Καταναλώνουμε την πολιτική σαν ταγματασφαλίτες μίας δικής μας προσωπικής χούντας. Δεν υπάρχει πολιτική συζήτηση, δεν υπάρχουν ιδέες, σκέψεις, επιχειρήματα, παρά μόνο ανακριτικές ερωτήσεις: «ποιος είσαι, τι ψηφίζεις, γιατί τα λες».
Είσαι ΔΗΜΑΡ αν δεις πως ο Κουβέλης στριμώχθηκε με το χυδαιότερο τρόπο για να οδηγηθεί σε παραίτηση, αφού πρώτα δέχτηκε απίστευτο προεκλογικό πόλεμο στις πρόσφατες εκλογές ακόμα και μέσα στο ίδιο του το κόμμα του από πρόθυμους ηλίθιους, όσο και καιροσκόπους. Κρίμα που παρά την επιτυχία της εξαΰλωσης της ΔΗΜΑΡ, δεν έκατσε ούτε η εκλογή του ΠτΔ, ούτε πήγαν οι ψήφοι της εκεί που περιμένατε.
Είσαι ΓΑΠικός αν δεις πως δεν θα υπάρξει κεντροαριστερά (ή κέντρο) όσο κυριαρχεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Οι δημοσκοπήσεις που τον εμφανίζουν μόνιμα με αντιδημοφιλία που ξεπερνάει το 80% δεν είναι επαρκώς ενδεικτικές. Κάποιοι ζουν σε ένα ‘δημοκρατικό’ σύμπαν όπου η άποψη των πολλών δεν έχει καμία επιρροή στις εξελίξεις - το πόπολο είναι για να ακολουθεί.
Είσαι αναρχικός αν διαφωνείς με τις επιχειρήσεις σκούπα του ‘επιτυχημένου’ κ. Δένδια, αν σε καίει το τι έγινε στο Φαρμακονήσι, ή αν θεωρείς πως οι φυλακισμένοι έχουν δικαιώματα - αυτά που για τους Έλληνες πολίτες σημαίνουν σχεδόν αποκλειστικά προσφυγή στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και θεσμούς.
Είσαι ‘κρατιστής’ αν δεις πως η νεοεκλεγείσα Περιφερειάρχης Αττικής έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της διοικητικής της δομής από ένα ακόμα ξήλωμα α λα δημοτική αστυνομία, να πολεμήσει μία εγκύκλιο που κινείται στα όρια της νομιμότητας και να διεκδικήσει ίση μεταχείριση με τους γηραιότερους άρρενες συναδέλφους της στην Τ.Α.
Είσαι ΣΥΡΙΖΑ αν τολμήσεις να διανοηθείς πως η αντικομουνιστική υστερία των ‘διανοούμενων’ πολιτευτών και γραφιάδων του Κέντρου(sic) επιτείνει τη θέση του κεντρώου χώρου που συνθλίβεται όποτε κλιμακώνεται η διαλυτική για την κοινωνία πόλωση. Όταν επαληθευτείς μετεκλογικά δεν δικαιώνεσαι, αλλά καθίστασαι υπεύθυνος γιατί δεν αφιονίστηκες μαζί τους κατά του επερχόμενου κομμουνισμού, και υπέρ της ακροδεξιάς σταθερότητας. Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε το χώρο τους όσο εκείνοι τράβαγαν εγκεφαλικά τους διέφυγε. Έτσι πάνε αυτά...
Είσαι λέρα, σήμερα, αν διαφωνείς με την κείμενη αφήγηση και τολμήσεις να το πεις. Αν επαληθεύεσαι και τακτικά είσαι δυο φορές λέρα: είναι που σε καθοδηγούν τα σκοτεινά κέντρα και ξέρεις από πριν την κατάληξη. Ποιός μπορούσε να φανταστεί, για παράδειγμα, πως οι «58» θα αποτύχουν; Δεκαπέντε μονάδες τους έδιναν οι δημοσκοπήσεις... Αδιανόητο!
source |
Το πόσο λέρα είσαι θα εξαρτηθεί από το πόσο μειωμένη ευφυΐα έχουν οι κατήγοροι σου (αντιστρόφως ανάλογα μεγέθη - όσο χαμηλότερη η νόηση τους, τόσο υψηλότερη η λέρα σου), και πόσο θράσος διαθέτουν στην κάθε περίπτωση, συνεπικουρούμενοι από τα ευαγή ιδρύματα της σημερινής ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας. Μόνο τα κράτη χάνουν την ανεξαρτησία τους όταν χρεοκοπούν - τα ΜΜΕ μένουν αδέσμευτα, ενώ οι δημοσιογράφοι/εκδότες μαθαίνουν να ζουν με ‘τρεις κι εξήντα’ επενδύοντας αποκλειστικά στις επιχειρήσεις τους. Όχι; Πέφτω απ τα σύννεφα.
Πάμε για εκλογές, και στην πορεία θα ανακρίνουμε ο ένας τον άλλον αποφεύγοντας την άποψη και τα επιχειρήματα. Θα γυρίζουμε τις ανακριτικές λάμπες ο ένας στον άλλον με μία και μοναδική ερώτηση: «πόσο λέρα είσαι και με ποιόν».
Κι όσο οι πολίτες, ειδικά οι ‘σκεπτόμενοι’ (τρομάρα τους), ασχολούνται με τέτοια ουσιώδη, η παρούσα κυβέρνηση θα καλπάζει ανενόχλητη στην ξέφρενη πορεία των ειδικών συμφερόντων και της απόλυτης διάλυσης κάθε έννοιας θεσμικής λειτουργίας, ενώ η επόμενη θα ετοιμάζεται να αναλάβει με μοναδικό όρο την απομάκρυνση της σημερινής.
Συγχαρητήρια, είναι άλλη μία νίκη της κοινωνίας των πολιτών, των σκεπτόμενων (τρομάρα τους - δις), όσων πολιτεύονται και όσων ακόμα νομίζουν πως έχουν να κάνουν ή να προσφέρουν κάτι στον ‘ευλογημένο τόπο’... ως ελεγκτές κομματικών φρονημάτων.
Μη βάλει κανείς μας πλαίσιο και στόχους - τα έχουν αναλάβει άλλοι αυτά τα δύσκολα, και τα διεκπεραιώνουν με επιτυχία όταν τους περισσέψει καιρός από τις δημόσιες και ιδιωτικές υποδείξεις τους... για το ποιός είναι λέρα φυσικά. Τι άλλο;
Do the creep |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου