Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να θυμάται ποιοί ηττήθηκαν και ως συνέπεια, τι του ζητήθηκε από το ήδη διευρυμένο εκλογικό σώμα της Νέας Δημοκρατίας. Αν όχι, θα ακολουθήσει την πορεία των προκατόχων του. Της εξάρτησης από την καμαρίλα των μηχανισμών, της ανυποληψίας λόγω μη τήρησης των υποσχεθέντων και τελικά της εκλογικής ήττας.
Εχθές ηττήθηκε η Λαϊκή Δεξιά του Γιάννη Μανώλη που έκανε καταλήψεις, μαζί με τον κ. Τσίπρα, το 2010 στο δήμο της Αθήνας για να παραμείνουν οι συμβασιούχοι που είχαν προσλάβει με αδιαφάνεια και διατήρησαν μετά τη λήξη των συμβάσεων με όρους ομηρίας. Η Λαϊκή Δεξιά που καταδίκαζε συνδικαλιστικά κάθε αλλαγή που έθιγε κακώς κείμενα, από τα ταξί μέχρι τον Καλλικράτη και τον εξορθολογισμό και εξοικονομήσεις που έφερε.
Ηττήθηκε ο «Καραμανλισμός», όπως τον εννοούν οι πρώην υπουργοί και νυν «κύκλοι» του κ. Κώστα Καραμανλή, αυτοί που ήταν διατεθειμένοι να αποκρύψουν τα πραγματικά στοιχεία της οικονομίας διασύροντας μας με αυτό που αποκαλείται διεθνώς greek statistics. Από τον κ. Στυλιανίδη που είδε επί Τσίπρα την επαναπρόσληψη των συντοπιτών του στην Αττικό Μετρό, μέχρι τον κ. Κουμουτσάκο που ακόμα και σήμερα αρνείται το έλλειμμα που παρέδωσαν ως κυβέρνηση.
Ηττήθηκαν οι εθνικιστές και όσοι αισθάνονται δικαιολογημένη ή φυσική την συγγένεια και τα «χάδια» με τους ακροδεξιούς, όσο κι αν διαφωνούσαν δημόσια με τις πράξεις τους. Αυτοί που έπρεπε να απειληθεί η χώρα με απώλεια της Ευρωπαϊκής Προεδρίας και να δολοφονηθεί ένας ημεδαπός, ο Παύλος Φύσσας, για να κινηθούν ενάντια στη ρατσιστική βία και τη Χρυσή Αυγή.
Ο κ. Μητσοτάκης νίκησε τις εσωκομματικές εκλογές τοποθετούμενος ανοιχτά ενάντια σε όλα αυτά, όπως έκανε και για την εκλογή του κ. Παυλόπουλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας επειδή υπέκυψε στον πελατειασμό και είναι αντιδυτικός:
«Δεν έχω πειστεί, μέσα από την πολιτική του διαδρομή, ότι είναι ο πιο κατάλληλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας για τρεις λόγους: Δεν αντιστάθηκε στις “σειρήνες” του πελατειακού κράτους, χειρίστηκε με ανεπάρκεια μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης ιστορίας μας, το Δεκέμβριο του 2008, και τέλος δεν εκφράζει τη θέση της Ελλάδας στη ενωμένη Ευρώπη με τον τρόπο που εγώ θα επιθυμούσα».
Αυτή του η δήλωση ίσως είναι και η καλύτερη σύνοψη του τι υπερψηφίστηκε εχθές. Υπερψηφίστηκε μιλώντας καθαρά, χωρίς στρογγυλέματα στο λόγο, στο τι αντιπροσώπευε ως επιλογή το απόλυτο underdog αυτής της διαδικασίας. Κι εδώ κρύβεται και το μάθημα για τον πόλο που καταποντίστηκε όταν συνθηκολόγησε με αυτές τις δυνάμεις εν μέσω κρίσης, της σοσιαλδημοκρατίας, όταν συμβιβάστηκε με όλα αυτά πετώντας την ευθύνη στον λαό. Λες και ήταν δική του ευθύνη να κατεβάσει μία καθαρή (αντι)πρόταση και να ζητήσει την ψήφο με ειλικρίνεια.
Όσο ο κ. Μητσοτάκης θυμάται τα παραπάνω, είτε ωφελιμιστικά λαμβάνοντας υπόψη του τη μοίρα της σοσιαλδημοκρατίας όταν αλλαξοπίστησε, είτε εθνικά και υπεύθυνα, θα είναι μία θετική παρουσία στην πολιτική ζωή της χώρας και θα αποτελεί μία εναλλακτική στον κ. Τσίπρα και τους συμμάχούς του, στον αντιδυτισμό, τον ευρωσκεπτικισμό, το λαϊκισμό και τον πελατειασμό.
σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου