Ομιλία στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, στο κάλεσμα του δικτύου Θεσσαλονίκης για τη δημιουργία ενός πανελλαδικού πολιτικού δικτύου αυτοοργάνωσης, στις 28/11/2014.
Όλες οι ομιλίες εδώ.
_____________________
Να ξεκινήσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στο δίκτυο Θεσσαλονίκης, στο epikairo, και στο γιατρό μας, τον Στέφανο Παραστατίδη για αυτή την πρωτοβουλία και πρόσκληση.
Όσο αποδυναμωνόταν θεσμικά το κομματικό σύστημα, όσο άνοιγε το κενό μεταξύ διακυβέρνησης και βάσης, τόσο ισχυρότερα γίνονταν τα ειδικά συμφέροντα. Ο αποκλεισμός έχει γίνει η νέα κανονικότητα, ενώ εκμηδενίστηκε πρακτικά σχεδόν κάθε ευκαιρία ατομικής αυτο-πραγμάτωσης και συλλογικής προόδου, με όρους Ανοιχτής Κοινωνίας και δικαιοσύνης.
Το αποτέλεσμα δεν είναι Χούντα, αλλά δεν είναι και Δημοκρατία. Δεν βγάζει νόημα η σημερινή πορεία ούτε με όρους κοινωνίας, ούτε με όρους οικονομίας.
Ακούμε πως πρέπει να περιοριστεί η δημοκρατία μέχρι να βγούμε από την κρίση.
Κάνουν λάθος!
Ισχύει το ακριβώς αντίθετο: μόνο μέσα από την εμβάθυνση του πολιτεύματος μπορούμε να βρούμε διέξοδο, αν το παλέψουμε όλοι μαζί.
Ακούμε για τη σχέση χρέους Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, και παρακολουθούμε τις ικεσίες της ελληνικής κυβέρνησης για την μείωση - τη διαγραφή χρεών. Η σχέση αλλάζει και αλλιώς, όμως, μέσα από τη δημιουργία και την παραγωγή. Αυτή που δεν θα φέρει κανένας ξένος επενδυτής σε τέτοιο όγκο που να υποκαταστήσει την εγχώρια παραγωγή, τον πρωτογενή τομέα, το μικρομεσαίο, και τις επιχειρήσεις υπηρεσιών που μπορούν να αναπτυχθούν μέσω διαδικτύου.
Τι λέει η σημερινή κυβέρνηση στον πολίτη; Ναι, μπορείς να κυνηγήσεις τα όνειρα σου, να αναπτύξεις τις ιδέες σου και να τις δοκιμάσεις στην αγορά - εδώ και στο εξωτερικό - αρκεί να!
Αρκεί να μην είσαι γυναίκα, για αρχή. Οι γυναίκες είναι για να τις ειρωνευόμαστε μέσα στη Βουλή, για να κάνουν τα παιδιά μας, και στην καλύτερη να μαζεύονται να πίνουν τσάι με τη σύζυγο του Πρωθυπουργού, όσο αυτός συζητάει με τα αντράκια του κόμματος για το μέλλον της χώρας.
Συγχαρητήρια - μόλις ακυρώσαμε το 52% του πληθυσμού της χώρας από το να συμβάλλουν με το μυαλό τους στο ΑΕΠ, αφού “αυτό είναι αντρική δουλειά”.
Όπως δεν μπορείς να συμβάλλεις αν είσαι ομοφυλόφιλος. Οι άνθρωποι αυτοί, σύμφωνα με την κείμενη αφήγηση του Μαξίμου δεν δικαιούνται ίσα δικαιώματα με τους “αληθινούς” άντρες και γυναίκες, δεν επιτρέπεται να παντρεύονται, να κληρονομούν, να έχουν παιδιά, δεν μπορούν καν να πλησιάσουν το κρεββάτι του αγαπημένου τους αν αυτός ή αυτή είναι σε κάποιο νοσοκομείο· “η οικογένεια μόνο” θα ακούσουν. Κι αυτοί δεν επιτρέπεται να κάνουν οικογένεια, γιατί είναι μίασμα ίσο με την ζωοφιλία, την παιδοφιλία, το σατανισμό και ό,τι άλλο ακούμε και διαβάζουμε κάθε τόσο από όσους σταματούν ακόμα και την απλή διοικητική πράξη του Συμφώνου Συμβίωσης. Η προοδευτικότερη της δεξιάς, η κ. Μπακογιάννη, ενοχλείται ακόμα και σήμερα από την εικόνα, είπε. Όχι πως από την αριστερά ακούσαμε πολλά παραπάνω!
Και πάλι συγχαρητήρια, μόλις ακυρώσαμε άλλο ένα 10% του πληθυσμού από την παραγωγή.
Τα ίδια με τους αλλοδαπούς κάθε οικονομικής και κοινωνικής τάξης, ακόμα και όσους έχουν γεννηθεί εδώ αλλά εμείς δεν τους δίνουμε χαρτιά. Υπάρχουν μαθητές που γυρίζουν από το σχολείο με το φόβο της σύλληψης για εξακρίβωση, γιατί ο νόμος για την ιθαγένεια μας έπεσε βαρύς και τον ακυρώσαμε. Μαζί και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ναι, καλά το μαντέψατε, μόλις χάσαμε άλλο ένα 10%.
Μέχρι εδώ έχουμε χάσει έξι στους δέκα από όσους μπορούσαν να στύψουν το μυαλό και τα χέρια τους για να φτιάξουν δουλειές, έχουν αποκλειστεί, κι ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο ότι οι τράπεζες χρηματοδοτούν μόνο με μέσο, στο ότι η γραφειοκρατία προσπερνάται και οι επιδοτήσεις κερδίζονται μόνο αν έχεις “μπάρμπα στην Κορώνη”, στο γεγονός πως το κράτος υπερφορολογεί για να κρατήσει κομμάτια του μόνο και μόνο για τις καρέκλες φίλων, την ώρα που σχολεία, πανεπιστήμια, και δομές υγείας γονατίζουν.
Είπα δομές υγείας και θυμήθηκα: εξαιρέστε και τα ΑΜΕΑ - τα άτομα με ειδικές ανάγκες - αυτούς κι αν τους έχουμε τσακίσει από κάθε δυνατότητα αυτο-πραγμάτωσης και συμμετοχής στη ζωή του τόπου. Οικονομική και κοινωνική.
Μόλις βάλουμε και τα ταξικά κριτήρια στον υπολογισμό, δεν μένει σχεδόν κανείς ελεύθερος να δημιουργήσει, και να συμβάλλει στην οικονομία μας αναπτύσσοντας τις δεξιότητες του· τα όνειρα του.
Ο ένας στους δέκα που μένει, υπό κανονικές συνθήκες θα αποτύχει την πρώτη φορά. Κι αν αποτύχει, με τον πτωχευτικό κώδικα της χώρας, θα έχει αποτύχει και σαν άτομο - σαν προσωπικότητα - όταν στο εξωτερικό οι επιτυχημένοι επαγγελματίες μετράνε δύο και τρεις και δέκα τέτοιες αποτυχίες μέχρι να τα καταφέρουν.
Ποιος μένει; Ο κολλητός, κι ο κολλητός του κολλητού· του υπουργού, του βουλευτή, του δημάρχου, του περιφερειάρχη μέσα σε ένα πλαίσιο κρατικοδίαιτου καπιταλισμού.
Αυτός ο κολλητός πάνω στον οποίο πρέπει να βασίσουμε τις ελπίδες μας, ακόμα κι αν είχε μυαλό και δυνατότητες όταν ξεκίνησε, ευνουχίστηκε μέσα από μία πορεία που του ζήτησε μόνο να παραμείνει αρεστός σε όποιον έχει προσκολληθεί. Τι θα εξάγει; Την ειδική σχέση;
Τι προσπαθώ να πω. Προσπαθώ να πω πως δεν υπάρχει κοινωνία χωρίς ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη - ισονομία. Χωρίς ίσους κανόνες, για ίσους πολίτες, σε μία ευνομούμενη δημοκρατία. Και πως όσο αυτά δεν γίνονται συνείδηση και αίτημα, η χώρα θα συνεχίσει να βυθίζεται. Γιατί η χώρα, και η οικονομία της είναι οι πολίτες - όχι οι περαστικοί τάχα επενδυτές από την κάμαρη του Μαξίμου.
Οι εγχώριοι και ξένοι επενδυτές, αν είναι σοβαροί, αυτό το πλαίσιο ψάχνουν να βρουν γιατί γνωρίζουν, πως χωρίς αυτό δεν υπάρχει οικονομία, δεν υπάρχει ανάπτυξη, δεν υπάρχει κατανάλωση, και άρα δεν υπάρχει πελάτης για τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος μιλώντας για το νόμο για την ιθαγένεια στην Αμερική, την περασμένη εβδομάδα, έθεσε ως κορμό της Αμερικανικής ταυτότητας το εξής: πως όλοι γεννήθηκαν ίσοι, και πως όλοι πρέπει να έχουν την ευκαιρία να φτιάξουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν.
Θα πω πως αυτός δεν είναι ο κορμός της Αμερικανικής ταυτότητας, αλλά θεμελιώδης αρχή της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο αποκλεισμός που φέρνει ο περιορισμός της δημοκρατίας, το τεχνηέντως στρεβλό πλαίσιο, η μισαλλοδοξία και η φοβικότητα δεν είναι η λύση. Είναι το πρόβλημα.
Ελπίζω πως εδώ, σήμερα, μέσα από την δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου πολιτών, μπορούμε να παλέψουμε για την επαναφορά της πολιτικής στη σωστή της βάση, της πολιτικής που θα θωρακίζει τη δημοκρατία και θα προστατεύει τον πολίτη για να ζήσει τη ζωή του όπως εκείνος ή εκείνη την καταλαβαίνει· χωρίς τις αλυσίδες του φύλου, της καταγωγής, της τάξης, της σεξουαλικότητας ή των πολιτικών πεποιθήσεων.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει με άρρωστα κόμματα, που οδηγούν σε άρρωστες κυβερνήσεις. Η πρόταση για ένα έκτακτο συνέδριο από τη βάση για ένα κόμμα που έχει γονατίσει και έχει χάσει τον προσανατολισμό του, για αναθεώρηση των κανόνων, και επανασύνδεση με τις αρχές, όσο και με την βάση, είναι αυτονόητη.
Δεν μπορεί να γίνει χωρίς κόμματα, διαδικασίες, και πολιτικούς. Δεν υπάρχουν Μεσσίες, ούτε Ιορδάνης ποταμός για να βαφτίζονται και να φωτίζονται οι ενάρετοι του κάθε προφήτη. Ούτε μπορούμε να δεχτούμε σήμερα επίδοξες Φρειδερίκες, παλατιανούς και αυλικούς.
Υπάρχουν πολίτες, πολίτευμα, κανόνες, κόμματα, και διαδικασίες. Και πρέπει να βρεθεί διάθεση για πολιτική δουλειά, πριν και μετά το βιοπορισμό.
Η σοσιαλδημοκρατία έχει δείξει ότι μπορεί, συνδυάζοντας τον πολιτικό φιλελευθερισμό - την αγάπη για την ελευθερία - με την αριστερή αλληλεγγύη για τον διπλανό μας. Αυτόν που ατύχησε, και αυτόν που μας χρειάζεται. Για να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Είναι στο χέρι μας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου