Ο λόγος της Έλσας Παπαδημητρίου για το Μεσοπρόθεσμο

(ο τονισμός με bold, είναι δικός μου)

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Από το 2005 έχω εκλεγεί και σταθερά επανεκλέγομαι αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Σ.τ.Ε. η συμμετοχή μου στο bureau του κόμματός μου αλλά και η ανάδειξή μου σε υψηλές θέσεις (όπως της αντιπροέδρου της συνέλευσης) μου έδωσε την δυνατότητα και την στήριξη από πολλές πλευρές να βοηθώ την χώρα μου (την Ελλάδα) και το κόμμα μου (την Ν.Δ.) που με τοποθέτησαν εκεί αλλά και να προωθώ μέτρα υπέρ του τρίπτυχου των κεντρικών στόχων του Σ.τ.Ε.: Δημοκρατία, Κράτος Δικαίου, Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Και επειδή ο ληξίαρχος χρόνος και ο υποθηκοφύλακας ιστορικός στήνουν ειρωνικές συμπτώσεις, την ημέρα που οι «διαρροές» με ήθελαν να διαγράφομαι αν απεφάσιζα να απολαύσω του δικαιώματος μου του απεριορίστου κατά το Σύνταγμα, για ψήφο συνείδησης ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ευχαριστούσε δημόσια την μόλις χρησθείσα ως «’Ιμβρια» βουλευτή για την σημαντική προσφορά της στα μαρτυρικά νησιά του Ελληνισμού, τα ξεχασμένα για χρόνια από όλες τις Κυβερνήσεις όπως είπαν, μέχρι που τα ανέδειξα, με υπογραφή και Τούρκων Βουλευτών, ως σοβαρά ζητήματα παραβίασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Οι αρχές του Σ.τ.Ε. αγαπητές – αγαπητοί φίλοι, ενδυνάμωσαν ότι είχα ήδη από την αγωγή μου και την παιδεία μου από την συμπόρευσή μου με την Ν.Δ. του Μητσοτάκη, του Έβερτ, του Κώστα Καραμανλή, επιλέξει και από ότι είχα δομήσει ως ιεράρχηση των υποχρεώσεων μου. Ξεκινώ έτσι για να θέσω στην κρίση σας και το πλαίσιο της ηθικής και της πολιτικής αναφοράς μου στην σημερινή στάση μου απέναντι στο τραγικό πολιτικό δίλημμα που και εγώ, όπως όλοι σας, έχω να αντιμετωπίσω.

Αγαπητοί μου συνάδελφοι,

Κατεψήφισα το μνημόνιο με δυσκολία, ακολουθώντας την κομματική γραμμή στην συγκρότηση της οποίας ουδέποτε συμμετείχα όπως εξάλλου κανένας, γνωστός μου τουλάχιστον «Κοινοβουλευτικός» της Ν.Δ.

Το ότι το μνημόνιο απέτυχε δεν είναι επιβράβευση του ΟΧΙ μας. Το Μνημόνιο δεν απέτυχε, υπέστη κάτι χειρότερο: Δεν υλοποιήθηκε πάρα στο 25% των προβλέψεων του: αυτό που ήταν εύκολο, άδικο, μικρονοϊκό. Καμία τόλμη, καμία μείωση εξόδων, καμία αποκρατικοποίηση. Θα ήταν ίδια ή χειρότερα τα πράγματα αν τολμούσαμε να βοηθήσουμε την εκλεγμένη Κυβέρνηση της Χώρας, την αδύναμη, την ανίκανη, χαρακτηρίσατε την όπως θέλετε και βάζω ομοιωματικά…

Επειδή όμως περίσσεψε αυτό το τριήμερο η πατριδοκαπηλία, μία είναι η πατριωτική πράξη: Η συναίνεση και η συνεργασία.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Αναφέρθηκαν πολλοί συνάδελφοι στους κινδύνους της μη υπερψήφισης του συζητούμενου Σχεδίου Νόμου κατά τρόπον που δεν αναδεικνύει συναίνεση και διάθεση συνεργασίας. Κατανοώ τα ερωτηματικά, την δυσπιστία, κατανοώ και την αδυναμία ανάληψης του πολιτικού κόστους που μας αναλογεί, αρνούμαι μόνο να αποδεχθώ τις αστειότητες των όσων υπεστήριξαν ότι θα βάλουμε ρούμπο στους κουτόφραγκους που είναι ανοικτοί για όποιους μάγκες μπορούν να «εκβιάσουν» καλύτερα.

Κύριοι Συνάδελφοι,

Το «Μεσοπρόθεσμο» είναι μία λύση, καλή ή κακή θα δείξει, απαραίτητη όμως όπως με διαβεβαίωσαν οι διεθνείς μου επαφές. Μακάρι να είχε την υπογραφή όλων των Ελληνικών Πολιτικών Δυνάμεων και να άρχιζε σήμερα μια συντονισμένη ακάματη προσπάθεια από όλους μας.

1. Αν προεβάλλετο εναλλακτική λύση έστω και ριψοκίνδυνη, θα ακολουθούσα με σημαία αλλά δυστυχώς για την Ελλάδα, για το κόμμα μου και για μένα δεν βλέπω λύση.
2. Η δημοσιονομική ασφυξία και η οικονομική αυτοκτονία δεν είναι εναλλακτική λύση.
3. Θεωρώ ότι μετά από 20χρονη σταθερή και έντιμη πορεία έχω το δικαίωμα και την υποχρέωση να πω ότι δεν εθελοτυφλώ και δεν στρουθοκαμηλίζω. Αποδέχομαι και κατανοώ την ανασφάλεια πολλών συναδέλφων μου που πράττουν αντίθετα από όσα πιστεύουν: Φοβούμαι ότι το «παρών» είναι «νίπτω τας χείρας μου» όπως και το ΟΧΙ όταν συνοδεύεται με την υποσημείωση ότι ακολουθώ το κόμμα και το «κρίμα στην ηγεσία».

Μου είναι αδιανόητο να ψηφίσω ΝΑΙ ή ΟΧΙ ανάλογα με το αριθμητικό πρόθεμα της ψήφου μου, Πρώτη ή Εκατοστή πεντηκοστή Πρώτη ή Τριακοσιοστή.

ΝΑΙ λοιπόν και εύχομαι να μην με απογοητεύσετε, για να υπάρξει έστω και με μία ψήφο η σπορά της ελπίδας για συναινετική πορεία προς τα μπρος στο εσωτερικό, για ανάκτηση του κύρους της Ελλάδας απέναντι στους αλληλέγγυους εταίρους μας, μία έργω απάντηση στους συμπατριώτες μας των πλατειών και των παθημάτων που οφείλουμε να επουλώσουμε.

Στο μέτρο που με αφορά θα ξεπεράσω τις δυνατότητες μου ως ανεξάρτητη βουλευτής να βοηθήσω. Είναι όντως η πιο πολύτιμη ΠΡΟΚΛΗΣΗ της πολιτικής μου ζωής.