Το Δημόσιο μου θυμίζει ζάμπλουτο γέρο με άνοια. Η κουστωδία που όφειλε να τον φροντίζει τον απομυζεί καθημερινά. Μοναδική φροντίδα τους, να παραμείνει στην άνοια του και εν ζωή.
Η κατάσταση του παππούλη τρέφεται καθημερινά με πολύπλοκους νόμους, ανεφάρμοστους εξ αρχής, ενώ τα έξοδα της διαχείρισης της όλο και αυξάνονται. Όπως αυξάνεται και η συμμορία που την συντηρεί.
Κάτω από κάθε πολύπλοκο νόμο, κρέμονται τσαμπιά διαφθοράς και αδιαφάνειας. Η περίπτωση της υποπερίπτωσης που έχουν μάθει να εξυπηρετούν οι νομοθέτες, στην προσπάθεια τους για κοινωνική δικαιοσύνη δεν εξυπηρετούν το δημόσιο καλό, αλλά τους χρηματιζόμενους "ερμηνευτές" της κάθε περίπτωσης στην κάθε πολεοδομία, δασαρχείο, εφορία κοκ.
Σήμερα έχουμε ένα παραθυράκι ευκαιρίας στην άνοια του γέρου. Η κατάργηση της (ν)τροπολογίας της τελευταίας στιγμής ήταν μία αρχή, αλλά δεν αντιμετωπίζει το βασικό πρόβλημα της πολυπλοκότητας και της πολυνομίας. Από τους ημιυπαίθριους μέχρι τα τρισμέγιστα του ασφαλιστικού και του φορολογικού πρέπει να κυριαρχήσει η απλότητα. Είναι μονόδρομος αν πραγματικά επιθυμούμε την εφαρμογή του νόμου, την λειτουργία του κράτους και την εξάλειψη της διαφθοράς. Είναι μονόδρομος αν θέλει η νέα κυβέρνηση να υπάρξει εκ νέου η εμπιστοσύνη του πολίτη για ένα κράτος που μέχρι σήμερα του κοστίζει πολύ ακριβά και του προσφέρει πολύ λίγα.
Διατυπώνω τα αυτονόητα, αλλά αυτά είναι πλέον το ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου