Μετά το moral hazzard του 2010, που δεν επέτρεψε στην Ευρωζώνη του 2010 να σταθεί πίσω από την Ελλάδα και να σβήσει την φωτιά που τότε ξεκινούσε, έτσι σήμερα (και ενόψει Γερμανικών εκλογών) το πρόβλημα είναι πάλι ηθικής τάξεως: "η Ευρωζώνη δεν θα στηρίξει το Ρωσικό μαύρο χρήμα".
Η γελοιότητα της στάσης είναι προφανής πριν καν κλείσει μία εβδομάδα από την αόφαση του eurogroup της Παρασκευής. Ουδείς πλέον συζητάει για το αν η Κύπρος έχει μαύρο χρήμα. Όπως το 2010, και αυτή τη φορά, η απόφαση ξεκίνησε ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό που δεν δέχτηκε να εκμηδενίσει με 5 δισεκατομμύρια Ευρώ - τόσα είναι η προσδοκώμενη συμμετοχή των καταθετών της Κύπρου.
Ακόμα κι αν ίσχυαν μέχρι κεραίας τα όσα ισχυρίζεται η Βορειοδυτική Ευρώπη περί "πλυντηρίου", είναι έτοιμη η Ευρώπη να διώξει το μαύρο χρήμα; Είναι αυτή η επιδίωξη; Φυσικά και όχι. Ισχύει ότι η Κύπρος είναι μόνο πλυντήριο; Μάλλον όχι. Τα νούμερα είναι ασαφή, όπως είναι και για τις τράπεζες του Λουξεμβούργου, ίσως και κάποιες εντός Γερμανίας από τις οποίες πέρασαν πολλάκις μίζες και λοιπά "μαύρα" προς άλλες χώρες, κυρίως εισαγωγικές των προϊόντων της.
 |
| Στο γράφημα του Economist, ούτε καταθέσεις 8 φορές το μέγεθος του ΑΕΠ της Κύπρου υπάρχουν, ούτε είναι σαφές πόσες resident καταθέσεις είναι από τοπικά reps ξένων. Κανείς δεν έχει παρουσιάσει άλλα στοιχεία. Στο δια ταύτα: το σύνολο των καταθέσεων είναι 3,5 φορές το ΑΕΠ - μάλλον λογικό για μία μικρή χώρα που ζει από χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. |
Αλλά ακόμα κι αν ίσχυαν, είναι η Κύπρος η καρδιά του μαύρου χρήματος; Αν το χτυπήσουμε εκεί, με κίνδυνο να διαλύσουμε τον τραπεζικό τομέα της μισής Ευρωζώνης (της αδύναμης - δεν θα χτυπηθούν άλλα πλυντήρια), λύσαμε κάποιο πρόβλημα ή εκατονταπλασιάσαμε σαν Ευρώπη ένα ζήτημα που λυνόταν με ένα εσωτερικό δάνειο 5 δισεκατομμυρίων Ευρώ;
Ο κ. Αναστασιάδης προειδοποίησε την Παρασκευή πίσω από κλειστές πόρτες, ότι δεν έχει την πλειοψηφία που χρειάζεται για να περάσει μία τέτοια απόφαση από την ολομέλεια. Εις μάτην: "Σε 48 ώρες να το έχετε ψηφίσει". Μάλλον δεν τα ζύγισαν σωστά. Κάποιος δεν αναρωτήθηκε τι θα γίνει αν η Κύπρος χρησιμοποιήσει αυτό που στην αρχή φαινόταν σαν θηλιά στο λαιμό της, την αργία της Δευτέρας, και το γυρίσει σε πλεονέκτημα. Όπως και έγινε. Η Κύπρος αντέχει να κρατήσει κλειστές τις τράπεζες της για μερικές μέρες, κι ας ψηφίσει στο τέλος το πακέτο βοηθείας.
Η Ευρωζώνη όμως έχει ήδη χάσει την αξιοπιστία της, τόσο στο τραπεζικό της σύστημα, όσο και στην εμπιστοσύνη όλων ότι οδεύει σε σύγκλιση και φεντεραλισμό. Οι κινήσεις της σε ένα σχετικά φτηνό και εύκολο ζήτημα, αυτό της Κύπρου, έδειξαν ή φοβικότητα για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, ή ανικανότητα διαχείρισης. Τα πρώτα αποτελέσματα:
Έπεται η συνέχεια, αυτή που ακολουθεί νομοτελειακά όταν οι αγορές αποφασίσουν ότι το εγχείρημα του Ευρώ, ως μέρους της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν υφίσταται. Αν το Ευρώ θα γίνει το νέο μάρκο, ή το νέο νόμισμα μίας δράκας υπερχρεωμένων κρατών χωρίς προοπτική, θα φανεί αργότερα - ουδείς είναι σε θέση να το προβλέψει. Πάντως δεν θα είναι πλέον το Ευρώ όπως σχεδιάστηκε. Ούτε θα είναι η Ευρώπη αυτή που νομίσαμε.
Δεν είμαι αντιμνημονιακός, κάθε άλλο. Μην παρεξηγηθώ λοιπόν λέγοντας ότι όσο πιο γρήγορα απομακρυνθεί από την καγκελαρία η ανατολικογερμανίδα που ποτέ δεν κατάλαβε τι θα πει Ευρώπη, τόσο καλύτερα για όλους - ιδίως για την Γερμανία που είδε τα μεγέθη της να πολλαπλασιάζονται μέσα από το ενιαίο νόμισμα. Της Γερμανίας που δεν κατάφερε να ενηλικιωθεί πολιτικά, και βρέθηκε με ένα τεράστιο οικονομικό κεφάλαιο, και ένα φοβικό, ηθικοπλαστικό έκτρωμα, αντί του πολιτικού κεφαλαίου που απαιτείτο μετά την οικονομική δύναμη. Η Γερμανία έπρεπε να τραβήξει την Ευρωπαϊκή Ένωση στην επόμενη μέρα - όχι να βάζει τρικλοποδιές κοιτώντας το πορτοφολάκι της σαν σε μπακάλικο του πάλαι ποτέ Ανατολικού Βερολίνου. Δεν υπάρχει Ολοκλήρωση μέσα από Εθνικές προτεραιότητες.
Δεν ήταν οικονομικό εγχείρημα η ενωμένη Ευρώπη - πολιτικό ήταν. Κι η πολιτισμική απόσταση της κ. Μέρκελ από αυτό μοιάζει αγεφύρωτη.
 |
| Μία συντηρητική καταστροφή |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου