Αλέξη με γονάτισες

Είμαστε στον Ιανουάριο της εκλογής σου, με μόνη διαφορά τις κατεστραμμένες τράπεζες (αυτές που πληρώσαμε με λεφτά των πολιτών για να καταφέρουν να σταθούν όρθιες στα διάφορα stress-tests και αξιολογήσεις), τον κίνδυνο να κουρευτεί ό,τι έχει απομείνει στον καθένα μας μέσα σε αυτές, τη διακοπή έκδοσης εισιτηρίων από τις αεροπορικές εταιρείες, την κατάρρευση κάθε οικονομικής δραστηριότητας, τη διακοπή εισαγωγών και εξαγωγών πρώτων υλών και τελικών προϊόντων, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις που ήταν η κόκκινη γραμμή που τάχα υπερασπίστηκες προκαλώντας όλα τα παραπάνω πέφτουν πλέον με το σταγονόμετρο.

Και θα τα δεχόμουν όλα Αλέξη, αυτά και άλλα τόσα. Αν μου εξηγούσες το γιατί.

Η εντολή που έλαβες ήταν για σκληρή διαπραγμάτευση. Μαζί σου. Σε ποιό σημείο, όμως, παύει να είναι εντολή και γίνεται προσωπικό ζήτημα; Σε ποιό σημείο παύεις να ενεργείς για το λαό, αλλά για τη δική σου δικαίωση; Μόνο εσύ το ξέρεις. Μόνο εσύ μπορείς πραγματικά να ελέγξεις τις προθέσεις πίσω από τις κινήσεις σου. Το κάνεις; Αναλογίζεσαι το άθροισμα 11 εκατομμυρίων Ελλήνων στη σκέψη σου, ή έχει χαθεί σε μία γενικότητα μάζας - αυτής που κάνουν «τανάλια» οι υπερπατριώτες για να επιβάλουν τη δική τους βούληση.

Κάθε ψέμα μέχρι εδώ, το είπαμε μαζί σου. Δε μας ξεχωρίζουν. Είμαστε ένα για τον κόσμο.

Και βαρέθηκα ρε Αλέξη τα τόσα ψέματα. Τις γυριστές και τα μπρος πίσω. Νιώθω το βλέμμα τους στην πλάτη μου εχθρικό, γεμάτο δυσπιστία. Δεν κερδίσαμε τίποτα - χάσαμε και τα βασικά. Δεν παίζεται έτσι αυτή η πίστα. Η τρέλα αποδίδει μόνο όταν ο άλλος λειτουργεί σε ένα πλαίσιο που τον θέτει σε σαφή θέση ισχύος, ένας λυκειάρχης, ένας εργοδότης, ένας πατέρας, που κάποια στιγμή θα βαρεθεί ή θα λυπηθεί και θα ενδώσει. Εδώ δεν καθορίζει κάποιο πλαίσιο τις θέσεις, αλλά το ότι χρεοκοπήσαμε. Από μόνοι μας. 

Ό,τι κι αν λέει η Επιτροπή Κουκουρούκου για το χρέος. Στην Ευρώπη ο κανόνας είναι η ισοτιμία - στο βαθμό που αυτή ισχύει. Κανείς δε θα το κάνει κάτι από λύπηση, οι πράξεις σου μετρούν ως ισότιμου ενήλικα - μετράνε οι λέξεις μία προς μία. Δεν θα το κάνουν από οίκτο, πόσω μάλλον όταν ξέρουν πως θα γυρίσεις εδώ να τους βρίσεις, να τους πεις τρομοκράτες και άλλα πολλά.

Να σου πω κι αυτό: δεν αντέχω να με λυπούνται. Ένας στα 11 εκατομμύρια είμαι, αλλά στο καταθέτω. Δεν την αντέχω τη συμπόνια. Μου φέρνει ναυτία. Με ευνουχίζει. Παραδίδει κάθε ίχνος προσωπικότητας και αυτοπροσδιορισμού σε χέρια άλλων. Πρέπει να ασπάζεσαι τον αυταρχισμό για να δεχτείς τέτοια αποτελέσματα. Κι αν δεν τον ασπάζεσαι, θα καταφύγεις σε αυτόν.

Η επόμενη μέρα, η Δευτέρα που θα ξημερώσει μετά την Κυριακή, αν δεν έχει συμφωνία στο τραπέζι δε θα είναι διαχειρίσιμη χωρίς ολοκληρωτικές μεθόδους καθοδήγησης και καταστολής. Οι υπερπατριώτες των ΑΝΕΛ δε λένε ψέματα - στο στρατό θα βασιστείς για όλα μετά τη ρήξη, από τα φάρμακα μέχρι την εσωτερική ασφάλεια. Σε αυτό το σημείο θα υπάρξει η πραγματική ρήξη και θα είναι πολιτισμική - η απομάκρυνση μας από τα ιδεώδη της Ελευθερίας. Αυτό θα είναι το διαζύγιο.

Ακόμα κι αν αυτό σε κρατήσει όρθιο προσωπικά, το αντέχεις; Αυτό σημαίνει Επανάσταση το 2015, με συσσίτια και κουπόνια; Αυτό θα είναι Πατριωτισμός; Περηφάνια;

Το ζητούμενο είναι ένα Αλέξη και δεν είναι προσωπικό - δικό σου. Το ζητούμενο είναι λύση για τη χώρα. Και τέτοια λύση δεν υπάρχει εκτός Ευρώπης. Αν πριν τις προσπάθειες σου αυτό ήταν μία αμφισβητήσιμη εικασία για τους πολλούς, σήμερα είναι βεβαιότητα. Το απέδειξες. Δεν είναι λίγο. Προχώρα στη συμφωνία, τήρησε τη διορία της Παρασκευής και πάμε παρακάτω.

Μετά τα πέντε χρόνια αφαίμαξης για να μην αλλάξει τίποτα, οι πέντε μήνες που πέρασαν με γονάτισαν. Δεν υπάρχουν άλλες αντοχές. Αφιερώσου στο πώς θα μπορέσουμε όλοι μαζί να κυνηγήσουμε μία στοιχειώδη διαβίωση, με διαθέσιμα φάρμακα, ρεύμα, τρόφιμα και καύσιμα, μπας και καταφέρουμε να χτίσουμε προοπτική αυτοπραγμάτωσης των επόμενων γενιών.

Ξέχνα τις αγκυλώσεις και αποδέξου πως είναι δουλειά σου το να μπορώ να δουλέψω - να ανοίξω μία δουλειά, ή να την ανοίξει κάποιος άλλος και να μπορέσω να δουλέψω για εκείνον, με κανόνες. Δούλεψε για ένα υγιέστερο καπιταλισμό, δημιούργησε «πίτα», για να υπάρξει ΑΕΠ και φορολογητέα ύλη για να την αναδιανέμεις όπως καταλαβαίνει η κυβέρνηση σου και η Βουλή.

Δεν υπάρχει διέξοδο στην καταστροφή. Ούτε στο Διχασμό. 

__________

Ένα υστερόγραφο προς φίλους και «φίλους»: βγάλτε το σκασμό για λίγο. Για λίγο. Δεν είναι ώρα για να κάνουμε τους «λογαριασμούς» μας τώρα. Βγάλτε το σκασμό - προέχει η πατρίδα.