Οι κατ' εξαίρεση λύσεις, και οι κανόνες

του Θεόδωρου Σκυλακάκη

Διαβάζω για το πρόγραμμα της Κύπρου, όπου "κατ' εξαίρεση" κουρεύονται οι καταθέσεις όπως "κατ' εξαίρεση" κουρεύτηκαν δύο φορές τα ελληνικά ομόλογα και θυμάμαι ότι στην Ιρλανδία στην αρχή της κρίσης για να μην δημιουργηθεί πανικός στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα διασώθηκαν όλοι όσοι είχαν δανείσει ή καταθέσει στις ιρλανδικές τράπεζες εις βάρος των ιρλανδών φορολογούμενων. 

Το πρόβλημα στη σημερινή Ευρώπη είναι ότι οι εξαιρέσεις γίνονται πιο πολλές από τους κανόνες, συνδεόμενες με τις εκλογικές ανάγκες (προπαντός των Γερμανών που όλο και κάθε τόσο έχουν κάποιες εκλογές). 

Ψάχνοντας λοιπόν γιατί όλες αυτές οι εξαιρέσεις θυμήθηκα ένα παλιό δημοσίευμα του Bloomberg [Hey, Germany: You Got a Bailout, Too - Bloomberg], σύμφωνα με το οποίο η Γερμανία είχε το 2009 έκθεση σε Γαλλία, Ισπανία το 2009 ύψους 740 δις δολ. οπότε η διάσωση του νότου ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό και διάσωση των γερμανικών τραπεζών, που οι Γερμανοί πολιτικοί ήθελαν να μεταμφιέσουν -λόγω των δικών τους ευθυνών της χαλαρής εποπτείας των δικών τους τραπεζών- για να την κάνουν πιο ανεκτή για τους Γερμανούς φορολογούμενους. 

Όσο για την ιστορία για το βρώμικο χρήμα των Ρώσων που απασχολεί τους Γερμανούς, δεν καταλαβαίνω με ποια λογική θα υφίσταται ο κανονικός απλός άνθρωπος την ίδια «φορολογία» με τον καταθέτη βρώμικου χρήματος. 

Αν υπήρχε πραγματική βούληση για να πληγεί το βρώμικο χρήμα το ελάχιστο που θα γινόταν από το Eurogroup θα ήταν οι διαφορές στα ποσοστά να μην είναι 6,7% κάτω των 100 χιλιάδων και 10% άνω των 100 χιλιάδων αλλά π.χ. 1% κάτω των 100 χιλιάδων (που κατά κύριο λόγο δεν είναι βρώμικο χρήμα και 20% άνω του 1 εκ.). 

Αλλά αυτά δεν έγιναν και ο λόγος είναι απλός. Ότι δεν έχουμε (και δεν θέλουμε να έχουμε) ισχυρούς θεσμούς κατά του βρώμικου χρήματος και της διαφθοράς στην Ευρώπη, οπότε «μαζί με τα ξερά» την πληρώνουν κυρίως «τα χλωρά». Προσοχή αυτό δεν σημαίνει ότι για όλα τα δεινά μας φταίνε οι Γερμανοί. Σημαίνει απλώς ότι οι απλοϊκές προσεγγίσεις (καλή και κακή τρόικα, καλοί και κακοί Γερμανοί κ.λπ.), πρέπει να υποκαθίστανται από γνώση και καλή διαπραγμάτευση. 

Πρέπει να κάνουμε αυτά που πρέπει για να αλλάξουμε το κράτος και την ασκούμενη πολιτική (λιγότεροι φόροι, μικρότερο σοβαρό κράτος, περισσότερη δουλειά) και ταυτόχρονα να δίνουμε τη μάχη προς τα έξω για μια λύση πραγματικά ευρωπαϊκή, με κοινούς θεσμούς και κανόνες και όχι με την διολίσθηση στην μυωπική Ευρώπη των συμφερόντων των κυβερνήσεων των ισχυρών κρατών μελών, που δεν έχει κατά τη γνώμη μου μέλλον και προοπτική.

Ο Θ. Σκυλακάκης είναι ευρωβουλευτής και μέλος της Κ.Ε. της Δράσης.

_______
Το κείμενο είναι από το facebook του Θ.Σ. - ο τίτλος και η παραγραφοποίηση/διαμόρφωση είναι δική μου.