Μην τσακώνεστε... #ekloges15r2

Οι εκλογές έχουν νόημα όταν προκηρύσσονται με αφορμή πραγματικό διακύβευμα και όχι όταν γίνονται για να διασώσουν την καριέρα ενός πολιτικού. Ο κ. Τσίπρας το εξήγησε καθαρά όταν προφανώς απευθυνόμενος στο κομματικό του ακροατήριο μας θύμισε τη μοίρα όσων ψήφισαν μνημόνιο χωρίς να πάρουν νέα νομιμοποίηση: τον έφαγαν οι αντιμνημονιακοί μέσα και έξω από το κόμμα τους. Ο κ. Τσίπρας το γνωρίζει καλά αυτό - συνέβαλλε και ανδρώθηκε εκμεταλλευόμενος την υπευθυνότητα όσων έλεγε «Πινοσέτ» - μέχρι που ήρθε η ώρα να υπογράψει κι αυτός ένα· το τρίτο, με κόστος δισεκατομμυρίων νέου χρέους.

Η κρίση έφερε το Μνημόνιο. Η κρίση γεννήθηκε από την αποσάθρωση των θεσμών και των θεσμικών εργαλείων στο βωμό του πολιτικού κυνισμού και κορυφώθηκε επί Κώστα Καραμανλή φτάνοντας τη χώρο στο σημείο χωρίς επιστροφή: ή θα αλλάζαμε ή θα βουλιάζαμε.

Πέντε χρόνια πνιγόμαστε αργά και βασανιστικά αφού δεν αλλάζουμε τίποτα. Οι δύο μονομάχοι αυτής της εκλογικής μάχης δεν έχουν δείξει ούτε για μία στιγμή πως αντιλαμβάνονται το πρόβλημα ή πως επιθυμούν να κάνουν κάτι για αυτό. Η υπογραφή μίας συμφωνίας δανεισμού δε λέει τίποτα από μόνη της. Ο παλαιοκομματισμός αμφότερων και η οπισθοδρόμηση σε κάθε ευκαιρία τα λέει όλα.

Το αυτό ισχύει και για το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ, αφού αποτελείται από ό,τι απέμεινε μετά τον εξοστρακισμό κάθε μεταρρυθμιστικής δύναμης από τις τάξεις του. Η συμμετοχή στο 4-2-1 του Σαμαρά αντί να βάλει βέτο στην εμπράγματη κατάργηση του opengov (ο νόμος ισχύει ακόμα - απλά δεν εφαρμόζεται) είναι ενδεικτική.
Όπως είναι ενδεικτικές οι εξαιρέσεις των υπαλλήλων του Υπ. Οικονομικών από τους κανόνες που μπήκαν για τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα. Ενδεικτικά όσων είδαν τότε το φως της δημοσιότητας και όσων δεν το είδαν όπως οι τροπολογίες την τελευταία μέρα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ή το πώς και γιατί παραπέμφθηκε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ως ο πρώτος των «μνημονιακών». Για όποιον σκεφτεί πως το ΠΑΣΟΚ άλλαξε σελίδα, μόλις χθες, η νέα Πρόεδρος μπήκε στην πλειοδοσία των υπολοίπων για την αγροτική ψήφο υποσχόμενη τη μη εφαρμογή των διατάξεων που και η ίδια ψήφισε με το νέο Μνημόνιο. Στο νου έρχεται η καημένη Κατερίνα Μπατζελή κι εκείνο το πρωτοσέλιδο με τη φράση της: «Έχουμε τρελαθεί εντελώς»;

Έτσι, χάνεται κάθεται προσδοκία σύνταξης ενός ελληνικού σχεδίου για τη χώρα, ένα σχέδιο που θα ανατρέψει κατεστημένα συμφέροντα και πρακτικές για να γεννήσει την ελπίδα κρατώντας κεφάλαια και μυαλά στο εσωτερικό για να ανοικοδομηθεί η χώρα. Το μόνο που μένει είναι η εφαρμογή του Μνημονίου.

Ως προς αυτό, την εφαρμογή των όρων της δανειακής σύμβασης, θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο «Το Ποτάμι», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό για να κερδίσει την ψήφο μου. Επιπλέον, σε μία κρίση θεσμών, σε μία πολιτική κρίση, το τελευταίο που χρειάζεται ο τόπος είναι έναν ακόμα λαϊκιστή με προβιά, σαν τον Σταύρο Θεοδωράκη. Η προβιά είναι προβιά, είτε πλασάρεσαι για μεταρρυθμιστής ή ό,τι άλλο έχουμε δει. Ποσώς ενδιαφέρει. Από το δίλημμα με βγάζει πως στην περιφέρεια μου δεν έχουν επικεφαλής κάποιον σαν τον Μάνο Ματσαγγάνη, τον οποίο έθαψαν στην 5η θέση του Επικρατείας.


Τι μένει;

Αν το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε από αυτές τις εκλογές είναι η εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, αυτού που υπεγράφη γιατί δεν εφαρμόσαμε τα προηγούμενα δύο, η μόνη ελπίδα είναι να κυβερνήσουν οι δύο μεγάλοι μαζί. Αν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης πάρει πάνω από 5% να μπει κι αυτός. Να μη μείνει κανείς απέξω για να πετάει πέτρες για μία ακόμη φορά. Δε μας παίρνει άλλο. Το grexit παραμένει στο τραπέζι - τίποτα δεν έχει τελειώσει.

Λίγο μας ενδιαφέρει αν οι φανεροί υπέρμαχοι της Δραχμής καταλαβαίνουν ή γνωρίζουν για ποιούς δουλεύουν. Έχει ίσως μεγαλύτερο ενδιαφέρον το γιατί υπάρχει ακόμα ανοχή κρυπτοδραχμολάγνων μέσα στα μεγαλύτερα κόμματα, αλλά αυτά θα τα δούμε παρακάτω.

Σε αυτές τις εκλογές το μόνο διακύβευμα είναι αν το 2016 θα μας βρει και αφήσει με Ευρώ ή με Δραχμή και ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν το ομολογούν, ούτε τους απασχολεί. Δεν προκήρυξαν εκλογές για αυτό αλλά για να γλιτώσουν από την ανυποληψία της κωλοτούμπας τους. Εμείς, όμως, πρέπει να αποφασίσουμε με αυτό στο μυαλό. Ο λαός πρέπει να δείξει πως έχει προσπεράσει τον πολιτικό κυνισμό και να απαιτήσει ένα ασφαλές αύριο.

Μην τσακώνεστε, λοιπόν. Είναι αχρείαστος ο διχασμός που έσπειραν με το δημοψήφισμα και η όποιας έντασης συνέχιση του. Πάμε στην κάλπη χέρι-χέρι, φροντίζοντας να κυβερνήσουν μαζί και μακάρι στις επόμενες εκλογές (που δε θα αργήσουν) να έχουμε και άλλες επιλογές, υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων που θα έχουν την ικανότητα και το θάρρος να προτάξουν ένα εθνικό σχέδιο για το μέλλον της χώρας.

---
σχετικά
Πολίτης: Το αδιέξοδο ενός «πολιτευτή»