Κακώς ξεκίνησε, κακώς υποχώρησε

Ο Δήμαρχος Αθηναίων κακώς ξεκίνησε όπως ξεκίνησε και κακώς υποχώρησε όπως υποχώρησε στην ιστορία του Μεγάλου Περίπατου - στην Ενοποίηση των Αρχαιολογικών Χώρων δηλαδή, που μετάλλαξε και μετονόμασε έτσι ώστε το πολύ σοβαρό αυτό εγχείρημα να αναφέρεται μόνο στον ίδιο. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό και για την πόλη και για τον ίδιο.

Ο νεαρός και φέρελπις για πολλούς δήμαρχος της Αθήνας είχε την ευκαιρία να πάρει μία υπόθεση 30 ετών, με ώριμες και ικανές μελέτες και να κάνει την πόλη πραγματικά ένα ζωντανό εργαστήριο, δοκιμάζοντας κομμάτια όσων είχαν γίνει με χρόνια προσπάθειας, σύνθεσης και κόπου, χωρίς φανφάρα και εγωισμούς.

Αν επέλεγε μία τέτοια ειλικρινή οδό, θα είχε και ο ίδιος ένα τεράστιο δημοσκοπικό όφελος, αφού θα είχε μετατρέψει όλη την πόλη πραγματικά σε ένα εργαστήριο διαβούλευσης. Θα μιλούσε για το εγχείρημα όλη η χώρα. Προτίμησε να προχωρήσει με όρους φύλαρχου, λες και ο δημόσιος χώρος του ανήκε και δυστυχώς είχε τα ανάλογα αποτελέσματα. Ουδείς πρέπει να εμπιστεύεται τον εαυτό του ως μοναδικό κριτή σε τέτοια εγχειρήματα - είναι απλά ηλίθιο.

Ο Κώστας Μπακογιάννης ασπάστηκε το παλαιοκομματικό μοντέλο που λέει πως ό,τι έχουν κάνει οι προηγούμενοι είναι για πέταμα, όσο κι αν και πάτησε στις πλάτες τους. Παρήγγειλε λοιπόν μία ψευτοσυγκοινωνιακή μελέτη όταν το ζητούμενο ήταν η αστική ανάπλαση (σαν να πάρεις υδραυλικό να σου σχεδιάσει το Φαληρικό Δέλτα) και προχώρησε με κινήσεις που έμοιαζαν απολύτως πρόχειρες και εφήμερες, αλλά κόστιζαν σχεδόν όσο οι μόνιμες και τελικές.

Η ναρκισσιστική προχειρότητα του δημάρχου καταδίκασε μία ιδέα που έπρεπε να προχωρήσει, αυτή της Ενοποίησης των Αρχαιολογικών Χώρων μέσα από αστικές αναπλάσεις που θα ένωναν με διάφορους τρόπους τα διάσπαρτα μέρη του παζλ που συνθέτει το κέντρο της πόλης. Πρωτοβουλίες που θα ενοποιούσαν το Λυκαβηττό με το Καλλιμάρμαρο και το Καλλιμάρμαρο με τον Παρθενώνα, μέσα από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Αυτά δεν γίνονται με «τζάμπα χρήμα» που βούτηξες από ΠΝΠ τάχα για τον κορωνοϊό και δυο πασαλείμματα μέσα στη νύχτα. Θέλουν δουλειά, μελέτη και υπομονή.

Το ίδιο άστοχες, όμως, ήταν και οι αντιδράσεις που προκάλεσε η πρωτοβουλία του δημάρχου, αφού δεν υπήρχε πραγματικό πλαίσιο συζήτησης για την παρέμβαση. Άλλοι επικεντρώθηκαν στα χρώματα, άλλοι στα φυτά, άλλοι στο αν πρέπει να δοθεί πίσω μια λωρίδα στα αυτοκίνητα ή όχι - όλα αντιεπιστημονικά, με μοναδικό όπλο την παρατήρηση του απλού πολίτη. Ακριβώς αυτό που έκανε ο Δήμαρχος, αλλά από την ανάποδη, εναντίον του, όταν η μόνη απάντηση που έστεκε σε όλες αυτές τις αρλούμπες του ήταν πως «δεν μπορεί να κριθεί, γιατί δεν υπάρχουν παράμετροι και στόχοι για να μετρηθεί». Κουβάρι.

Το δυστυχέστερο όλων, όμως, ήταν πως μέσα από αυτή τη διαδικασία απαξιώθηκε δουλειά και μελέτες δεκαετιών, αφού όποιος ξανακούσει για κάποια εκδοχή της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων μετά από το φιάσκο του Μεγάλου Περίπατου, θα βγάλει αφρούς. Αυτά κάνουν οι προχειρότητες και οι υπερφιλοδοξίες για γρήγορες προσωπικές... επιτυχίες.