Πολιτικοί και/ή τεχνοκράτες

Οι πολιτικοί μοιάζουν με τους τηλεαστέρες δημοσιογράφους, Αμφότεροι αμείβονται για να κενολογούν, οι μεν χωρίς ρεπορτάζ και έρευνα, οι δε χωρίς πολιτικές και αποτελέσματα. Δικαιολογεί και την αγαστή σχέση τους - όμοιος ομοίω αεί πελάζει.

Η δυσπιστία των πολιτικών προς τους τεχνοκράτες δεν είναι πολιτική, αλλά προσωπική. Ως κρυφοί (νομίζουν) κοινωνοί της πολιτικής ανεπάρκειας τους, τρομάζουν στο ενδεχόμενο της δυνητικής επάρκειας των τεχνοκρατών, μη και τους αποκαλύψει. Δυνητική, γιατί η ικανότητα φυσικά δεν ταυτίζεται με κανένα προσδιορισμό, πόσω μάλλον αυτόν του τεχνοκράτη.

Αν οι πολιτικοί αισθανόντουσαν, ή ήταν, επαρκείς θα ήταν σε θέση να ορίσουν την πολιτική που θέλουν να ακολουθηθεί, και να εποπτεύσουν την υλοποίηση της από τους επάρατους τεχνοκράτες. Με δύο όρους: την αγάπη για την πολιτική, και την σκληρή δουλειά. Όταν οι πολιτικές όμως είναι του επιπέδου ευχών ή προσευχών, του τύπου “καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και άρρωστος”, τότε προφανώς η τεχνική δουλειά έρχεται να υποκαταστήσει το πολιτικό κενό εκ των πραγμάτων, εφόσον παράγει αποτέλεσμα. Καλό ή κακό, είναι εκεί. Αν δε, τυγχάνει να είναι καλό, τότε υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Τότε ο τεχνοκράτης βαφτίζεται τέρας της αποκαλύψεως, ένας ακόμα σφετεριστής του θρόνου και ως τέτοιος αποκεφαλίζεται. Τι θα απογίνει η δουλειά που ξεκίνησε; Ουδείς ενδιαφέρεται - “κάνουμε πόλιτικς” εδώ. Σε ελεύθερη απόδοση: “κοιτάμε πώς θα ξαναβάλουμε τον πισινό μας σε καρέκλα”.

Γι αυτό δεν θέλουν Γενικούς Διευθυντές με πραγματικές αρμοδιότητες στις δημόσιες υπηρεσίες, γι αυτό δεν αντέχουν την αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων, γι αυτό κούρεψαν τη Δημόσια Διοίκηση και τοποθέτησαν παντού μόνο όσους αντιλαμβάνονται τους όρους του παιχνιδιού, γι αυτό μισούν το opengov και κάθε παρόμοια πρωτοβουλία. Και γι αυτό είμαστε σήμερα στην κόλαση που όλοι  ζούμε. Οι άνθρωποι αυτοί, που υποκρίνονται τους πολιτικούς, δεν είναι τίποτα άλλο από εξουσιομανείς καρεκλοκένταυρους. 

Οι καταγγελίες του κάθε Χρυσαυγίτη για το πολιτικό προσωπικό δεν είναι κενές περιεχομένου, έχουν βάση, όσο κι αν πίσω από αυτές κρύβεται η δική τους μανία για εξουσία με ακόμα λιγότερα αντικειμενικά εφόδια για την λύση του δράματος· τα δικά τους εφόδια είναι μόνο για μεγαλύτερα δεινά, αυτά που φέρνει το μίσος που κουβαλάει ο κάθε sociopath. Και όλα δείχνουν ότι ο κόσμος, μπουχτισμένος από τα αποτελέσματα του κατ’ όνομα “πολιτικού” προσωπικού, στρέφεται ολοένα προς ψυχοπαθείς που δείχνουν πρόθυμοι να καθαρίσουν το τοπίο με γροθιές.

Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του αδιέξοδου, δεν ξέρω τι είναι. 

Metropolis - Rotwang & Freder

Για την ιστορία του πράγματος, ένας ορισμός από το λεξικό του Τριανταφυλλίδη:

τεχνοκράτης ο [texnokrátis] Ο10 θηλ. τεχνοκράτισσα [texnokrátisa] Ο27 : πολιτικός ή ανώτερο κρατικό στέλεχος, ειδικός σε τεχνικά θέματα: Tα βασικά υπουργεία τα κατέχουν τεχνοκράτες. || (μειωτ.) τεχνικός που δίνει προτεραιότητα στη λύση του τεχνικού μέρους ενός προβλήματος σε βάρος της κοινωνικής και ανθρωπιστικής πλευράς.