23.9.13

“Είναι η Κεντροδεξιά ηλίθιε”



Οι διάσπαρτοι πεφωτισμένοι, με ή χωρίς εισαγωγικά, εντός και περί του πολιτικού συστήματος έχασαν μία ακόμα φορά την ευκαιρία* να συστήσουν έναν ενιαίο προοδευτικό χώρο. Οι συζητήσεις για “την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς”, και μόνο αυτής, σηματοδοτεί την αποτυχία, και αποτελεί το τελευταίο εγχείρημα προς αυτή την κατεύθυνση. Αν πετύχει, θα καταφέρει να διαμορφώσει μία σύγχρονη εκδοχή του ΚΚΕ εσωτερικού, σαν αυτό που θα μπορούσε να είχε διαμορφωθεί κάτω από τον αείμνηστο Μιχάλη Παπαγιαννάκη: ένα μείγμα αριστεράς, οικολογίας και φιλελευθερισμού. Η ανάλυση ενός τέτοιου σχήματος δεν είναι της παρούσης. Θα χρειαστεί καιρό για να εξελιχθεί και θα κριθεί σε βάθος χρόνου. Είθε. 

Η πλειοψηφική Κεντροαριστερά, αυτή που εξέλεγε κυβερνήσεις, έχει ενταχθεί στην Κουμουνδούρου του ΣΥΡΙΖΑ είτε μας αρέσει, είτε όχι. Το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι στην Κεντροδεξιά, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά την εκλογή Σαμαρά στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Ο κ. Σαμαράς και το περιβάλλον του δεν έκρυψαν ποτέ τις θέσεις τους. Ήταν εκεί για όποιον δεν μένει στις προεκλογικές παράτες περί “κοινωνικού φιλελευθερισμού” (ανύπαρκτος όρος) και την προσχηματική διαγραφή Χατζηγάκη, το 2011, επειδή μίλησε για “ακροδεξιά σταγονίδια” στο περιβάλλον του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης· τους “φιρφιρίκους”, όπως τους είχε αποκαλέσει. Η ένταξη των δύο προβεβλημένων βουλευτών του ΛΆΟΣ στη ΝΔ δεν σηματοδότησε στροφή των προσώπων αλλά της Νέας Δημοκρατίας.

Ακόμα και χθες, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και όσα αποκαλύφθηκαν λόγω αυτής, είδαμε άρθρο του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος με τίτλο “Ξεχάστε την χαζοχαρούμενη ελαφρολαϊκή δεξιά” όπου για μία ακόμη φορά αναλύεται, στο βαθμό που η συντηρητική δεξιά μπορεί να “αναλύσει”, η εκδοχή μίας αυταρχικής και αντιδραστικής διακυβέρνησης ως το ζητούμενο για το μέλλον της χώρας.

Το κακό με την ανοησία είναι ότι δεν φαίνεται στους καθρέφτες. Είναι αδύνατον για τον ανόητο να αναρωτηθεί για τυχόν σφάλμα στο συλλογισμό του, ή να καλέσει σε διάλογο κάποιον με την αντίθετη άποψη προκειμένου να ασκήσει έστω κάποιο αυτοέλεγχο. Ο ανόητος κουβαλάει θέσφατα τα οποία, σε ό,τι τον αφορά, δεν επιδέχονται κριτικής. Ο δε επικίνδυνος ανόητος θα οργανωθεί σε ομάδες και θα επιδιώξει τον αφανισμό της άλλης άποψης. Αυτή είναι η αρχή του αυταρχισμού, του φανατισμού και, αν το επιτύχει τελικά, του φασισμού. Η θεωρία των δύο άκρων, αυτή που προσπάθησε να βγάλει το 30% του πληθυσμού και την αξιωματική αντιπολίτευση “εκτός δημοκρατίας”, είναι μέρος μίας τέτοιας αυταρχικής και ανόητης πορείας.

Δεν είναι “προοδευτική ευαισθησία” οι συγκλίσεις, η επιδίωξη συναινέσεων, η μετριοπάθεια και η συνδιαμόρφωση πολιτικών. Είναι απαραίτητα βήματα για όποιον δέχεται ότι δεν έχει ο ίδιος το αλάθητο του Πάπα, ότι υπάρχουν και άλλες απόψεις που αν δεν λειτουργήσουν ελεγκτικά για τις δικές του, αν μη τι άλλο, πρέπει να γίνουν σε κάποιο βαθμό σεβαστές. Αν καταλαβαίνει τι εστί δημοκρατία και γιατί λειτουργεί όπως λειτουργεί. Δεν χωράνε “ξέρεις ποιός είμαι εγώ” στην πολιτική μίας σύγχρονης δημοκρατίας· “πες μου ποιός είσαι εσύ” είναι το ζητούμενο, και “πού μπορούμε να συμφωνήσουμε”. Όπως δεν χωράνε τα “ή εμείς, ή αυτοί”.

Φτάσαμε να μιλάμε για αυτά τα αυτονόητα από την αρχή. Αυτή είναι η κρίση. Όσο κι αν βελτιωθούν οι οικονομικοί δείκτες, στο σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι μόνο καταστροφή μπορεί να προβλέψει κανείς με ασφάλεια.

Το ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης έκλεισε τον κύκλο του. Στη διετία 2009 - 2012 δεν κατάφερε να ξεφύγει από το μικροπολιτικό και διαλύθηκε εκ των έσω. Ο κόσμος του βρήκε διέξοδο, για το επόμενο διάστημα, με την προσχώρηση της πλειοψηφίας του στο ΣΥΡΙΖΑ, και τους λοιπούς προοδευτικούς να ψάχνονται ακίνδυνα σε καφενεία, συμπόσια και μικρά σχήματα που επιδιώκουν ατελέσφορα να διαμορφώσουν ένα τρίτο πόλο. 

Η ΝΔ της μεταπολίτευσης άργησε να δεχτεί τις πιέσεις για μετεξέλιξη. Πήρε παράταση με την αντιμνημονιακή, εθνολαϊκιστική ρητορική του κ. Σαμαρά, κάτι που την πήγε πίσω όμως. Πολύ πίσω, σε χρόνια που η χώρα νόμισε πως είχε ξεπεράσει ανεπιστρεπτί. Αυτό αποτελεί πλέον συστημικό κίνδυνο. Δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί πως θα ακούγαμε τη φράση “αυτά τέλος Παναγιώτατε”, ως απάντηση ενός Πρωθυπουργού σε απόψεις για τον εκσυγχρονισμό της παιδείας· καλές ή κακές - δεν το κρίνουμε εδώ. Σε απόψεις! Το επαναλαμβάνω.

Η Κεντροδεξιά των γονιών μας, αυτή του Ράλλη και του Κανελλοπούλου δεν είχε καμία σχέση με αυτή την επικίνδυνη , Τζημερική, δεξιά. Ούτε η οικονομικά φιλελεύθερη δεξιά του Μητσοτάκη είχε τέτοια χαρακτηριστικά, κι ας την βάφτισαν νεο-φιλελεύθερη (ως νεο-συντηρητική) οι αντίπαλοι της. Εδώ υπάρχει ένα ακραίο ιδεολογικό πρόσημο που εντάσσει στην κανονικότητα της πολιτικής την ακροδεξιά. Αυτή είναι η κερκόπορτα που άνοιξε συνειδητά ο κ. Σαμαράς προκειμένου αφενός να αποσπάσει την ακροδεξιά ψήφο, αλλά κυρίως λόγω ίδιων πεποιθήσεων. Τα υπόλοιπα τα έκανε η οικονομική δυσκολία και η ελληνική παθογένεια, όπως αυτή έχει συζητηθεί αλλά παραμένει άλυτη.

Οι οικονομικοί δείκτες μπορεί να βελτιώνονται αλλά η πολιτική κρίση οξύνεται, και δεν είναι οι 10 μπάχαλοι που κάποτε έκαιγαν τη Σταδίου το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι εντός του πολιτικού συστήματος και μας κοιτάζει κατάματα· είναι η πάλαι ποτέ κεντροδεξιά και η ξαφνική και προσωρινή, ελπίζω, εξαφάνιση της υπό τον σημερινό αρχηγό της. Στα αντανακλαστικά της Νέας Δημοκρατίας “η μπάλα”. Όπως και στο ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνεί με όρους Σάντσο Πάντσα στους ακροδεξιούς Δονκιχωτισμούς μίας δράκας ανθρώπων, αφού βλέπει ότι πρόκειται για ανεμόμυλο, αλλά “τί να κάνει κι εκείνο” - είναι απασχολημένο με την ανασύσταση... της καρέκλας του αρχηγού του.


___________
*Ευχαριστώ τον κ. Βενιεράτο για τη διόρθωση - παρέλειψα τη λέξη “ευκαιρία” όπως πολύ σωστά μου υπέδειξε. Δυσλεκτικός και ανυπόμονος ων, τρώω λέξεις συχνά.

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλά τα γράφεις. γι` αυτό και γω το σκέφτομαι πλέον σοβαρά να ψηφίσω συριζα. ούτως ή άλλως σε καλό θα βγει. 1ον θα φύγει ο σαμαράς, 2ον και κυριότερον θα φύγει ο βενιζέλος και θα αρχίσει ο χώρος του πρώην πασοκ να αναπνέει ξανά, 3ον θέλοντας και μη ο συριζα και κυρίως οι ψηφοφόροι του θα έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. θα μείνουν "αντιμνημονιακοί" μόνο οι γραφικοί του καμμένου και οι φασίστες. θαμου πεις δεν έχει κινδύνους. με το πρωτογενές πλεόνασμα να διαμορφώνεται και την ελλάδα να εισέρχεται σιγά σιγά σε φάση ανάπτυξης όχι...ίσα ίσα που νομίζω ότι ο συριζα θα μπορούσε πιο αυθεντικά να διεκδικήσει και μια καλύτερη συμφωνία για το χρέος και για τα επόμενα βήματα...

Albert είπε...

Το άρθρο εντοπίζει το αληθινό πρόβλημα της ελληνικής δημοκρατίας που είναι η αιώνια "καθυστέρηση" της ελληνικής δεξιάς. Μόνο που η περιγραφή της παλινδρόμησης στην πρωτόγονη εκδοχή είναι ανεπαρκής. Δεν οφείλεται στην ηγεσία Σαμαρά. Η ηγεσία Σαμαρά υπήρξε το αποτέλεσμα μακράς ωρίμανσης που ανάγεται σχεδόν στα μέσα της δεκαετίας του '90. (Δίκτυο 21)

constantinos alexacos είπε...

Albert, αν είναι έτσι (δεν έχω τις γνώσεις για να το αντικρούσω ή να συμφωνήσω), τότε οι ευθύνες είναι μεγαλύτερες, ενώ παραμένουν στο τεραιν της ΝΔ για άμεση επίλυση. Δεν έχει “δεντο είδα - δεν ήξερα” πλέον. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε μπροστά μας.

Albert είπε...

Μα δεν υπάρχει τίποτα προς επίλυση. Η νέα κομματική ορθοδοξία της Νέας Δημοκρατίας, εδώ και 4 χρόνια, είναι η γραμμή Λαζαρίδη-Κρανιδιώτη κλπ.

Εξ ου και οι φωνές που ζητούσαν απο τον ευρύτερο αγωνιστικό αριστερό χώρο μετριοπάθεια και αποκήρυξη της βίας όσο ήταν καιρός. Το φλερτ με την "αγωνιστική βία" ήταν βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς, που τώρα θα παίξει το χαρτί της νομιμότητας.

Η ΝΔ θα καταδιώξει τη ΧΑ και θα πάρει τους ψηφοφόρους της. Θα πάρει μάλιστα και πολλούς απο το κέντρο. Πώς να αντισταθείς στο κόμμα που θα εξαφανίσει τη ΧΑ?

Δ.Βενιεράτος είπε...

Αξιότιμε κύριε Αλεξάκο

Γράφετε: «Οι διάσπαρτοι πεφωτισμένοι, με ή χωρίς εισαγωγικά, εντός και περί του πολιτικού συστήματος έχασαν μία ακόμα φορά να συστήσουν έναν ενιαίο προοδευτικό χώρο». Έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα: Καταρχάς, προφανώς έχετε ξεχάσει να γράψετε τη λέξη «ευκαιρία» ανάμεσα στο «έχασαν» και το «μία ακόμα».
Δεν γνωρίζω ποια είναι η ευκαιρία που έχασαν και ελπίζω να μην υπονοείτε την πρόσφατη απεχθή δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Δεν θα μπορούσα να φαντασθώ ότι το αποτρόπαιο γεγονός μπορεί να θεωρηθεί «ευκαιρία» για ο,τιδήποτε. Θα ήταν ακραία ασέβεια προς τη μνήμη του. Ό,τι συνέβη από εκείνη τη χρονική στιγμή μπορεί να θεωρηθεί ως αντίδραση του λαού και (επιτέλους) της κυβέρνησης μπροστά στη φρίκη και τον κίνδυνο που το γεγονός αυτό σηματοδοτεί. Όχι όμως «ευκαιρία».
Αν είναι έτσι, τότε πρέπει να μας διευκρινίσετε σε ποια ευκαιρία αναφέρεσθε και γιατί αυτή χάθηκε. Δόξα τω Θεώ, ακόμη οι «πεφωτισμένοι» (ο όρος έχει κακώς και καταχρηστικώς χρησιμοποιηθεί περιπαικτικώς για τον Θάνο Τζήμερο από αποχωρήσαν στέλεχος, αλλά φαίνεται ότι δεν υπονοείτε μόνο αυτόν) ηγέτες του χώρου και εμείς οι υπόλοιποι που ακολουθούμε το «φως» τους, είμαστε ακόμη καλά στην υγεία μας, έχουμε σώας τας φρένας και η ευκαιρία να συνεργασθούμε υπάρχει συνεχώς μπροστά μας. Γιατί λέτε ότι χάθηκε;
Στην 9η παράγραφο, γράφετε: «Η Κεντροδεξιά των γονιών μας, αυτή του Ράλλη και του Κανελλοπούλου δεν είχε καμία σχέση με αυτή την επικίνδυνη , Τζημερική, δεξιά». Καταρχήν, έτσι όπως το διατυπώνετε, ο αναγνώστης νομίζει ότι αναφέρεσθε σε κάτι που γράψατε προηγουμένως. Προηγουμένως όμως μιλάτε για τη Νέα Δημοκρατία. Μάλλον προσπαθείτε να ασκήσετε κριτική στη Δημιουργία Ξανά με αυτά που γράφετε στη συνέχεια. Ωστόσο ούτε εκεί αναφέρεσθε σε συγκεκριμένες θέσεις του κόμματος αυτού, οι οποίες να δικαιολογούν το ότι είναι «δεξιά», πολύ δε περισσότερο δεν δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό «επικίνδυνη». Νομίζω ότι πρέπει να γίνετε πιο διεξοδικός και αναλυτικός στην κριτική σας, ώστε να πείσετε. Αλλιώς δικαιούται ο αναγνώστης (ο οποίος μπορεί να μη γνωρίζει τις θέσεις της Δημιουργίας Ξανά) να υποθέσει ότι λέτε αστήρικτες κουβέντες, στα όρια της παραπλάνησης και της συκοφαντίας. Δεν θα σας αναφέρω εδώ τις θέσεις του κόμματος αυτού, καθόσον υποθέτω ευλόγως ότι τις έχετε διαβάσει, για να είσθε τόσο κατηγορηματικός. Αν πάλι δεν τις έχετε διαβάσει και προβαίνετε σε τέτοιες εκτιμήσεις, …προτιμώ να μη σχολιάσω.
Πάντως το κείμενό σας έχει και μια παράγραφο, στην οποία συμφωνώ απόλυτα.
Είναι η 5η παράγραφος, στην οποία γράφετε:
«Δεν είναι “προοδευτική ευαισθησία … “ή εμείς, ή αυτοί».
Θα αποτολμούσα όμως με όλο το σεβασμό να διατυπώσω την άποψη ότι αυτή η παράγραφος δεν συνάδει με την επιθετική και αστήρικτη επίθεση που κάνετε εναντίον της Δημιουργίας Ξανά.
Εκτός αν θεωρείτε το κόμμα αυτό τόσο δεξιό, ώστε δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθεί μαζί του ο υπόλοιπος κεντρώος μεταρρυθμιστικός χώρος, ο οποίος κατατρύχεται όπως αναφέρετε από το «αλάθητο του Πάπα». Αν αυτό το κόμμα είναι τόσο δεξιό, τότε δεν ανήκει εκ των πραγμάτων στο χώρο αυτό, οπότε δεν ισχύει για αυτό (βάσει των λεγομένων σας) ότι έχει το «αλάθητο του Πάπα». Άρα δεν κατηγορήσατε τον κ. Τζήμερο για το «αλάθητο του Πάπα». Κατηγορήσατε όλους τους άλλους του χώρου, που «δεν είναι δεξιοί».
Αυτά προκύπτουν λογικά από τα λεγόμενά σας. Σας εφιστώ την προσοχή όμως στο εξής: Ούτε εσείς έχετε το «αλάθητο του Πάπα». Μπορεί να κάνετε λάθος.

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία

Διονύσης Βενιεράτος, μέλος του Κόμματος «Δημιουργία, Ξανά!»

constantinos alexacos είπε...

κ. Βενιεράτο,

Να σας ευχαριστήσω για την διόρθωση - όντως έφαγα μία λέξη στην αρχή του κειμένου.

Γράφετε: "Δεν γνωρίζω ποια είναι η ευκαιρία που έχασαν και ελπίζω να μην υπονοείτε την πρόσφατη απεχθή δολοφονία του Παύλου Φύσσα.”
Μου είναι αδιανόητος ο συνειρμός σας. Αναφέρομαι προφανώς στις διαρκείς “ζυμώσεις” των κεντρώων, που διαβάζουμε κάθε τόσο. Να ομολογήσω εδώ ότι μοιράζομαι την αποτυχία, στο βαθμό που μου αναλογεί, εφόσον έλαβα μέρος σε κάποιες από αυτές.

Σε ό,τι αφορά τον κ. Τζήμερο θα περιοριστώ στην ευχή, σαν πολίτης και τίποτα παραπάνω, να επιστρέψει στη διαφήμιση. Δεν αναφέρθηκα στη ΔΗΞΑΝ και δεν σκοπεύω να το κάνω ούτε και τώρα.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιερώσατε.

constantinos alexacos είπε...

Albert

Αναμένω να δω τα αποτελέσματα της καταδίωξης - έχει δρόμο ακόμα μέχρι τον Κορυδαλλό, και είναι γεμάτος παλιές και γνώριμες στροφές...

Το ζήτημα μου όμως δεν είναι αυτό, αλλά το αν κατάλαβε η υπόλοιπη Νέα Δημοκρατία, και το ΠΑΣΟΚ (τη ΔΗΜΑΡ δεν την περιλαμβάνω αφού το κατάλαβε και αποχώρησε εγκαίρως), τον πολιτικό κίνδυνο.

Ως προς αυτό περιμένω εξελίξεις, και ελπίζω για υγιείς αντιδράσεις. Δεν μας έχει μείνει και κάτι άλλο.

Translate