Καλύτερες Μέρες
Ο χειμώνας της τελευταίας διετίας τελείωσε επιτέλους, μήνα Αύγουστο.
Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά εδώ και λίγους μήνες. Θα το δείξει και ο λογαριασμός της ΔΕΗ που θα έρθει - αυτός του κλιματιστικού που έρχεται κάθε χρόνο τέτοιο καιρό. Τον Σεπτέμβρη θα έρθει κι άλλος ένας, αλλά αυτός θα είναι δεκαετιών άγονου και οπισθοδρομικού συνδικαλισμού. Την γραμμή, θα την τραβήξουν οι ίδιοι που κάποτε τον εξέθρεψαν ελπίζοντας σε νέες ισορροπίες και ισότητα μεταξύ μας.
Περάσαν χρόνια από τότε, και η λύση έγινε θεριό. Ένα θεριό που θα μας αποχαιρετήσει με τον πλέον αρμόζοντα και αναμενόμενο τρόπο: το σκοτάδι στο οποίο θα μας βυθίσει. Τρεις μέρες; Δεκαπέντε; Ποιος νοιάστηκε. Είναι τέλος εποχής και δικαιούνται να μας αποχαιρετήσουν σύμφωνα με τα δικά τους έθιμα. Είναι δική τους η κηδεία και θα την κάνουν όπως αυτοί ορίζουν. Κι άμα τελειώσουν, θα γυρίσουν για να μας συναντήσουν, επί ίσοις όροις αυτή τη φορά.
Άντε! Και καλή καρδιά.
Αφιερωμένο
2 σχόλια:
Ο χειμώνας μόλις άρχισε και, αν κρατήσει το ίδιο βιολί - ποιός άλλος, αυτός που έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι - θα πλακώσει η βαρυχειμωνιά σε τούτη τη γωνιά της γης για πολλά πολλά χρόνια ακόμα.
Η σημείωση ότι ο καθ' ημάς συνδικαλισμός υπήρξε, εν γένει, «άγονος και οπισθοδρομικός» δεν είναι εσφαλμένη, αλλά είναι η μισή αλήθεια.
Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κανενός άλλου είδους συνδικαλισμό σε μια χώρα μπανανία, όπου το πολιτικό προσωπικό κρατά προσεκτικά τις ισορροπίες του ανάμεσα στις ομάδες συμφερόντων που το αναδεικνύουν: εφοπλιστές, κατασκευαστικές, ΜΜΕ, βιομήχανοι, τραπεζίτες. Κάθε κυβέρνηση αναδεικνύεται αποκλειστικά λόγω της φθοράς της προηγούμενης και μοναδική πολιτική που ασκεί είναι εκείνη που δεν θα στενοχωρήσει τους ισχυρούς υποστηρικτές της. Στην ίδια μπανανία, κάθε μικρός νοικοκυραίος αρκείται στο να του εξασφαλιστεί ένα κάποιο επίπεδο διαβίωσης. Μ' αυτό σαν όπλο, κάθε κυβέρνηση, διαμόρφωνε ένα όλο και πιό φιλο-επιχειρηματικό πεδίο, έδινε όλο και περισσότερα κομμάτια των δημόσιων αγαθών σ' αυτούς που θα της εξασφάλιζαν παραμονή στην εξουσία, ή ανώδυνη παράδοσή της.
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, είναι εξωπραγματική η απαίτηση από τον συνδικαλισμό του να έκανε οτιδήποτε άλλο από το να κρατάει «κόκκινες γραμμές» και να δίνει μάχες οπισθοφυλακών. Διαβρωμένος κι ο ίδιος από κομματικές συναλλαγές (με τους ίδιους που τώρα διατείνονται ότι συγκρούονται με το «συνδικαλιστικό κατεστημένο»), έφτασε να ενεργεί σπασμωδικά και αναποτελεσματικά τώρα, που η χώρα έφτασε στο χειρότερο σημείο και οι διαχειριστές της εξουσίας κρέμασαν το μεγάλο, ευανάγνωστο πωλητήριο στην πόρτα.
Δήλωσε σήμερα ο Φωτόπουλος: “Η ενέργεια δεν χρειάζεται μεσάζοντες, αλλά επενδυτές” --εδώ θα συμφωνήσουμε :)
@Πότμος: ερμηνεύεις την κατάσταση συνολικά, μέσα από το απόλυτο πρίσμα σου. Πρακτικά μπορείς να κάνεις παρέμβαση στο μικρότερο δια ταύτα ενός κατεβασμένου διακόπτη; Μπορείς να τοποθετηθείς στα μικρά (που διαμορφώνουν τα μεγάλα);
Σημ: συμφωνώ σε γενικές γραμμές με την τοποθέτηση σου
Δημοσίευση σχολίου