ακόμα το κουράγιο, συνεχίστε να διαβάζετε. Κάποια στιγμή πρέπει να έχουν όλοι όρια. Ειδικά όσοι λειτουργούν σε θέση ευθύνης, όπως είναι η θέση δημοσιογράφου σε έντυπο μεγάλης κυκλοφορίας. 

Το πρόβλημα λοιπόν για τον δήμαρχο δεν είναι ούτε η κιλοβατώρα ούτε η κλειδωνιά. Το πρόβλημα είναι ότι οι πεινασμένοι έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα. Αν ο δήμαρχος επέτρεπε την κατάληψη υπήρχε φόβος να ξεθαρρέψουν, να αρχίσουν να μπουκάρουν σε άδεια γραφεία, σε άδεια μαγαζιά, σε άδεια σπίτια. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τις συνθήκες: χιόνιζε, άνθρωποι κοιμόντουσαν στον πάγο, υπήρχε δίπλα αδειανό καφενείο, μπήκαν μέσα. 

Σκηνή 7η: η λεπτομέρεια που διέφυγε της Λ.Κ.: οι άστεγοι που δεν σύρονται από σκλαβέμπορους ευαισθησίας, αλλά πραγματικά μένουν γύρω από το Πνευματικό Κέντρο, γνωρίζουν καλά το κυρίως κτήριο, αφού το χρησιμοποιούν καθημερινά, κυρίως για τις τουαλέτες του.

Επειδή αυτό δεν ευσταθεί ως πολιτικό αφήγημα, αποδίδονται σκοπιμότητες σε «αλληλέγγυους». Έτσι αποκαλούνται πλέον οι γείτονες και οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Κάποιος που συμπαραστέκεται στον άστεγο έχει πολιτική σκοπιμότητα. Με την ίδια λογική έχει πολιτική σκοπιμότητα αυτός που αφήνει ξηρά τροφή στο πεζοδρόμιο: θέλει να σαμποτάρει τα προγράμματα περίθαλψης αδέσποτων του Δήμου. Η αλήθεια είναι ότι για να κάνει κάποιος αυτήν την περίπλοκη πολιτική σκέψη (περί «υποκινητών») πρέπει να έχει φάει για πρωινό κάμποσο μπέικον με αυγά, να έχει φορέσει ορειβατικό τζάκετ, γάντια fleece, και να έχει οδηγήσει υβριδικό suv για να πάει στην καλοπληρωμένη του δουλειά. Για να μιλήσει κάποιος περί «υποκινητών» πρέπει να βλέπει τους άστεγους μόνο στις εκπομπές του Θεοδωράκη και να διαβάζει τις στατιστικές από πίνακες οργανώσεων που βιοπορίζονται από το πρόβλημα των αστέγων. Εκ τους σύνεγγυς σφίγγεται η καρδιά. Δεν ισχύει για όλους, το είπαμε. Εδώ κάποιοι συνάνθρωποί μας βάζουν τα κουτάβια σε νάιλον σακούλες και τα πετούν στους βολικούς κάδους του Δήμου Αθηναίων.

Επίλογος:  ένα συνονθύλευμα αποτελούμενο από την σύγχυση της δημοσιογράφου περί αδέσποτων και αστέγων, με μία ισχυρή δόση κομπλεξισμού προς μη ρυπογόνα οχήματα (για την ενημέρωση σας, του δημάρχου είναι υβριδικό μεν, 1400άρι Prius δε - όχι SUV), και κάποιου παλαιοκομμουνιστικού ταξικού(;) μίσους. Πως λέμε για τους φασίστες με τους "ξένους"; Αυτό, αλλά σε πιο sic εκδοχή. Πιο "αριστερά" βρε παιδί μου.

Για να τελειώνουμε, είτε υπηρετείτε δικά σας πάθη κ. Κεζα είτε αυτά τρίτων φροντίστε σας παρακαλώ να έχετε τα στοιχεία ενός ζητήματος. Ειδικά αν αυτό αφορά το δράμα κάποιων συνανθρώπων μας. Έτσι, για να μην βγάζουμε τα συκώτια μας όταν, για κακή μας τύχη, πέσουμε πάνω σε κάποιο πόνημα σας.

ΥΓ: οι απόψεις μου είναι προσωπικές, και δεν εκφράζουν σε καμία περίπτωση κανένα άλλο, φυσικό ή νομικό πρόσωπο.

ΥΓ2: μέχρι σήμερα έχω αποφύγει την χρήση του blog μου για θέματα που άπτονται των καθηκόντων μου στο Δήμο. Συγχωρέστε μου αυτή την εξαίρεση.