Πολίτες, όχι Πελάτες

Συνεργάζομαι με την Δράση και την Φιλελεύθερη Συμμαχία - κατεβαίνω υποψήφιος στην Α' Αθήνας.

Γιατί 

Γιατί το συγκεκριμένο σχήμα είναι η μόνη σαφής προοδευτική επιλογή σε αυτές τις εκλογές. Δεν υπάρχουν αριστεροί, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες ή κομμουνιστές σε αυτές οι εκλογές. Υπάρχουν αυτοί που επιλέγουν την Ευρώπη, με τα καλά και τα όχι τόσο καλά της, και προτίθενται να προχωρήσουν μπροστά για τον εναρμονισμό μας με αυτήν, και υπάρχουν οι άλλοι που θεωρούν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει ως έχει. 

Το έχω ξαναγραψει ότι τα προβληματα αυτής της κρίσης έχουν ένα τεράστιο προτέρημα: είναι ξεκάθαρα. Όπως και οι επιλογές μας. 

Οι δε λύσεις, που δεν είναι σε καμία περίπτωση τελικές αλλά μεταβατικές, είναι μετρήσιμες και συγκεκριμένες. 

Το διακύβευμα 

Είναι απολύτως σαφές, και αφορα την συμμετοχή μας στον πρώτο κόσμο (Ευρώπη). Αυτό έχει όρους, που οι εταίροι μας νόμιζαν ότι τηρούσαμε σε κάποιο βαθμό, ενώ πίστευαν ότι πραγματικά προχωρούσαμε σε αλλαγές για όσα υστερούσαμε. 

Με την απειλή του οικονομικού ντόμινο, δέχτηκαν να μας βοηθήσουν αγοράζοντάς μας λίγο χρόνο με δανεικά. Αυτό ήταν το Μνημόνιο. Όποιος περίμενε δανεικά κι αγύριστα, ενώ εμείς θα συνεχίζαμε στα ίδια, προφανώς και απογοητεύτηκε. Και μούτζωσε, και αγανάχτησε, και προπηλάκισε. 

Η μεταρρύθμιση είναι ο όρος συμμετοχής στην καλύτερη εκδοχή του σημερινού κόσμου, αυτού της Ευρώπης. Εκτός αν κάποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι υπάρχει κάποιο καλύτερο παράδειγμα στην Ασία, την Αφρική ή άλλου. Να το συζητήσουμε βρε αδερφέ!...

Κουράστηκα να περιμένω. Φτάνει. 

Ως εδώ με τις ευχές κυβερνήσεων των "κομμάτων εξουσίας" που αρνούνται να πράξουν τα αυτονόητα. Δεν νοείται να έχει το ΠΑΣΟΚ "νεοτεριστική ηγεσία" για 16 χρόνια, και κατά τα άλλα να αρνείται ακόμα και σήμερα να εφαρμόσει τα βασικά μήπως και ξεβολευτούν συντεχνίες κάθε λογής.

Το δε ζήτημα της Νέας Δημοκρατίας και της "επανίδρυσης" (το θυμάστε αυτό, μεταρρύθμιση είχαν υποσχεθεί και εκείνοι), δεν θα το θίξω καν γιατί σκοπεύω να κρατήσω αυτό το ποστ σχετικά σύντομο.

Προοδευτικοί - Συντηρητικοί 

Ο κατ' όνομα "νεοφιλελεύθερος" (sic) Μάνος, λέει  ότι είναι ανήθικο να συνεχίζει μία κυβέρνηση να υπερφορολογεί τους απλούς πολίτες, γιατί αρνείται να αλλάξει. Ποιος αριστερός ή σοσιαλδημοκράτης μπορεί να διαφωνήσει με αυτό;

Οι "ευαίσθητοι της πολιτικής", οι κατ´ επίφαση φιλολαϊκοί τι λένε; Κάνε υπομονή και πλήρωνε χαράτσια. Αυτό λένε. Οι πιο επικίνδυνοι για το μέλλον μας, προτείνουν ακόμα και προσλήψεις της τάξεως των 100,000 υπαλλήλων. Το πως θα πληρωθούν άγνωστο. 

Βλέπεις, η σχέση πολίτη κράτους δεν ρυθμίστηκε ποτέ. Και αυτό ισχύει και για τα δύο μέρη της εξίσωσης. Τα λεφτά του κράτους δεν ήταν δικά μας, δεν τα πονέσαμε. Μέχρι σήμερα που ήρθε ο λογαριασμός και καταλάβαμε ποιανού τα χρήματα σπαταλήθηκαν σε κάθε "φιλολαϊκή" υποχώρηση.

Μην πάμε μακρυά. Όταν οι προοδευτικοί μιλούν για την ανάγκη αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας για να μπορέσει να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη και δημιουργία ασφαλών θέσεων εργασίας (η κατανάλωση και η καφετέρια ΔΕΝ είναι βιώσιμη ανάπτυξη - να το πούμε κι αυτό), υπάρχουν διαχειριστές ΕΣΠΑ που ακόμα και σήμερα βλέπουν τους πόρους αυτούς σαν "επιδότηση μισθοδοσίας" ανεξαρτήτως της βιωσιμότητας μίας επιχείρησης. 

Δηλαδή, αντί να διαθέσουμε τους πόρους αυτούς στην δημιουργία νέων επιχειρήσεων, και στην αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου, εκείνοι ακόμα προτείνουν την σπατάλη σε αυτό που έχει αποτύχει μέχρι να τελειώσουν και αυτά τα χρήματα. Και τότε; Τι; Θα δανειστούμε και άλλα (από ποιον;), ή θα βγάλουμε το μηχανάκι να τυπώσουμε Δραχμές; Ή θα ζητιανεύουμε για νεα σχέδια Μάρσαλ (λέγε με μεγάλο ΕΣΠΑ);

Μία υπενθύμιση

Τα ΜΜΕ και τα "μεγάλα" κόμματα βασίζουν την αγαστή συνεργασία τους στην ιδέα ότι δεν υπάρχει ατομική ψήφος, αλλά μαζική. Στην ιδέα ότι δεν υπάρχουν άτομα, αλλά κοπάδια ψηφοφόρων. Έτσι, οι πολιτικές δεν αναλύονται ποτέ σε ορθολογική βάση, αλλά σε συναισθηματική και αποπροσανατολιστική τύπου Αυτιά/Παπαδάκη. 

Όσο πιο συντηρητικοί,  τόσο περισσότερο βασίζονται στον φόβο, τον εκφοβισμό. 

Μέχρι σήμερα δικαιώθηκαν, αφού ουδείς εξ ημών φαίνεται να αντιλήφθηκε το προφανές: μέχρι ολοκλήρωσης της ψηφοφορίας, όλα τα κόμματα είναι "μικρά". Κάθε άτομο, κάθε ψήφος, τους δίνει το ανάστημα που μοιάζει να θεωρούμε αυτονόητο. 

Αν η κρίση είναι ευκαιρία, η πρώτη κίνηση μας ας είναι να ξαναγίνουμε άτομα, αντί κοπάδια, για χάρη του συλλογικού καλού. Και να ψηφίσουμε ανάλογα με το τι προτείνει ο καθένας, και τον απολογισμό των πεπραγμένων του.

Να ξαναγίνουμε πολίτες, όχι πελάτες.

σχετικά κείμενα:


Αδιανόητο
Ή τώρα ή ποτέ
Έχω ατζέντα


Η σελίδα της υποψηφιότητας μου στο facebook