Αν κρίνει κανείς την ομιλία Τσίπρα με προοδευτικούς όρους, για το ριζοσπαστισμό και τις λύσεις της, μπορεί με ευκολία να πει πως δεν ήταν ούτε προοδευτική, ούτε ριζοσπαστική. Όφειλε να είναι; Πολλοί θα τη θέλαμε, αλλά αυτό είναι δικό μας πρόβλημα. Ο στόχος του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν άλλος, και κατά τη γνώμη μου τον πέτυχε.
Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν αυτό που δεν έχει καταφέρει να δώσει μέχρι σήμερα ούτε η κλίκα των περιφερόμενων και κατά φαντασία υπουργοποιήσιμων κεντροαριστερών και φιλελευθέρων - δεν ήταν το προγραμματικό προοδευτικό άλμα μπροστά.
Ο στόχος ‘στο δρόμο προς την εξουσία’, ήταν να άρει όσες επιφυλάξεις έχουν χτιστεί από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο και βουλευτές το προηγούμενο διάστημα, σε κάθε ευκαιρία που έδιναν γνωστά και μη μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και οι ευκαιρίες ήταν πολλές, αλλά αν σκεφτεί κανείς τη μυθολογία που έχει χτιστεί το εγχείρημα ήταν μεγάλο έως υπερβολικό: αντίχριστοι, νεοΚοζάκοι κομμουνιστές, αντιευρωπαϊστές, δραχμολάγνοι, επικίνδυνοι για την εξωτερική πολιτική, αποκομμένοι από την πραγματικότητα, άπειροι και δίχως στελέχη, και λοιπά. Μέχρι αριστεροί Χρυσαυγίτες βαπτίστηκαν από το κυβερνητικό στρατόπεδο και τους κατ’όνομα ‘προοδευτικούς’ - τους περιφερόμενους στην έρημο της κεντροαριστεράς.
Η ιδέα πως ο κ. Τσίπρας, στο υπάρχον πολιτικό σκηνικό, θα έπεφτε στο σπαθί του λέγοντας ‘αίμα και δάκρυα’ στη ΔΕΘ είναι αστεία. Όσο για το ‘σχέδιο για τη χώρα’ που δεν παρουσίασε, αποτελεί μυθικό κατασκεύασμα - δεν υπάρχει. Από καμία πολιτική δύναμη, πουθενά.
Τι κατάφερε ο κ. Τσίπρας.
Κατάφερε αφενός να πείσει πως ηγείται ενός κανονικού ελληνικού κόμματος, με την παροχολογία του και τις ζεστές κουβέντες από άμβωνος. Το σημαντικότερο, ο κ. Τσίπρας κατάφερε να απομακρυνθεί (οριστικά ελπίζω) από τα “ή εμείς ή αυτοί” του παρελθόντος, και να εμφανιστεί πρωθυπουργικός: ενωτικός προς όλους τους Έλληνες, με τη ματιά γυρισμένη στην ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου, και την αποκέντρωση των δομών (το λες και κλασική σοσιαλδημοκρατία, χωρίς τον κορπορατισμό). Δεν δίχασε, δεν πολέμησε, δεν κατηγόρησε ομάδες πληθυσμού. Μίλησε σε όλους, ακόμα και με την Εκκλησία λίγο πριν τη ΔΕΘ.
Η άσκηση ήταν εξαιρετικά δύσκολη τόσο για τον ίδιο όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου διαστήματος, και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε άριστα. Το δώρο της κυβέρνησης μέσω Βούλτεψη, η απαγόρευση μετάδοσης της ομιλίας, έδειξε πανικό και ενίσχυσε τη σημασία της ομιλίας και την εικόνα που ήταν επίσης άρτια από ένα κατάμεστο Βελλίδειο.
Η περίοδος της εύκολης αποδόμησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει περάσει μάλλον ανεπιστρεπτί, και τώρα παίζει την κυβέρνηση στα ίσια, αν όχι με προβάδισμα. Εφεξής δεν θα απολογείται ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, αλλά η κυβέρνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Στο ρεαλιστικό, κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ σε μία χώρα που έχει αυτή την κοινωνία, αυτά τα ΜΜΕ, αυτούς τους πολιτικούς, και αυτούς τους επιχειρηματίες. Οι μέρες των ‘επικίνδυνων νεοκομμουνιστών’ έχουν αντικατασταθεί από το “γιατί όχι - σιγά μην είναι χειρότεροι από τους άλλους”. Συν την προοπτική που δόθηκε, όχι μόνο από την παροχολογία όπως αφελώς και απολίτικα συζητείται ήδη.
Το τι θα είναι τελικά μένει να αποδειχτεί στην πράξη, όπως με κάθε κυβέρνηση. Υπάρχει, όμως, μία δημοκρατική αντιπρόταση μακρυά από τον αυταρχισμό, και τον αντικοινοβουλευτισμό της σημερινής ακροδεξιάς Σαμαρά-Βενιζέλου. "Αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ανασυγκρότηση, δημοκρατία" διαβάζουμε στην αφίσα· μια χαρά.
ΥΓ: Για τα περαιτέρω απευθυνθείτε στον κεντροαριστερό της γειτονιάς σας, αρκεί να μην εξισώνει το Μαντέλη και τον Τσουκάτο με τον μακαρίτη το Νίκο Θέμελη, όπως έκανε προσφάτως το πουλέν του μεταρρυθμισμού, ο κ. Καστανάς.
2 σχόλια:
δεν έχω ξανακούσει τέτοιες γελοιότητες ποτέ στην ζωή μου. αναφέρομαι στην ομιλία τσίπρα.....πραγματικά είναι λυπηρό να υπάρχει άνθρωπος που βρίσκει κάτι αξιόλογο σε κάτι που είναι ψεύτικο και τραγικά αντιπροοδευτικό....
Ευθύνομαι για ό,τι γράφω, όχι για ό,τι είστε σε θέση να καταλάβετε.
Κ
Δημοσίευση σχολίου