“ετοιμάσου για τα χειρότερα, και προσπάθησε να τα αποφύγεις”
Μερικές σκέψεις με αφορμή τα σενάρια αποχώρησης των βουλευτών της ΧΑ από τη Βουλή, και την πιθανολογούμενη αποχώρηση της ΧΑ από την κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Γιατί να αποχωρήσουν οι βουλευτές από τη Βουλή;
Γιατί η ΧΑ δεν έχει να κερδίσει τίποτα πλέον από την παρουσία της εκεί, έχει εξαντλήσει την ρητορική που μπορεί να αναπτύξει εντός της κοινοβουλίου, ενώ η όποια βουλευτική ασυλία θα αρθεί από σύσσωμο το υπόλοιπο Σώμα.
Η αποχώρηση θα ενισχύσει τον αντισυστημικό χαρακτήρα της ΧΑ, με νέα επιχειρήματα και ισχυρότερες καταγγελίες για το πολιτικό σύστημα, με την συνήθη ορολογία.
Η ΧΑ δεν αλλοιώθηκε μέσα από το κλασικό κομματικό μοντέλο διορισμού μελών της σε θέσεις ευθύνης, ή σε άλλες εξαρτημένης εργασίας. Δεν έχει κάτι να χάσει σε αυτό το μέτωπο αποχωρώντας. Περαιτέρω, η ΧΑ έδινε μεροκάματο η ίδια, ή δουλίτσες σε φίλιους επιχειρηματίες (κι ο ψιλικατζής επιχειρηματίας είναι).
Μοναδικό αντεπιχείρημα για την αποχώρηση, η βουλευτική αποζημίωση ύψους γύρω στις 150.000€/μήνα. Απ' την άλλη, οι ιδεολογικοί δεσμοί μάλλον είναι ισχυρότεροι των οικονομικών. Σκοτεινό σημείο παραμένει η εξωτερική χρηματοδότηση, και τα αποθεματικά της. Βέβαιη προσδοκία, η ενίσχυση των ήδη επιτυχημένων προσπαθειών fundraising τους.
Μετά την αποχώρηση, τι;
Θα περιμένει μέχρι το εναπομείναν πολιτικό προσωπικό να κάνει τις αναμενόμενες κινήσεις, μία χειρότερη εκδοχή των όσων έγιναν στις διπλές εκλογές του 2012, το οποίο θα επιτείνει το κλίμα αποσταθεροποίησης και πιθανότατα θα μας κοστίσει την Ευρωπαϊκή Προεδρία.
Κατόπιν νέων εκλογών (γενικών ή μη) στις οποίες δεν θα μετάσχουν, κατά τη γνώμη μου, θα εστιάσουν την προπαγάνδα τους στις δημοτικές εκλογές. Γειτονιά-γειτονιά, σπίτι-σπίτι. Όπλο τους, η υπερφορολόγηση “του συστήματος”, η λαϊκή οργή, και η ανοησία/αλαζονεία/ναρκισσισμός του πολιτικού προσωπικού, με ό,τι έπεται αυτών των χαρακτηριστικών.
Πολύ λίγα αποτελέσματα των δημοτικών/περιφερειακών εκλογών θα μπορούν να κριθούν ως αποτυχία για τη ΧΑ, ως “κυνηγημένο και εξωσυστημικό κίνημα πολιτών" - για παράδειγμα να μην κερδίσει κανένα δήμο, πράγμα δύσκολο.
Στις τοπικές κοινωνίες, με τις λαϊκιστικές (ενδεχομένως και αποτελεσματικές σε κάποιες περιπτώσεις) πολιτικές που θα ακολουθήσουν, θα τονωθούν αθροιστικά και εθνικά, ενώ θα τους δώσει πρόσβαση σε τελείως διαφορετικής κλίμακας εργαλεία και μηχανισμούς διείσδυσης.
Το με ποιό όνομα κόμματος θα κατέβουν είναι μία αστεία λεπτομέρεια που δεν αξίζει ανάλυσης. Καλό θα ήταν να σταματήσει η κεντρική πολιτική σκηνή τις ανοησίες περί απαγόρευσης, και να τους επιβάλλει σχεδόν τη διατήρηση του ονόματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα και των αποκαλύψεων που αυτή προκάλεσε.
Επικράτηση
Τα ΜΜΕ έχουν αναγάγει τη ΧΑ σε κάτι πολύ σημαντικό. Και πολύ ισχυρό.
Η επιστροφή στην κανονική ζωή, η μετατροπή των διώξεων εναντίον της ΧΑ σε “μία ακόμα είδηση” του δικαστικού ρεπορτάζ είναι ζήτημα προάσπισης της δημοκρατίας. Η όποια περαιτέρω κυριαρχία της στις ειδήσεις της ημέρας την ενισχύει. Δημιουργεί δέος - η απέχθεια γίνεται δευτερεύον συναίσθημα, άνευ σημασίας, αν όχι επικουρικό του δέους.
Ιδεολογικά, εν πολλοίς, η ΧΑ έχει επικρατήσει εδώ και καιρό. Ο αυταρχισμός είναι κυρίαρχο στοιχείο στην ελληνική κοινωνία· η επιλογή του προσώπου, το “ποιανού” έπεται. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ένας εξωκοινοβουλευτικός έχει προβάδισμα, λόγω “ειλικρίνειας”: δεν είπε ποτέ ότι είναι υπέρ των δημοκρατικών διαδικασιών. Κάθε άλλο.
Δεν υπάρχει κανένα δείγμα συμπεριφοράς ή κινήσεων του πολιτικού προσωπικού που να δείχνει κάποια σχετική αντίληψη των κινδύνων. Για την ώρα, το πολιτικό προσωπικό του Συνταγματικού/Δημοκρατικού Τόξου δεν έχει καταφέρει ούτε συνάντηση σε επίπεδο αρχηγών. Κάθε πρόβλεψη για από κοινού δράση, δεν τεκμαίρεται από πουθενά - μάλλον το αντίθετο: όσο χειρότερα εξελίσσεται η κατάσταση, τόσο περισσότερο επικεντρώνουν τη δράση και το λόγο τους σε μικροκομματικά (προεκλογικά) παιχνίδια. Η πλειοδοσία για γενικές εκλογές είναι η πιθανότερη κατάληξη.
Η οικονομική ελίτ που στήριξε τον κ. Σαμαρά το 2012 ελπίζοντας πως θα περιορίσει εκείνος την ακροδεξιά οφείλει να αναγνωρίσει το λάθος της στο συγκεκριμένο, και να επανεξετάσει τις συμμαχίες της αναζητώντας ένα δημοκρατικότερο πολιτικό.
Ομοίως και όσοι πίστεψαν ότι θα ήταν ικανός να εξασφαλίσει την οικονομική συνέχεια της χώρας εντός της Ευρωζώνης των 17· σήμερα απειλείται πλέον η πολιτική συμμετοχή στην Ευρώπη των 27.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου