Όπως και να'χει, Αλέξη μπες στο αεροπλάνο για Βρυξέλλες

Ας εγκαταλείψουμε για λίγο την πραγματικότητα της δόσης της 20^ης Ιουλίου προς την ΕΚΤ, τις προειδοποιήσεις, τις απειλές και την πρόδηλη ανικανότητα ή άρνηση της κυβέρνησης και του Αλέξη Τσίπρα να κλείσει τη συμφωνία.

Ας πάμε σε μία παράλληλη πραγματικότητα, σε αυτή που το ΝΑΙ σημαίνει ΟΧΙ και το ΟΧΙ σημαίνει ΝΑΙ, για να συγκαλύψει τη χρονική μετάθεση του προσωπικού αδιεξόδου Τσίπρα, μέσα από τη μετατροπή του σε ένα πιθανό Εθνικό δράμα εξόδου της χώρας από τον ανεπτυγμένο κόσμο, το ευρώ και την Ευρωζώνη. Ένα τακτικισμό που τόλμησε δημοψήφισμα πάνω στις μουτζουρωμένες σημειώσεις των δανειστών.

Έκλεισαν οι τράπεζες, τα σπάσαμε με την Ευρώπη και διχάστηκε ο λαός για να πάρει ο κ. Τσίπρας μία αναβολή σε μία δύσκολη απόφαση. Η αναβλητικότητα των πέντε μηνών διακυβέρνησής του έχει κοστίσει ήδη 50 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά μπροστά στο πικρό ποτήρι είπε να πάρει μία ακόμη, με τη χώρα να παίζεται στα ζάρια. Μία υποσημείωση για το μέλλον, αν ο κ. Βαρουφάκης με όλους τους τίτλους του είχε κατανόηση και άρα σκοπιμότητα σε αυτό το έγκλημα, ή αν ήταν χαμένος στο μυθιστόρημα που γράφει η ύπαρξη του. Θα φανεί σύντομα.

Στο δημοψήφισμα δεν ψηφίσαμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ σε τίποτα - θα μπορούσε να είχε γίνει πάνω στην απόδειξη του μπακάλη: όλα τα σημαντικά βρίσκονταν στην ανάγνωση των πραγμάτων, γύρω από μία προσφορά που δεν υπήρχε την ώρα της κάλπης. Μια προσφορά που συζητήθηκε χωρίς να οριστικοποιηθεί - χωρίς να πει η άλλη μεριά «αυτή είναι η τελική μου πρόταση».

Ακουμπήσαμε τη χώρα στο τραπέζι της ρουλέτας με διαδικασίες art installation όπου όλα εννοούνται και τίποτα δεν είναι αυτό που λέει ή δείχνει πως είναι. Αν δεν απειλούσε τις ζωές μας θα είχε ενδιαφέρον - αν το βιώναμε σαν τον κ. Βαρουφάκη, για παράδειγμα, όπου ό,τι κι αν συμβεί το μέλλον του θα είναι λίγο πολύ το ίδιο, αφού δε μοιάζει να δέχεται καμία ευθύνη για τις πράξεις ή τους λόγους του και σε ό,τι τον αφορά θα είναι με βεβαιότητα αθώος ακόμα κι αν καταστραφούν 11 εκατομμύρια ζωές.

Η μετάθεση

Ο κ. Τσίπρας είπε «ψηφίστε ΟΧΙ και θα φέρω συμφωνία σε δύο μέρες». Ο κ. Βαρουφάκης είπε «σε μία μέρα» (προφανώς γνωρίζοντας καλύτερα πως η χώρα πιθανότατα θα τιναχτεί στον αέρα μερικές ώρες μετά το ΟΧΙ). Εϊπε επίσης πως «αν ψηφίσει ο λαός ΝΑΙ θα το σεβαστώ» και πάλι θα πάει να διαπραγματευτεί. Εκεί συμφωνεί και με την άλλη πλευρά που είπε «ψηφίστε ΝΑΙ και στείλτε τους να φέρουν συμφωνία».

Στο παράλληλο σύμπαν του κ. Τσίπρα, το ΝΑΙ και το ΟΧΙ δεν έχουν καμία διαφορά: και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει γύρω στις 9 το βράδυ απόψε να βρίσκεται στο αεροπλάνο με τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος για να γυρίσει τη Δευτέρα ή την Τρίτη το πολύ με συμφωνία.

Αν ο κ. Τσίπρας δεν είναι ψεύτης, ανίκανος και λιποτάκτης αυτό πρέπει να γίνει.

Αν είναι όλα τα παραπάνω, πράγμα που απεύχομαι (κι εδώ επιστρέφουμε στην πραγματικότητα), η χώρα τις επόμενες μέρες ή ώρες:

• ή θα κηρυχθεί και επίσημα χρεοκοπημένη το ξημέρωμα της Δευτέρας
• ή θα υποστεί μία εξευτελιστική χείρα βοηθείας
• ή θα μπει σε μακρές διαπραγματεύσεις ομαλής χρεοκοπίας και συζητήσεων για ένα νέο μνημόνιο.

Οι τράπεζες πάντως δεν θα ανοίξουν. Ούτε με ΝΑΙ, ούτε με ΟΧΙ. Ο κ. Κατρούγκαλος είναι ένας κοινός πολιτικός απατεώνας. Μακάρι να υπάρχει νόμος που να μπορεί σε δεύτερο χρόνο να τιμωρήσει τη σκόπιμη παραπλάνηση του κυρίου-Δώδεκα-Τα-Εκατό.

Κι ερχόμαστε στα σημαντικά - στο διχασμό που με άγρια λαχτάρα αγκάλιασε η Επικράτεια γύρω από το δημοψήφισμα, με ευθύνες Τσίπρα τόσο στο ότι έθεσε σε ψήφιση ένα αρνητικό ερώτημα, όσο και για τον πολιτικό του λόγο με τις φασιστικού χαρακτήρα προσπάθειες ηθικής απαξίωσης της αντίθετης άποψης. Νομίζαμε πως ο κ. Σαμαράς ήταν ένα ομιλούν πλήγμα για τη δημοκρατία, αλλά ξεγελαστήκαμε μαζί με τη μισή Δύση που είδαν τον Αλέξη για εκκολαπτόμενο μετριοπαθή· στο πρόσωπο του αντικαταστάτη του κ. Σαμαρά ανακαλύψαμε νέα πολιτειακά βάθη.

φωτογραφία
Στράτος Σαφιολέας

Με αυτά τα δεδομένα ο, σε εμπόλεμη κατάσταση χωρίς όπλα, λαός τι θα κάνει; Θα επανενωθεί ζητώντας αυτό που κέρδισε στο δημοψήφισμα «συμφωνία ή συμφωνία», ή θα διχαστεί περαιτέρω αναζητώντας νέα πεδία και μέσα συμπλοκής; Η απάντηση είναι πως αυτό θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από την στάση και τον πολιτικό λόγο Τσίπρα και Σαμαρά.

Είμαστε χαμένοι από χέρι δηλαδή. Εκτός αν ο λαός δεν τσιμπήσει για δεύτερη φορά σε μία εβδομάδα. Αν ο λαός ενωθεί αυτή τη φορά στις πλατείες κάτω από το κοινό, εκ των πραγμάτων και των φαντασιακών αφηγήσεων, αίτημα για συμφωνία. Γίνεται, ή θα αποδειχτεί πως υπάρχει άγρια λαχτάρα για μίσος και «αίμα»;

ΥΓ1: αν υπάρχει Θεός, οι Ευρωπαίοι θα αφήσουν την ερμηνεία του δημοψηφίσματος σε εμάς, για να το ακυρώσουμε ως μη σχετικό με τη νέα διαπραγμάτευση για το επόμενο πακέτο.

ΥΓ2: θα αναφερθώ ξανά στον κ. Τσίπρα με τον τίτλο του, όταν αποφασίσει να τον τιμήσει/κατανοήσει ο ίδιος. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Κουμουνδούρου.

ΥΓ3: με την ανικανότητα των Ευρωπαίων μπροστά στο μικρό μπολσεβίκο θα ασχοληθώ όταν σοβαρευτούμε εμείς. Αλλιώς είναι συμψηφισμός και φτηνή δικαιολογία - βούτυρο στο ψωμί του πολιτικού μας συστήματος.