Αδιανόητο

Αδιανόητο

Αδιανόητο να μιλάς με συναισθηματικές υπερβολές για τα ναρκωτικά αντί να πολεμάς για την νομιμοποίηση που αποδεδειγμένα μειώνει τους θανάτους (-50% στην Πορτογαλία), και σκοτώνει 100% την εγκληματικότητα που σχετίζεται με την παράνομη εμπορία. 

Αδιανόητο ότι ‘σνομπάρεις’ την δημιουργία ειδικών χώρων χρήσης. 

Αδιανόητο ότι μπορεί να επιλέξεις την αναποτελεσματική καταστολή μη και σκανδαλίσεις τον συντηρητικό ψηφοφόρο σου. Πεθαίνει κόσμος εκεί έξω.

Αδιανόητο που δεν τολμάς να ζητήσεις να μειωθούν οι κρατικές δαπάνες για να μην χάσεις την κομματική σου πελατεία. Είτε αυτή είναι εθισμένη σε πλασματικές υπερωρίες, είτε σε μαύρο χρήμα - αυτό που βγάζει και την μίζα σου. Κι όσο εσύ φορολογείς για να μην αλλάξεις, άνθρωποι οδηγούνται σε νέα και βαθύτερα αδιέξοδα, για να θρέψουν το μηχανισμό σου.

Αδιανόητο να αγνοείς επιδεικτικά τα δικαιώματα όλων στην συντροφικότητα, με ίσους όρους, όποιος κι αν είναι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός. Και ναι, η συντροφικότητα περνάει μέσα από νόμους που ορίζουν τον γάμο, την κληρονομιά, τους απόγονους, την πρόσβαση σε ένα νεκροκρέβατο αγαπημένου.

Αδιανόητο να δέχεσαι ακόμα την συμμετοχή της (όποιας) Εκκλησίας στο γκουβέρνο μίας χώρας.

Αδιανόητο να δέχεσαι ακόμα την ύπαρξη της κάθε κλειστής συντεχνίας - συμμορίας. Ειδικά όσων ο ρόλος είναι να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον όπως οι δικαστές, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί και τόσοι άλλοι που ζυγίζουν το ατομικό κέρδος απέναντι στο συλλογικό καλό, και κερδίζει πάντα το πρώτο. 

Αδιανόητο να κρατούν οι εκάστοτε κομματάρχες το μαχαίρι και το καρπούζι ανεξέλεγκτοι πάνω από το δημόσιο χρήμα. Όλων των κομμάτων που είναι στην Βουλή. Ναι όλων! 

Αδιανόητο να νομίζεις ακόμα ότι “η Αριστερά που δεν κυβέρνησε” δεν άγγιξε δημόσιο χρήμα. Μην είσαι ηλίθιος, σε εκλιπαρώ. Οι επιτυχείς απεργίες και λοιπές ‘κινητοποιήσεις’ για επιδόματα και υπερωρίες που δεν κερδήθηκαν στο χώρο εργασίας με ιδρώτα αλλά με “αγώνα”, διαχείριση δημόσιου χρήματος ήτανε. Και ανταμείφθηκαν και αυτοί με ψήφους. Απλά.

Αδιανόητο το να δέχεσαι μισόλογα ή εκ του ασφαλούς άρνηση απέναντι σε κάθε αλλαγή ή μεταρρύθμιση, γιατί θα βρεθεί κάποιος άλλος να επωμιστεί το κόστος.

Αδιανόητο να συνεχίζεις να πιστεύεις ότι θα μπορεί να υπάρχει ασφαλιστικό σύστημα, με συνταξιούχους που δεν κόλλησαν ποτέ ένσημα. Είτε επειδή δεν τα δούλεψαν, είτε επειδή δεν τα απέδωσαν.

Αδιανόητο να παπαγαλίζεις ιδεοληψίες που δεν μπορείς να στηρίξεις με επιχειρήματα.

Αδιανόητο ότι ψηφίζεις ξανά, και ξανά, και ξανά, του ίδιους. Αυτούς που ψελλίζουν γενικόλογα μισόλογα για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, ενώ βροντοφωνάζουν τα μεγάλα ψέμματα που σε χαϊδεύουν (και σε ληστεύουν) εδώ και δεκαετίες.

Αδιανόητο να σου αρκούν οι αριστερές ταμπέλες και η δεξιά συνωμοσιολογία. Τα προβλήματα μας σήμερα είναι μετρήσιμα, όπως και οι λύσεις τους. 

Αδιανόητο να δέχεσαι τον φασισμό της βίας, επειδή δεν είσαι εσύ το θύμα. Ακόμα χειρότερα αν είσαι ο θύτης, αγανακτισμένε. 

Αδιανόητο να έχεις δικαιολογίες για τους μεν, που δεν θα δεχόσουν ποτέ για τους δε. Αυτή είναι η αρχή του φασισμού - τι δεν καταλαβαίνεις;

Αδιανόητο να δέχεσαι την χυδαιότητα του λαϊκισμού.

Αδιανόητο να δέχεσαι τις επιταγές των ΜΜΕ, όταν το ξέρεις πλέον ότι μόνο ανεξάρτητα δεν είναι. Ανήκουν σε συγκεκριμένους ανθρώπους, με πολύ συγκεκριμένα συμφέροντα απέναντι στο κράτος που εσύ πληρώνεις.

Αδιανόητο να γράφω μία τέτοια λίστα εν έτει 2012 και να μην μπορεί να τελειώσει.

Αδιανόητο να συμβιβαστώ με υπολογισμούς και “επόμενες μέρες” σε αυτές τις εκλογές. Λυπάμαι. Δεν θα μπορέσω. Η προοδευτική ατζέντα, με τις όποιες διαφοροποιήσεις και συζητήσεις της, είναι δεδομένη και δεν θα υποχωρήσω από αυτή.

Μου είναι αδιανόητο.