Στη χώρα που έχουμε αλλάξει πέντε κυβερνήσεις σε πέντε χρόνια για να μην εφαρμοστεί το Μνημόνιο και να μη γίνει καμία μεταρρύθμιση δε χρειαζόμαστε Οικουμενικές Κυβερνήσεις. Τις είδαμε στο παρελθόν. Οι ευαίσθητες ισορροπίες τους λειτούργησαν υπέρ της διαπλοκής κάθε επιπέδου, όχι υπέρ της χώρας.
Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή έδωσε ένα δώρο, άνοιξε μία πόρτα ευκαιρίας που θα είναι λάθος να πετάξουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Να ξεκαθαρίσουμε καταρχάς πως είναι θεσμοθετημένη στο Σύνταγμα η ψήφος ανοχής σε μία κυβέρνηση μειοψηφίας, μία κυβέρνηση που μπορεί να μην έχει την περιβόητη δεδηλωμένη των 151 βουλευτών, αλλά έχει την ανοχή της αντιπολίτευσης. Χωρίς να χάσει η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη εχθές, είδαμε δείγματα μίας τέτοιας κυβέρνησης και ήταν ό,τι καλύτερο έχουμε δει τα τελευταία χρόνια!
Μία κυβέρνηση που ψηφίστηκε με βαριές ψευδαισθήσεις (και δημαγωγίες, αλλά αυτά θα τα πούμε όταν βγάλουμε τη φανέλα της Εθνικής) για τη λιτότητα και το πως φεύγει κανείς από αυτήν, προσγειώνεται στην πραγματικότητα και φέρνει αίτημα διαπραγμάτευσης νέου Μνημονίου στη Βουλή.
Κυνικοί τακτικιστές, πρώην αντιμνημονιακοί που μετέπειτα δήλωναν πιο μνημονιακοί του Τόμσεν, όπως και άλλα κνώδαλα της αντιπολίτευσης τσιρίζαν στα Μέσα «ψηφίστε το μόνοι σας». Μέχρι που ήρθε η ώρα της κρίσης. Η ψηφοφορία. Εκεί η πρόταση μάζεψε 251 ψήφους.
Και ερωτώ: είναι ισχυρότερη, πειστικότερη και αποτελεσματικότερη μία κυβέρνηση πλειοψηφίας 160 ή 180 βουλευτών - Οικουμενική ή μη - με κρυμμένες και φανερές Κωνσταντοπούλου και Λαφαζάνηδες (για να μην πούμε για τους πάγιους εκβιαστές - αυτούς που ανταλλάσσουν την ψήφο τους με τροπολογίες της τελευταίας στιγμής) ή μία κυβέρνηση που κάθε της κίνηση βασίζεται σε ονομαστικές ψηφοφορίες του κοινοβουλίου; Σε 251;
Να ξεφύγουμε λίγο από τα σχήματα που συνηθίσαμε: κυβέρνηση 251 βουλευτών δε θα υπάρξει ποτέ, ενώ ακόμα κι αν υπήρχε οι αντιφρονούντες εντός της θα έφευγαν για να κάνουν τους νέους ΑΝΕΛ (έτσι δημιουργήθηκαν), τη νέα Κοινωνική Συμμαχία (της κ. Κατσέλη), το νέο Άρμα Πολιτών και τελικά το νέο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρίας.
Με μία Οικουμενική Κυβέρνηση θα δημιουργούσαμε ένα νέο κύκλο «ηρωικών αντιμνημονιακών» με την αίσθηση της εξωτερικής παρεμβολής, της χειραγώγησης της δημοκρατίας και της λαϊκής βούλησης να δίνουν όπλα σε ένα ακόμα κύμα αθλίων δημαγωγών· ιδεοληπτικών ή μη.
Μην ξαναμιλήσει κανείς για Κυβέρνηση: η λέξη κλειδί για το επόμενο διάστημα είναι το Κοινοβούλιο που καλείται ως Σώμα να βγάλει τη χώρα από το βούρκο. Ανασχηματισμούς; Ναι. Διαγραφές; Ναι. Συνεργασίες σε πόστα; Και πάλι ναι. Οικουμενική κυβέρνηση τακτικιστών, εξουσιωμανών και ευαίσθητων ισορροπιών που ρυθμίζονται με τροπολογίες; Όχι ευχαριστώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου