Πώς το λένε...

Πως το λένε όταν κυβέρνηση και Τρόικα ετοιμάζονται να εφαρμόσουν φορολογία που σύμφωνα με τις προβλέψεις τους δεν θα μπορέσει να πληρώσει το 20% έως 30% του κόσμου;

Πως το λένε όταν παράλληλα με αυτή τη βεβαιότητα (της αδυναμίας πληρωμής από μεριάς των φορολογουμένων) ανοίγουν τις κατασχέσεις και πλειστηριασμούς;

Πως το λένε όταν μέρος αυτών των χρημάτων θα πάει στη χρηματοδότηση περιττού μέρους του δημόσιου τομέα όπως δημόσιοι υπάλληλοι με μοναδικό αντικείμενο την διεκπεραίωση της υπερβολικής και παρωχημένης γραφειοκρατίας;

Πως το λένε όταν ανοίγει η προσωποκράτηση για ασφαλιστικές εισφορές ελευθέρων επαγγελματιών, την ώρα που ούτε δουλειά έχουν για να πληρώσουν τις εισφορές τους, ούτε καμία βεβαιότητα ότι το κράτος θα είναι σε θέση να τους δώσει κάποια στιγμή μία σύνταξη με την οποία θα μπορούν να ζήσουν;

Πως το λένε όταν έχεις σύνταξη πείνας ενώ παράλληλα ξοδεύονται οι φόροι και οι εισφορές σου στη συντήρηση ενός παρωχημένου, πολυδιάσπασμένου και άρα ακριβού, αναποτελεσματικού δημόσιου ασφαλιστικού τομέα;

Πως το λένε όταν σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό ασχολείται με την κατάκτηση ή τη διατήρηση της εξουσίας, αγνοώντας πλήρως τα πραγματικά προβλήματα της χώρας και των πολιτών; 

Πως το λένε όταν το πολιτικό προσωπικό είναι επαρκώς επικίνδυνο για να οξύνει πολιτικές και άλλες αντιπαραθέσεις, αντί να επιδιώκει τη συνεννόηση και την αλληλεγγύη;

Πως το λένε όταν οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης συνεχίζουν να ανεβαίνουν ενώ οι μισθοί κατεβαίνουν χωρίς να παρεμβαίνει πουθενά το υποτελές (στο εγχώριο κεφάλαιο) κράτος;

Πως το λένε όταν τα ΜΜΕ και η δικαιοσύνη αναλώνονται εξίσου στο ανωτέρω παιχνίδι;

Πως το λένε όταν όλα αυτά συμβαίνουν με την ανεργία να πλησιάζει το 30% χωρίς καμία προοπτική σταθεροποίησης ή μείωσης της;

Πως το λένε όταν τα σκέφτεσαι όλα αυτά και βλέπεις κάθε βράδυ στις ειδήσεις να σε εξευτελίζουν με τους εκτός θέματος διαπληκτισμούς τους, όταν το πολιτικό παιχνίδι είναι πια γνωστό σε όλους για αυτό που είναι;

Κατάρρευση το λένε. Πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάρρευση μέσα από ένα διαρκές σπιράλ θανάτου. Όπως κάθε πορεία, θα αποκτήσει και αυτή τα ορόσημα της. Μόνη ευχή, να μην υπάρξουν σημαντικές απώλειες ζωής. Να εκτονωθεί αλλιώς. Το πώς, θα το δείξει η ιστορία. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει μείνει πολύς χρόνος - αυτό το κοκτέηλ είναι έτοιμο. Αν δεν είναι μία αφισοκόλληση, θα είναι ένα λάθος πέναλτυ, ή κάτι εξίσου γελοίο. 

Να προλάβω τον αφελή θεωρητικό που θα μιλήσει για δημιουργική καταστροφή: καταστροφή σκέτο είναι αυτό που ζούμε. Το σχέδιο για το δημιουργικό κομμάτι, αναβλήθηκε για μία ακόμη χρονιά· δεν προλαβαίνουν με τόση παραπολιτική διαχείριση να κάνουν και αυτό. Δεν είναι δα και προτεραιότητα... έχουν καιρό. Έτσι νομίζουν.

image source