Τι συνέβη με την ψήφιση της απλής αναλογικής

Το πρώτο, όσο κι αν στενοχωρεί πολλούς, είναι πως ο Πρωθυπουργός και η κάκιστη κυβέρνησή του, βγήκαν ενισχυμένοι. Ψήφισαν το νόμο που ήθελαν (θα πούμε παρακάτω γιατί τον ήθελαν), με διευρυμένη πλειοψηφία, με το «προοδευτικό μέτωπο» ΠΑΣΟΚ-Ποταμιού να βγαίνει στην σέντρα ως ασυνεπές και την συντηρητική παράταξη να μην έχει τίποτα να αντιπαρατάξει, πέραν της προσωπικής ιστορίας του αρχηγού της.

Τι επιδίωξε η κυβέρνηση

Η επιδίωξη της κυβέρνησης ήταν διπλή: αφενός να φανεί συνεπής σε μία εποχή που κατακεραυνώνεται για τη μνημονιακή στροφή της κι ό,τι αυτή έφερε. Αφετέρου, η συμμετοχή της στο επόμενο κυβερνητικό σχήμα, που θα προκύψει μέσα από βαριά πόλωση εφεξής, στο όνομα της κυβερνησιμότητας, και μετά από διπλές εκλογές πιθανότατα, αν στις επόμενες εκλογές δεν λάβει η ΝΔ ικανά ποσοστά για το σχηματισμό κυβέρνησης. Και μάλλον, δε θα τα λάβει, αν η ρητορική της παραμείνει στο «εδώ ο καλύτερος μνημονιακός». 

Το δε ΠΑΣΟΚ (και το Ποτάμι, αν επανεκλεγεί, ή μία ενωμένη σοσιαλδημοκρατία αν δεήσει) θα προτιμήσει την αντιπολίτευση από τη συγκυβέρνηση με την ΝΔ, μετά την τελευταία εμπειρία τους από το εγχείρημα, ή τις δεύτερες εκλογές και σχηματισμό τρικομματικής ή τετρακομματικής κυβέρνησης, με κορμό τη ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ναι, μαζί. Αυτό κατάφερε χθες ο κ. Τσίπρας: ό,τι κι αν γίνει, θα είναι στην επόμενη κυβέρνηση.

Οι χαμένοι της ψήφισης του εκλογικού νόμου

Καταρχάς η Νέα Δημοκρατία, που φάνηκε να κυνηγάει την καρέκλα της. Δεν είχε επιχειρήματα πέραν τεχνικών ζητημάτων για το πόσοι και ποιοι θα κάθονταν σε καρέκλες μετά τις επόμενες εκλογές. Σε όλη τη ρητορική του κ. Μητσοτάκη, η απάντηση ήταν «μαζί θα κυβερνήσουμε», που του διαμήνυσε ο Πρωθυπουργός με την πρόταση νόμου. Αυτό ήθελε ο κ. Τσίπρας, και το κέρδισε.

Σαφώς χαμένη, η κ. Γεννηματά που όχι μόνο δε διαφοροποιήθηκε πολιτικά, αλλά έκανε πίσω από διακηρυγμένη θέση του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, υπέρ της απλής αναλογικής, αντί του γερμανικού μοντέλου που ήταν η θέση του ΠΑΣΟΚ επί Παπανδρέου, με σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών και πολιτών και περιορισμό του μαύρου χρήματος. 

Φάνηκε ασυνεπής, χωρίς προτάσεις και δέσμια του εκλογικού παρασυστήματος, αφού δεν κατάφερε καν να θέσει όρο για υπερψήφιση της απλής αναλογικής το σπάσιμο των μεγάλων περιφερειών, ούτως ώστε να βρει έστω μία πρόφαση για την ασυνέπεια, παγιδευμένη σε μία άχαρη και τεχνική, όσο και ψευδή, συζήτηση για το ποιος θα κυβερνήσει στο μέλλον. Πιθανόν, γιατί αν η κυβέρνηση έκανε τους όρους της δεκτούς, θα έπεφτε να την φάει... η «Β’ Αθηνών» και οι λοιπές μεγάλες περιφέρειες των μεγαλοστελεχών και των χρηματοδοτών τους.

Επίλογος

Οι πολίτες, μάλλον έμειναν αδιάφοροι και περαιτέρω αποξενωμένοι από το όλο φιάσκο. Δε χτυπήθηκε το μαύρο χρήμα και η ισχύς των Μέσων στο ποιος θα μπει στο κοινοβούλιο, δε βελτιώθηκε η δημοκρατία μέσα από τη συμμετοχικότητα, δε θα εκλεγούν "άγνωστοι" που θα πείσουν τους ψηφοφόρους με τίμιο και φτηνό αγώνα "πόρτα-πόρτα", δε θα αλλάξει τίποτα, πλην ενός θλιβερού φαινομένου, της διαρκώς αυξανόμενης αμφισβήτησης των πολιτών προς την πολιτική και τους θεσμούς, που είδαν να απαξιώνονται ανερυθρίαστα για μία ακόμα φορά σε ένα παιχνίδι που δεν αφορά τον πολίτη, αλλά τους πολιτευτές και τα κόμματα τους. Αυτούς που επιμένουν να πριονίζουν - να απαξιώνουν - το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται, το θεσμικό πλαίσιο, τη φωνή των πολιτών και συνεπώς τη Δημοκρατία.