Η γελοιότητα της ηθελημένης τρικομματικής απραξίας συνεχίζεται. Το νέο κεφάλαιο “των επίορκων” έρχεται ως απλή ακολουθία του προηγούμενου επεισοδίου, αυτού των 2000 εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου που θα απέλυαν από τους δήμους, αλλά τελικά τους κράτησαν, βάζοντας τους σε διαθεσιμότητα, και επανατοποθετώντας τους στο δημόσιο σε θέσεις της κεντρικής διοίκησης (υπουργεία).
Τι πρέπει να κάνουν; Αλλαγές στη δημόσια διοίκηση για να περικόψουν το κόστος λειτουργίας της, που πρακτικά σημαίνει αφενός περιορισμό της ετήσιας δαπάνης για μισθοδοσία, ενοίκια, προμήθειες, συμβάσεις κλπ, και αφετέρου τροποποίηση του τρόπου εμπλοκής του κράτους στην οικονομία. Το κόστος αυτής της εμπλοκής, ανέρχεται στα 35 δισεκατομμύρια Ευρώ το χρόνο ως αποτέλεσμα της κρατικιστικής λογικής που επικράτησε από δημιουργίας του Ελληνικού κράτους, κάτω από όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις.
Όσες κυβερνήσεις προσπάθησαν να χτυπήσουν αυτό το απόστημα, έπεσαν εκ των έσω. Γιατί; Για τον απλό λόγο ότι το πολιτικό μας προσωπικό, πορεύεται για δεκαετίες στην πολιτική με ένα στόχο: την κατάκτηση της εξουσίας για την εξυπηρέτηση των ημετέρων που τους έφτασαν μέχρι εκεί: από συνδικαλιστές μέχρι εθνικούς εργολάβους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε ένα αποκεντρωμένο κράτος που διοικείται με κανόνες. Ο καθηγητής της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης κ. Καρκατσούλης μέτρησε ότι από τις 25,000 αρμοδιότητες που ορίζονται από το Σύνταγμα, μόνο οι 500 ανήκουν στη τοπική αυτοδιοίκηση ενώ οι υπόλοιπες είναι στα χέρια του υπουργικού συμβουλίου.
Αυτή την εμμονή του πολιτικού προσωπικού για συγκέντρωση εξουσίας, που είναι κόντρα στη λογική και στην εμπειρία των ανεπτυγμένων χωρών που σήμερα μας χρηματοδοτούν, είναι που δημιουργεί αυτή την γραφειοκρατία που πληρώνουμε με 35δις το χρόνο. Οποιαδήποτε αλλαγή προς τη σωστή κατεύθυνση, οι εκάστοτε υπουργοί την εκλαμβάνουν ως χαρακίρι. Πρέπει να καταλάβουμε εδώ ότι δεν πρόκειται για “προσωρινή απώλεια συνείδησης των πραττομένων” (ο νομικός όρος για το temporary insanity που λέμε στα ελληνικά) - δεν “τους καβάλησε η καρέκλα”.
Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν πολιτική καριέρα δεκαετιών, έχτισαν σχέσεις και εξαρτήσεις με σκοπό να κατακτήσουν μια μέρα αυτή την καρέκλα με την υπερσυγκέντρωση δυνάμεων, ούτως ώστε να έρθουν να σου πουν πόσες άδειες φορτηγών χρειάζονται, πόσα φαρμακεία, πόσα ταξί, και πόσα παλιόχαρτα πρέπει να πάρεις από τις δεκάδες αχρείαστες κατά τα άλλα υπηρεσίες διορισμένων κομματόσκυλων πρέπει να μαζέψεις, προκειμένου να ασκήσεις ένα επάγγελμα με καθημερινά εμπόδια γραφειοκρατίας, για να φορολογηθείς αλόγιστα και να πληρώσεις... την τρέλα τους.
Και πως θα λάβουν αυτές τις απίστευτα πολύπλοκες και σημαντικές αποφάσεις που επηρεάζουν την καθημερινότητα όλων μας, και το ΑΕΠ της χώρας στην τελική; Με την απλή μέθοδο του τηλεφωνήματος: θα λάβουν και θα πάρουν τηλεφωνήματα ημετέρων - αυτών που τους έφτασαν μέχρι εκεί - και θα κάνουν ό.τι τους πουν. Θες να δεις τι είναι αυτό που νομιμοποιεί την κάθε Χρυσή Αυγή και τον κάθε μπάχαλο να λέει μετ' επιτάσεως ότι δεν έχουμε δημοκρατία; Το βρήκες. Αυτές οι διαδικασίες διακυβέρνησης είναι, και εν μέρει έχουνε δίκιο· άλλο που οι καταγγέλλοντες κράζουν με μοναδική ελπίδα να γίνει η ίδια καρέκλα δική τους.
Για να γυρίσουμε στο τελευταίο επεισόδιο της οπερέτας της διάσωσης, αυτό των επίορκων και των απολύσεων, ο κ. Ρακιντζής μίλησε για μία λίστα 2000 “επίορκων” που αφορούν την περίοδο 2007 με 2012 (πόσοι από αυτούς είναι ακόμα εντός υπηρεσίας - άγνωστο). Το υπουργείο μίλησε για μερικές χιλιάδες ακόμα. Διαβάστε την εξαιρετική ανάλυση του Νάσιου Τσιούρα σχετικά με το ποιοι είναι επίορκοι, και το πώς για μία ακόμα φορά η κυβέρνηση βάφτισε το κρέας ψάρι για να της βγουν τα νούμερα. Εγώ θέλω να επικεντρωθώ σε ένα άλλο ζήτημα: με ένα απλό υπολογισμό, ακόμα κι αν καταφέρει το κράτος να παραπέμψει και να πάρει καταδικαστικές αποφάσεις για τους μισούς της λίστας, με μέση ετήσια μισθοδοσία τις 15,000€, το δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα είναι της τάξης των 15 εκατομμυρίων, σε βάθος 12μήνου (σημ: τα πειθαρχικά δεν έχουν καν συσταθεί ακόμα). Τρίχες κατσαρές δηλαδή, τη στιγμή που το ΑΕΠ της χώρας κατακρημνίζεται, η ανεργία έχει φτάσει το 35% και δεν υπάρχει καμία προοπτική ανάπτυξης· ποιος άνθρωπος θα έρθει να βάλει χρήματα όσο η εκάστοτε κυβέρνηση γίνεται συνεταιράκι της επιχείρησης μέσω γραφειοκρατίας;
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι υπουργοί που κρίθηκαν ως οι πιο επιτυχημένοι τις τελευταίες δεκαετίες από το πόπολο, ήταν αυτοί που μπόρεσαν να παρακάμψουν την τρέλα και να δώσουν επιμέρους λύσεις, με το αζημίωτο. Όποιος νομίζει ότι οι κυβερνήσεις διορίζουν μόνο στο δημόσιο τομέα, κοιμάται τον ύπνο του δικαίου... Πέρα από φακελάκια, χρηματοδότηση προεκλογικών (σε είδος και χρήμα κατά παράβαση των ορίων που θέτει ο νόμος) και τόσα άλλα που συζητάμε ανέξοδα.
Πρέπει να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι; Φυσικά. Το ποιοι δεν φαίνεται να το ξέρει κανείς. Το μόνο που ξέρουν είναι ότι δεν θα είναι από τον Οργανισμό Αποξήρανσης της Λίμνης της Κωπαΐδας, ή της προστασίας του κίτρινου κάπρου, ή από κάποιον άλλον ανευ αντικειμένου φορέα, γιατί ο ένας είναι σε μονοεδρική και “θα μας μαυρίσουν”, ο άλλος είναι στην εκλογική περιφέρεια του τάδε και θα δημιουργήσει πρόβλημα στην κυβέρνηση κ.ο.κ.
Όσο για την γραφειοκρατεία των 35 δισεκατομμυρίων το χρόνο, αυτής που είναι το κυρίαρχο εμπόδιο στην συζητούμενη και καθόλου επικείμενη ανάπτυξη, δεν θα γίνει τίποτα. Γιατί αυτή είναι το εργαλείο εξουσίας των γελοίων υποκειμένων που επιδίωξαν και κατάφεραν να κάτσουν στις υπουργικές καρέκλες (όπως και όσων δεν τα κατάφεραν ακόμα αλλά αντιπολιτεύονται με αφορισμούς μέχρι να έρθει η σειρά τους), και δεν θα κάνουν χαρακίρι για κανένα πούστη. Απλά πράγματα.
Ας κάτσουμε λοιπόν να συζητήσουμε για κάνα δίμηνο για την λίστα των επίορκων, να την συγκρίνουμε με την λίστα Ρακιντζή, να την μπουρδουκλώσουμε με διάφορες παρερμηνείες που θα ανοίξουν για μία ακόμα φορά την πόρτα σε προσβολή των αποφάσεων στα δικαστήρια, με νέους απεργιακούς "αγώνες", και περαιτέρω αντιμνημονιακή διάλυση των υπηρεσιών. Όσο για αυτό το κόστος, δεν θα το μετρήσει κανείς, τόσο στις υπηρεσίες που δεν θα παρασχεθούν, όσο και στις καθυστερήσεις στην οικονομική/επαγγελματική ζωή του πολίτη που πιθανότατα περιμένουν ένα παλιόχαρτο από κάποια υπηρεσία αυτού του πολυδαίδαλου κράτους μπας και κάνει τη δουλειά του, για να φορολογηθεί άγρια στη συνέχεια, και να πληρώσει το αποτέλεσμα της εξουσιομανίας των ηλιθίων. Περαστικά μας αδέρφια. Η τρικομματική σώζει... την καρέκλα της.
Εμείς ας μιλήσουμε για Κεντροαριστερά, να ξεχαστούμε για λίγο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου