Προς μεταρρυθμιστές και "μεταρρυθμιστές"

Καταρχάς, η θλιβερότερη διαπίστωση των τελευταίων ημερών είναι ότι δεν υπάρχει καμία ικανή πολιτική ομάδα στη χώρα να αντιμετωπίσει τις σημερινές προκλήσεις. Αν η κυβέρνηση Σημίτη λειτουργούσε κάποτε με "30 Παγουλάτους" (σχήμα λόγου), σήμερα λειτουργεί με τρεις-τέσσερεις αφανείς καραδεξιούς. Για να μην αναφερθούμε στους διεθνούς εμβέλειας συμβούλους της κυβέρνησης Παπανδρέου, και ξυπνήσουμε πρόσφατα πάθη.

Ομοίως, τα σχήματα της συγκυβέρνησης και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στερούνται σαφώς εκείνου του πολιτικού προσωπικού και δομών που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, καταθέτοντας αξιόπιστες προτάσεις εξόδου από την κρίση. 

Αυτή η φτώχεια καταγράφεται σαφέστατα και στα "κείμενα" θέσεων περί κεντροαριστεράς, φιλελευθερισμού, συνασπισμών και λοιπών αναζητήσεων περί ανέμων και υδάτων την ώρα που οι πολίτες συνεχίζουν να μαραζώνουν σε μία χώρα που δεν αλλάζει, αλλά βουλιάζει ολοένα και περισσότερο σε μία πολιτική κρίση χωρίς προηγούμενο. Η υπερφορολόγηση (όπως προκύπτει από το κόστος ζωής και τα εισοδήματα των πολιτών σε σχέση με τις απαιτήσεις του κράτους) είναι φαινόμενο του αδιεξόδου - όχι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ανυπαρξία πολιτικής διεξόδου.

Δεν είναι έκπληξη οι εξελίξεις στην ΕΡΤ Α.Ε. Η ανικανότητα του πολιτικού (και τεχνοκρατικού) προσωπικού, μόνο τέτοια αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Ακόμα και οι αποσπασματικές προτάσεις - βλέπε πρόταση Μάνου για την Εθνική Σύνταξη - δεν θα φέρουν κανένα αποτέλεσμα, εφόσον την επόμενη μέρα θα υπάρξει κάποια νέα κίνηση που θα εξαφανίσει το όποιο όφελος.

Αν δεν αποφασίσουμε σαν χώρα το ρόλο του νέου κράτους, τους τομείς και τα κριτήρια δραστηριοποίησης του, δεν θα πάμε πουθενά. Δεν μπορεί να χύνονται τόννοι χολής για το αν θα υπάρχει ή όχι η "Ραδιοτηλεόραση", αλλά πρέπει να μας ενδιαφέρει με ποιους όρους θα υπάρχει η δημόσια τηλεόραση, για να μπορέσει στη συνέχεια να υπάρξει επιχειρησιακός σχεδιασμός που να συνάδει με αυτούς, και να πάμε παρακάτω.

Στην Ελλάδα των ημετέρων, μικρών και μεγάλων (από τον μπάρμπα που ζητάει επιδότηση για τη συλλογή με γκλίτσες, μέχρι τον εθνικό εργολάβο), κάθε τέτοια προσπάθεια έμεινε στη μέση. Είτε γιατί μα ξεβόλευε, και άρα βαφτιζόταν "ανάλγητη", είτε γιατί ο αντίλογος του ημιμαθούς ξερόλα επικρατούσε της περίπλοκης και δομημένης πρότασης.

Το πρόβλημα σήμερα είναι ακόμα εντονότερο, μιας και έχει καταστραφεί κάθε δομή που θα μπορούσε να φέρει τέτοιες προτάσεις. Οι κομματικές δομές, ελλείψει χρημάτων, κράτησαν όποιον μπορούσε "να κουβαλήσει κουκιά", ενώ εξοβέλισαν όποιον μπορούσε να παράξει πολιτική. Ομοίως στο δημόσιο τομέα, οι δομές που απέμειναν όρθιες μετά την "επανίδρυση" του Κώστα Καραμανλή και του Προκόπη Παυλόπουλου, με τις καταργήσεις ανεξάρτητων αρχών και τον κομματικό ευνουχισμό όλων, έφεραν αντίστοιχα αποτελέσματα.

Είμαστε 7 μέρες μετά την "ριζοσπαστική μεταρρύθμιση" στην ΕΡΤ Α.Ε. Όποιος ελπίζει ότι μία τέτοια "λύση" είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, μάλλον είναι μέρος του προβλήματος. Είτε επειδή δεν μπορεί να χαλιναγωγήσει τις ιδεοληψίες του με την ψυχραιμία που απαιτείται, είτε επειδή ανήκει στην κατηγορία του "ξερόλα" που πιστεύει ότι υπάρχουν λύσεις εκτός γενικότερου πλαισίου και σχεδιασμού, είτε επειδή είναι απλά ημέτερος. 

Υπάρχει σειρά στα πράγματα, και πρέπει κάποια στιγμή να την σεβαστούμε, όσο "γαμάτοι" κι αν είμαστε... Πολιτική κατεύθυνση, στρατηγικός σχεδιασμός, σχέδιο δράσεων, εξειδίκευση, διαβούλευση σε όλα τα στάδια με τους εμπλεκόμενους και τους γνώστες των θεμάτων και μετά υλοποίηση. Τα υπόλοιπα είναι μέρος του προβλήματος. Αυτή τη φορά φαίνεται να την γλιτώσαμε, αλλά το μπραφ δεν είναι μακριά...

BBC News - Brazil protests spread in Sao Paulo, Brasilia and Rio
Δεν είναι μόνο η "ανάπτυξη"...