Η Βίκη Σταμάτη θα είναι το τέλος μας

Η κ. Σταμάτη έχει πάψει εδώ και καιρό να διώκεται για κάτι που έκανε. Διώκεται για αυτό που είναι, ή ήταν - η σύζυγος του Άκη. Γυμνή από την προστασία που συνήθως προσφέρεται στην κοινωνία μας από τα συστήματα εξουσίας, στερείται πλέον των προβλέψεων του κράτους δικαίου. «Στα σκυλιά», φτάνει να ξεπλύνει το σύστημα τις αμαρτίες του.

Ακούμπησε τα χρήματα του συζύγου της, αυτή είναι η κατηγορία. Δεν αποδεικνύεται διαχείριση ή άλλη ενέργεια σε ό,τι αφορά όσα αποκόμισε παράνομα ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Ούτε σύμπραξη στη μίζα.

Η κ. Σταμάτη έχει επιχειρήσει ήδη μία φορά να αυτοκτονήσει, με αφορμή την εισαγωγή του γιου της σε νοσοκομείο, τον περασμένο Αύγουστο, ενώ ήταν ακόμα στο Δρομοκαΐτειο.

Το κράτος δε μπορεί να θυμίζει χουντικό ανακριτή που προσπαθεί να αποσπάσει ομολογία για να στοιχειοθετήσει κατηγορητήριο, όταν αυτό που διώκει δεν είναι η πράξη, αλλά το υποκείμενο για αυτό που είναι. Σύζυγος Τσοχαντζόπουλου εν προκειμένω. «Μνημονιακός» υπουργός, σε άλλη περίπτωση. Διαδηλωτής στις διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, παλιότερα. Κομμούνι ακόμα παλιότερα, ή αντιφρονών τα χρόνια του Μεταξά όσο και των άλλων δικτατόρων που πέρασαν από τη σύγχρονη Ελλάδα. Μία Πολιτεία κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωση του «Αστυνόμου Θεοχάρη», του Νίκου Φώσκολου.

Η μεταφορά αυτών των λογικών στην πολιτική και την κοινοβουλευτική ζωή της χώρας είναι η βάση του λαϊκισμού που δηλητηριάζει την κοινωνία μας. Που απειλεί διαρκώς και επίμονα τη δημοκρατία που τεστάρεται και κάποια στιγμή θα λυγίσει για μία ακόμη φορά. Δεν ήταν ούτε τα ζεϊμπέκικα, ούτε η συμμετοχή των πολλών στο πάρτυ των λίγων. Αυτό εντασσόταν σε άλλο μελανό κεφάλαιο, παγκόσμιο, και κατέληξε σε υπερχρεωμένες χώρες και πολίτες μέσω δανεισμού αμφότερων την ώρα που η ψαλίδα φτωχών και πλουσίων άνοιγε, με διαρκείς μειώσεις στη φορολογία των πάνω και στασιμότητα των κάτω. (Σημειωτέον, επί Eisenhower στην Αμερική, ο φόρος στο 1% έφτανε το 91%.)

Όσοι κινούνται σε αυτή την παράκαμψη του θεσμικού πλαισίου δε θα έχουν κανένα πρόβλημα με την παράκαμψη του πολιτεύματος. Κάθε άλλο - μπορεί εκεί να αναζητούν «λύτρωση από τα δεσμά», το στενό κορσέ, των κανόνων που ούτως ή άλλως παραβιάζουν σε κάθε ευκαιρία, κινούμενοι εντός συστήματος αντί της δημοκρατίας.

Ήταν μέρος αυτού του συστήματος η Βίκη Σταμάτη όσο αγόραζε κουρτίνες; Ναι, ήταν. Αλλά αυτό δεν απαλλάσσει εμάς από την παρέκκλιση μας από αρχές και κανόνες. Δεν είναι λύση να επιδιώξει το κομμούνι να γίνει ανακριτής, αλλά το να μην υπάρξει ξανά ανακριτής που θα κυνηγάει «κομμούνια». Να εμβαθύνουμε τη δημοκρατία μας, αντί να κρυφτούμε πίσω από την εκδίκηση που θα είναι ένα ακόμα βήμα στο βούρκο. Η στάση μας απέναντι στη σύζυγο του καταδικασμένου Άκη Τσοχαντζόπουλου θα είναι κρίσιμη σε αυτή την πορεία. 

Τα μεγάλα λάθη δε γίνονται μονομιάς - είναι άθροισμα, αργό και βασανιστικό, σωρείας λάθος επιλογών. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να παίζουμε για τη λάθος μεριά.