Δεν είναι εξαίρεση ο Κατρούγκαλος

Όποιος δεν έχει περάσει από το δημόσιο, ή δεν έχει έρθει σε επαφή με αυτό "πίσω από το γκισέ" δύσκολα καταλαβαίνει το ρόλο κάθε Κατρούγκαλου, Μητρόπουλου, Χρυσόγονου, ή Βορίδη. Ή την πραγματική σχέση, αν όχι ομοιότητα, του δημόσιου με τον εξίσου προβληματικό ιδιωτικό τομέα της χώρας. 

Όλες οι μεγάλες εταιρείες έχουν politics με την καλή και την κακή έννοια. Κάποια αυτονόητα και κάποια φαιδρά. Η διαφορά μας στην Ελλάδα είναι πως οι μεγάλες μας εταιρείες δεν είναι τόσο μεγάλες στην πραγματικότητα οπότε οι μικροπολιτικές φαιδρότητες είναι κυρίαρχες των υγιών, όσων θα ακολουθούσε καλώς δηλαδή ένα ικανό στέλεχος για να ανέλθει τη σκάλα της ιεραρχίας στο χώρο εργασίας του. 

Στην περίπτωση της ελληνικής μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας λέμε "του τάδε είναι το μαγαζί - δικαίωμα του - ας κάνει ό,τι καταλαβαίνει". Κι εκεί είναι το άλλο μισό του προβλήματος μας, γιατί έτσι αφήσαμε να διαμορφωθεί ένα στρεβλό πλαίσιο τόσο στο χώρο εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, όσο και για τη σχέση του επιχειρηματία με το κράτος. Του επιχειρηματία που προσομοιάζει το κακώς εννοούμενο δημόσιο σε βαθμό που προσλαμβάνει ρουσφέτια πολιτικών για να κερδίσει την εύνοια τους, ενώ συχνά έρχεται σε συναλλαγή για να εξασφαλίσει κρατική προμήθεια ή επιδότηση.

Όταν πρέπει να διοικήσεις μερικές εκατοντάδες χιλιάδες στο δημόσιο οι κανόνες της "εταιρείας" είναι νόμοι του κράτους - το πλαίσιο που λένε ξανά και ξανά οι σοσιαλδημοκράτες και οι μεταρρυθμιστές. Κι όταν προκύψει πρόβλημα οι υπάλληλοι που επηρεάζονται και αποζητούν ομαδικά τη βοήθεια εργατολόγων σαν τον κ. Κατρούγκαλο είναι εκατοντάδες ή χιλιάδες· όπως και οι ψήφοι τους. Μέσα σε ένα στρεβλό πλαίσιο αυτή η κατάσταση μετατρέπεται αυτομάτως σε αλισβερίσι, σε ένα αδιαφανές πάρτυ ανταλλαγών και ειδικών σχέσεων. Ακόμα και το ποιόν θα επιλέξει το σωματείο να τους εκπροσωπήσει και με τι όρους μπορεί να γίνει μέρος αυτής της συναλλαγής. Ως επιτυχία του εκάστοτε εργατολόγου νοείται και η εξωδικαστική νομοθετική ρύθμιση ή υπουργική απόφαση, η αποτελεσματική πολιτική πίεση δηλαδή εκτός κείμενης νομοθεσίας αλλά νέας πρόσθετης πράξης που συνήθως στρεβλώνει ακόμα περισσότερο το πλαίσιο, ενώ γεννάει νέες οικονομικές απαιτήσεις και επιβαρύνσεις στο δημόσιο κορβανά. Αν είναι δίκαιες, καλώς. Αλλά μία τέτοια διαδικασία μόνο αυτό δεν εξασφαλίζει. Τουναντίον. 

Όποτε κάποια κυβέρνηση επιχείρησε να ισιώσει αυτό το πλαίσιο, να το καθαρίσει από τις υποπεριπτώσεις που 'κέρδισε' ο κάθε Κατρούγκαλος και να κλειδώσει την ανάπτυξη νέων τέτοιων 'εξαιρέσεων' και των ειδικών σχέσεων τους (διαπλοκή δηλαδή) οι πρώτοι που είχαν κάτι να χάσουν ήταν όλοι αυτοί οι δήθεν λαϊκοί αγωνιστές που ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια διαφημίζοντας την αγωνιστικότητα - την πραγμάτεια τους δηλαδή. Όπως και κάποιοι μεγαλοδικηγόροι και ποινικολόγοι για λογαριασμό κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών από την άλλη μεριά του πολιτικού φάσματος.

Όταν αυτές οι σχέσεις με το πολιτικό προσωπικό γίνουν επαρκώς ισχυρές, όπως και η αναγνωρισιμότητα τους μέσα από τα κανάλια συνήθως κατεβαίνουν στο συνδικαλισμό και την πολιτική με μοναδικό σκοπό να μπετονάρουν το περιβάλλον που τους εξέθρεψε. Αλήθεια, πώς γίνεται να καλούν διαρκώς τους ίδιους και τους ίδιους; Ας μας απαντήσουν κάποτε ο κ. Παπαδάκης του ΑΝΤ1 και τα τηλεοπτικά του παιδιά όπως ο κ. Αυτιάς. Άλλοι "μαχητές" από κει...

Τα ίδια ισχύουν κατ' αντιστοιχία για τους επιχειρηματίες και εργοδότες του ιδιωτικού τομέα, μόνο που στα δικά τους θέματα ειδικεύονται δεξιοί πολιτικοί/δικηγόροι σαν τον κ. Βορίδη και άλλους τηλεοπτικούς ποινικολόγους που εξασφαλίζουν πρωτίστως τη "σωστή" τηλεοπτική και δημοσιογραφική κάλυψη των υποθέσεων τους. Με το αζημίωτο από την πλευρά των ΜΜΕ/δημοσιογράφων; Σε ένα τέτοιο πλαίσιο θα ήταν κορόιδα αν δεν εξασφάλιζαν ένα κομμάτι αυτής της πίτας. Είναι;

Αυτή είναι η πραγματική ιστορία με τον κ. Κατρούγκαλο και όχι αν υπερασπίστηκε πριν ή μετά την εκλογή του στο ευρωκοινοβούλιο ή την υπουργοποίηση του, αυτό είναι το πρόβλημα με τους κατ' επάγγελμα "αντιμνημονιακούς" και σε αυτές τις αλλαγές είπαν καταρχάς "όχι" την τελευταία πενταετία με τόσο πάθος στα Μέσα και τα δικαστήρια. Τις αλλαγές που θα τους έκοβαν το ψωμί πολέμησαν συλλήβδην συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, εργατολόγοι και μεγαλοδικηγόροι. Δεν πολέμησαν κανένα χαράτσι αφού αυτό θα μάζευε τα χρήματα που τους πληρώνουν. Αυτά δέχτηκε ως αυτονόητα και υπουργοποιήσιμα, τόσο ο κ. Σαμαράς πριν, όσο και ο κ. Τσίπρας τώρα; Αυτά αναγνώρισε στο πρόσωπο του κ. Παυλόπουλου, του κατεξοχήν διευθετητή τέτοιων "αιτημάτων" στο δημόσιο; Αμαρτία από τον Θεό για ένα νεο πολιτικό και όσους σας πίστεψαν κ. Τσίπρα. Κρίμα, πραγματικά.

_______

σχετικά:

- Ο εργατολόγος που έγινε πλούσιος από τους φτωχούς - Το Βήμα [2013]
- Εισαγγελική εντολή για έλεγχο του Αλέξη Μητρόπουλου από το ΣΔΟΕ - Το Βήμα [2013]
- "Εργολαβία" της Ν.Δ. να κλείσει το σκάνδαλο Energa και Hellas Power; - Η Αυγή [2014]
- 865.000 γαλάζιες προσλήψεις με τη βούλα Παυλόπουλου! - Τα Νέα [2013]