Η κάλπη είπε στον Αλέξη Τσίπρα να πάει να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε και κατ’ επέκταση να εφαρμόσει αυτό που έφερε. Όπως το καταλαβαίνει και έχει συνεννοηθεί εκείνος.
Η κάλπη είπε επίσης πως κέντρο, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά είναι αποσαθρωμένα. Σαν δέντρα με τις ρίζες στον αέρα· κουνήθηκε και το δέντρο και το έδαφος, αλλά μοιάζει να μην το έχουν καταλάβει.
Οι εκλογές κερδήθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα με κλειστές τράπεζες, νέο μνημόνιο, συνέχιση του ΕΝΦΙΑ και τα επιβαρυμένα σημειώματα από την εφορία να περιμένουν τους πολίτες στο TAXIS.
Ας περιοριστούμε σε αυτά, ας πούμε πως ο μέσος ψηφοφόρος δεν αντιλήφθηκε πως η διαπραγμάτευση κόστισε κάποιες δεκάδες δισεκατομμυρίων νέου χρέους, πως κόστισε κι άλλα 25 δισεκατομμύρια που χάθηκαν από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών (αφού οι μετοχές που είχε στα χέρια του το κράτος έναντι των χρημάτων του φορολογούμενου έγιναν παλιόχαρτα), πως χάθηκαν κι άλλες θέσεις εργασίας. Και θα χαθούν κι άλλες.
Πώς διάολο έχασαν τις εκλογές οι αντίπαλοι του;
Ο κ. Τσίπρας είπε: θα χτυπήσω το σύστημα. Την ολιγαρχία. Δεν εξετάζουμε την αλήθεια της δήλωσης - δεν είναι της παρούσης. Τι έγινε το τελευταίο δεκαήμερο των εκλογών, με ένα τεράστιο ποσοστό αναποφασίστων να τον παρακολουθεί; Δέχτηκε μία ανελέητη επίθεση από το Πρώτο Θέμα, που έφτασε να μπει στο σχολείο του παιδιού του. Και τα δώρα των απέναντι δεν σταμάτησαν εδώ.
Ποιός ήταν ο αντίλογος; Τι πρότειναν οι αντίπαλοι του; Το κέντρο και οι εκατέρωθεν του, αριστερά και δεξιά; Τίποτα. Αν εξαιρέσει κανείς τα ανέκδοτα από τα βλάχικα της Βάρης, πως ο κ. Τσίπρας πάχυνε ή πως είναι κοντός και δεν το αποδίδει ο σκηνοθέτης της ΕΡΤ. Υπήρξε και το ανέκδοτο της κ. Γεννηματά, που μίσησε αίφνης το μνημόνιο... Είπε να δικαιώσει τους αντιμνημονιακούς μπας και το ανταλλάξει με υπουργικούς θώκους ή έστω μερικές Γραμματείες, για τα στελέχη της «νέας αρχής» που κάνει.
Ακούσαμε και κάποιους δήθεν κεντροδεξιούς, καραδεξιούς, πρώην υπουργούς, που κάποτε είχαν το χαρτοφυλάκιο της εσωτερικής ασφάλειας, να ανησυχούν για τζιχαντιστές ανάμεσα σε δυστυχισμένους την ώρα που γονείς και μη έκλαιγαν ακόμα στην εικόνα ενός νεκρού τρίχρονου προσφυγόπουλου, βρεμένου από τη θάλασσα που το έπνιξε, μπρούμυτα στην άμμο.
Την ώρα που μέχρι και η Καγκελάριος Μέρκελ άνοιγε τα σύνορα της χώρας της για να τους υποδεχτεί. Την ώρα που Bayern & Barcelona έκαναν καμπάνιες ένταξης και υποδοχής των προσφύγων της Συρίας. Ο κ. Βορίδης απαιτεί περισσότερη δεξιά - αυτό κατάλαβε. Ήταν soft ο κ. Μεϊμαράκης... Δεν απευθύνθηκε σε «συναγωνιστές», όπως αλληλοαποκαλούνται εθνικιστές και φασίστες.
Το κέντρο δεν είδε την κακή λειτουργία των κομμάτων του. Την ύβρη του control-freak κ. Θεοδωράκη όταν απάντησε σε ερώτημα που ο ίδιος έθεσε, «γιατί δεν έχει τοπικές οργανώσεις», λέγοντας πως έχει να κάνει με τη διαφανή χρηματοδότηση και όχι στο ότι θα έπρεπε να κλωνοποιηθεί για να τις κουμαντάρει και αυτές «προσωπικά», ελλείψει δημοκρατικής λειτουργίας στο κόμμα του. Το προχώρησε χθες βράδυ, κατηγορώντας τον κόσμο της περιφέρειας πως δεν τον κατάλαβε· «στουρνόβλαχους» δεν τους είπε. Το ενδεχόμενο να μην τους κατάλαβε αυτός, δεν του πέρασε από το νου.
Το κέντρο δεν εξέτασε τον πολιτικό του λόγο. Επέμεινε στο διδακτικό πολιτικό ύφος, σαν αυτό του κ. Βενιζέλου, που θαυμάζεται εσωτερικά, από μέρος του πολιτικού συστήματος, την αυτο-ανακηρυγμένη ελίτ χωρίς κοινωνικές αναφορές, την ώρα που προκαλεί θυμό και απέχθεια στο μέσο ψηφοφόρο που έχει σηκώσει το βάρος της αποτυχίας και του φιλοτομαρισμού ανθρώπων εκτός «μάζας».
Μουστάκες αντί για νιάτα, παρωχημένη αντρίλα αντί για ανθρωποκεντρική ατζέντα, έλλειψη δημοκρατικότητας αντί για ισότητα, μαγκιά και υποτιμητικός τόνος αντί για πλουραλισμό σε ό,τι δεν του ανήκει, το «κέντρο».
Η κάλπη είπε επίσης πως κέντρο, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά είναι αποσαθρωμένα. Σαν δέντρα με τις ρίζες στον αέρα· κουνήθηκε και το δέντρο και το έδαφος, αλλά μοιάζει να μην το έχουν καταλάβει.
Οι εκλογές κερδήθηκαν από τον Αλέξη Τσίπρα με κλειστές τράπεζες, νέο μνημόνιο, συνέχιση του ΕΝΦΙΑ και τα επιβαρυμένα σημειώματα από την εφορία να περιμένουν τους πολίτες στο TAXIS.
Ας περιοριστούμε σε αυτά, ας πούμε πως ο μέσος ψηφοφόρος δεν αντιλήφθηκε πως η διαπραγμάτευση κόστισε κάποιες δεκάδες δισεκατομμυρίων νέου χρέους, πως κόστισε κι άλλα 25 δισεκατομμύρια που χάθηκαν από τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών (αφού οι μετοχές που είχε στα χέρια του το κράτος έναντι των χρημάτων του φορολογούμενου έγιναν παλιόχαρτα), πως χάθηκαν κι άλλες θέσεις εργασίας. Και θα χαθούν κι άλλες.
Πώς διάολο έχασαν τις εκλογές οι αντίπαλοι του;
Ο κ. Τσίπρας είπε: θα χτυπήσω το σύστημα. Την ολιγαρχία. Δεν εξετάζουμε την αλήθεια της δήλωσης - δεν είναι της παρούσης. Τι έγινε το τελευταίο δεκαήμερο των εκλογών, με ένα τεράστιο ποσοστό αναποφασίστων να τον παρακολουθεί; Δέχτηκε μία ανελέητη επίθεση από το Πρώτο Θέμα, που έφτασε να μπει στο σχολείο του παιδιού του. Και τα δώρα των απέναντι δεν σταμάτησαν εδώ.
Ποιός ήταν ο αντίλογος; Τι πρότειναν οι αντίπαλοι του; Το κέντρο και οι εκατέρωθεν του, αριστερά και δεξιά; Τίποτα. Αν εξαιρέσει κανείς τα ανέκδοτα από τα βλάχικα της Βάρης, πως ο κ. Τσίπρας πάχυνε ή πως είναι κοντός και δεν το αποδίδει ο σκηνοθέτης της ΕΡΤ. Υπήρξε και το ανέκδοτο της κ. Γεννηματά, που μίσησε αίφνης το μνημόνιο... Είπε να δικαιώσει τους αντιμνημονιακούς μπας και το ανταλλάξει με υπουργικούς θώκους ή έστω μερικές Γραμματείες, για τα στελέχη της «νέας αρχής» που κάνει.
Ακούσαμε και κάποιους δήθεν κεντροδεξιούς, καραδεξιούς, πρώην υπουργούς, που κάποτε είχαν το χαρτοφυλάκιο της εσωτερικής ασφάλειας, να ανησυχούν για τζιχαντιστές ανάμεσα σε δυστυχισμένους την ώρα που γονείς και μη έκλαιγαν ακόμα στην εικόνα ενός νεκρού τρίχρονου προσφυγόπουλου, βρεμένου από τη θάλασσα που το έπνιξε, μπρούμυτα στην άμμο.
Την ώρα που μέχρι και η Καγκελάριος Μέρκελ άνοιγε τα σύνορα της χώρας της για να τους υποδεχτεί. Την ώρα που Bayern & Barcelona έκαναν καμπάνιες ένταξης και υποδοχής των προσφύγων της Συρίας. Ο κ. Βορίδης απαιτεί περισσότερη δεξιά - αυτό κατάλαβε. Ήταν soft ο κ. Μεϊμαράκης... Δεν απευθύνθηκε σε «συναγωνιστές», όπως αλληλοαποκαλούνται εθνικιστές και φασίστες.
Το κέντρο δεν είδε την κακή λειτουργία των κομμάτων του. Την ύβρη του control-freak κ. Θεοδωράκη όταν απάντησε σε ερώτημα που ο ίδιος έθεσε, «γιατί δεν έχει τοπικές οργανώσεις», λέγοντας πως έχει να κάνει με τη διαφανή χρηματοδότηση και όχι στο ότι θα έπρεπε να κλωνοποιηθεί για να τις κουμαντάρει και αυτές «προσωπικά», ελλείψει δημοκρατικής λειτουργίας στο κόμμα του. Το προχώρησε χθες βράδυ, κατηγορώντας τον κόσμο της περιφέρειας πως δεν τον κατάλαβε· «στουρνόβλαχους» δεν τους είπε. Το ενδεχόμενο να μην τους κατάλαβε αυτός, δεν του πέρασε από το νου.
Το κέντρο δεν εξέτασε τον πολιτικό του λόγο. Επέμεινε στο διδακτικό πολιτικό ύφος, σαν αυτό του κ. Βενιζέλου, που θαυμάζεται εσωτερικά, από μέρος του πολιτικού συστήματος, την αυτο-ανακηρυγμένη ελίτ χωρίς κοινωνικές αναφορές, την ώρα που προκαλεί θυμό και απέχθεια στο μέσο ψηφοφόρο που έχει σηκώσει το βάρος της αποτυχίας και του φιλοτομαρισμού ανθρώπων εκτός «μάζας».
Μουστάκες αντί για νιάτα, παρωχημένη αντρίλα αντί για ανθρωποκεντρική ατζέντα, έλλειψη δημοκρατικότητας αντί για ισότητα, μαγκιά και υποτιμητικός τόνος αντί για πλουραλισμό σε ό,τι δεν του ανήκει, το «κέντρο».
Και απορούν γιατί έχασαν. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το ίδιο ποσοστό και όταν υπέγραφε και όταν έσκιζε το μνημόνιο. Γιατί νίκησε με την ελάχιστη προσπάθεια. Αφήστε τους να αναρωτιόνται...
Το σημερινό είναι ένα καλό αποτέλεσμα. Αφενός γιατί αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την ευθύνη του Μνημονίου του, με τη σύμφωνη γνώμη του λαού. Η μεγαλύτερη ευκαιρία της χώρας για την εφαρμογή του. Αφετέρου γιατί μπορεί να κινητοποιήσει τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις να προχωρήσουν σε αλλαγές, να εξελιχθούν, να μάθουν να ακούν αντί μόνο να λένε, προτού προτείνουν ξανά αλλαγές για τη χώρα. Τέλος, γιατί αυτές οι εκλογές ισοδυναμούν με δημοψήφισμα για το νόμισμα - το grexit ως πολιτική πρόταση είναι νεκρό, μαζί με τους πολιτικούς εκφραστές του.
Ο κόσμος έχει αλλάξει και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, πλην Τσίπρα, χάσκει και ομφαλοσκοπεί μέσα από την μπουρμπουλήθρα του. Απόδειξη η φαντασίωση (μας) πως θα ακουμπούσε το παλιό. Πως θα συνεργαζόταν μαζί του, την ώρα που όλα δείχνουν μακριά από αυτό. Πως θα λερωνόταν.
Το σημερινό είναι ένα καλό αποτέλεσμα. Αφενός γιατί αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την ευθύνη του Μνημονίου του, με τη σύμφωνη γνώμη του λαού. Η μεγαλύτερη ευκαιρία της χώρας για την εφαρμογή του. Αφετέρου γιατί μπορεί να κινητοποιήσει τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις να προχωρήσουν σε αλλαγές, να εξελιχθούν, να μάθουν να ακούν αντί μόνο να λένε, προτού προτείνουν ξανά αλλαγές για τη χώρα. Τέλος, γιατί αυτές οι εκλογές ισοδυναμούν με δημοψήφισμα για το νόμισμα - το grexit ως πολιτική πρόταση είναι νεκρό, μαζί με τους πολιτικούς εκφραστές του.
Ο κόσμος έχει αλλάξει και το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, πλην Τσίπρα, χάσκει και ομφαλοσκοπεί μέσα από την μπουρμπουλήθρα του. Απόδειξη η φαντασίωση (μας) πως θα ακουμπούσε το παλιό. Πως θα συνεργαζόταν μαζί του, την ώρα που όλα δείχνουν μακριά από αυτό. Πως θα λερωνόταν.
Μακάρι να έχει μάθει τουλάχιστον αυτός από τα λάθη του τα τελευταία χρόνια - από τα αντικοινοβουλευτικά περί «Πινοσέτ» μέχρι τον Βαρουφάκη που τον έπεισε. Να μη νίκησε μόνο ο τακτικισμός. Αλλιώς την πατήσαμε.
 |
| Ο κ. Καμμένος των 185.000 ψήφων πνίγει την αριστερά. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου