Αν η πολιτεία δεν μπορεί να διασφαλίσει την ειρήνη των κατοίκων μίας πόλης από τα βραδινά χαμαιτυπεία που αδειοδοτεί, να μην τα αδειοδοτεί καθόλου. Να τα κλείσουν.
Αν η δημοτική αρχή κι ο Δήμαρχος δεν μπορούν να θεσμοθετήσουν κίνητρα για τους ‘επιχειρηματίες’ της νύχτας και να τους κάνουν να ενδιαφερθούν για τη γειτονιά στην οποία επιχειρούν, τότε να τους κλείσουν. Αν η ικανότητα και η θέληση τους είναι περιορισμένη και δεν πάει πέραν των σημερινών αποτελεσμάτων, να το αποδεχτούν και να τους κλείσουν. Αν η αστυνομία δεν επαρκεί για να τα εποπτεύει όλα αυτά τα καταστήματα, τόσα που είναι, να τους κλείσουν.
Αυτό που δεν μπορεί να συνεχιστεί είναι να το να δουλεύει ανεξέλεγκτα το όποιο παράσιτο με τα γοριλάκια του στις γειτονιές της πόλης και όλοι να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Η καθαριότητα που δεν μπορεί, η αστυνομία που δεν έρχεται, τα παράνομα τραπεζοκαθίσματα που ξηλώνονται Δευτέρα και στήνονται πάλι την Τρίτη, οι βραδινοί βανδαλισμοί από τους loser μέθυσους που ξεδίνουν για τα αποτυχημένα κόρτε τους στην ξένη ιδιοκτησία, η ηχορύπανση, τα σπασμένα γυαλιά απ τα ποτήρια που σε περιμένουν στην πόρτα σου για το “καλημέρα”, οι κατουρημένες είσοδοι των σπιτιών μας, η καταστροφή κάθε προσπάθειας καλλωπισμού της γειτονιάς με γλάστρες, παρτέρια, τα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια και τόσα άλλα. Μέχρι πότε;
Αν αυτά γίνονται στο Κολωνάκι, κ. Δήμαρχε δεν θέλω να ξέρω τι περνάνε άλλες γειτονιές. Γιατί ο ιδιοκτήτης κάθε χαμαιτυπείου δεν είναι γείτονας, τελικά, αλλά παράσιτο στη γειτονιά. Δεν τη ζει τη μέρα, δεν ξέρει κανέναν για να τον ντραπεί, δεν τον απασχολεί η εικόνα και η ασφάλεια της. Εμφανίζεται βράδυ σαν ποντικός, βγάζει το μεροκάματο και ποσώς τον ενδιαφέρει το τι αφήνει πίσω του. Γιατί δεν βρήκε η Πολιτεία το λόγο να θεσμοθετήσει κίνητρα για να γίνει ο αρουραίος της νύχτας γείτονας; Ας απαντήσετε οι εκλεγμένοι της, αλλά οι υποθέσεις με την οπτική ενός κατοίκου μόνο κολακευτικές δεν είναι.
Και μαγαζιά χύμα, και πολίτες μόκο δε θα παίξει άλλο. Ως εδώ με την υποβάθμιση και τη βία που τελικά ασκείται. Εμείς στο κάτω-κάτω μένουμε εδώ. Ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου