Η τυραννία του φόβου

Χθες, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις μεγαλοδημοσιογράφων και λοιπών συντηρητικών Κασσάνδρων, δανειστήκαμε. Το επιτόκιο 6,2% για μία πενταετία. "Bargain, αν τα λεφτά πάνε στο σωστό μέρος" είπε ο @StavMessinis. Και μάλλον θα συμφωνήσω.

Το εντυπωσιακό ήταν ότι ενώ ζητούσαμε 3 έως 5 δις €, η ζήτηση ήταν 25+ δις, οπότε πήραμε 8. Τι είδαν οι αγορές και υπήρξε τέτοια ζήτηση; Μάλλον αυτά που δεν είδαν οι ντόπιοι δημοσιογράφοι, αναλυτές και πολιτευτές. Όπως ότι υπάρχει σχέδιο (ΠΣΑ και όχι μόνο). Ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου εκτός από νέα, είναι και σύγχρονη και ως τέτοια, κατανοεί ότι δημοσιονομικός έλεγχος χωρίς θεσμική μεταρρύθμιση είναι παρηγοριά στον άρρωστο, λίγο πριν το μοιραίο.

Eίδαν επίσης ότι το σχέδιο εκτελείται βήμα - βήμα. Ότι τα λόγια επεξηγούν πράξεις, αντί να δικαιολογούν την απραξία και την κατάρρευση. Λειτούργησε ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Αυτός εκτέλεσε την χθεσινή επιτυχή πώληση - τον ακούσατε πουθενά; Αναλύθηκε μήπως η λειτουργία του ΥπΟικ; Όχι. Δεν προλάβαμε, γιατί αναλύαμε τους FT που παπαγάλιζαν τον κάθε εγχώριο κινδυνολόγο.

Πρέπει να γίνουν και άλλα; Ναι - πολλά. Κι αν η κυβέρνηση διατηρήσει τον βηματισμό της, θα γίνουν τα περισσότερα. Μετά τον χθεσινό δανεισμό, μπορούμε να είμαστε λίγο πιο αισιόδοξοι. Όχι επειδή το θέλουμε εμείς, αλλά επειδή αυτό έδειξαν οι αγορές (που περιέργως δεν έχουν σταματήσει να μας κράζουν από τότε που ανέλαβε η νέα διακυβέρνηση).

Τι μπορεί να ανακόψει ή να μπερδέψει αυτόν τον βηματισμό; Η απάντηση είναι απλή kai βρίσκεται μέσα σε όλα τα άρθρα εφημερίδων που μας κατακρίνουν και τις εκθέσεις των οίκων αξιολόγησης που μας υποβιβάζουν. Η έλλειψη κοινωνικής συναίνεσης και εμπιστοσύνης στην μεταρρυθμιστική προσπάθεια που γίνεται.

Για να το κάνουμε λιανά, είναι τόσο απλό, που μπορεί να το μεταχειριστεί μέχρι και το ΚΚΕ, που μαζί με τα ΜΜΕ κάνουν ότι μπορούν για να πιέσουν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Τα χειρότερα για την χώρα λέγονται εδώ, όχι έξω (οι έξω κατά βάση παπαγαλίζουν εμάς). Οι μόνοι που πιστεύουν τόσο λίγο στην ανάκαμψη μας, είμαστε εμείς. Κι αυτή μας την μαυρίλα, την κάνουμε καυσόξυλα στην σόμπα του κάθε εκστασιασμένου αναλυτή.

Προβλέπω ότι οι αγρότες, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, θα ανοίξουν σύντομα τους δρόμους. Έρχεται και χιονιάς και δεν είναι μαθημένοι σε σκληρές συνθήκες αυτοί οι συνδικαλιστές. Την γη την δουλεύουν άλλοι, σαν τον φίλο μου το Νικόλα, που δεν ζητάει χρήμα, αλλά θεσμούς και κανόνες για την σοδειά του. Έτσι, όταν μαζευτούν από τις βόλτες τους στις Πλατείες και κλείσουν οι τηλεοπτικοί προβολείς θα πρέπει να αναζητηθούν νέα καυσόξυλα για τις σόμπες της καταστροφολογίας και του φόβου.

Έχω λοιπόν μία ιδέα: αυτή την φορά μπορείτε να το ξεκινήσετε εσείς αγαπημένα μου γκαντεμόσκυλα! Σας έχω και την πρόταση έτοιμη! Μπορείτε να ξεσηκώσετε σύσσωμο τον εισπρακτικό μηχανισμό να μπει σε απεργία διαρκείας. Ο λαός θα χαρεί, εφόσον δεν θα γίνονται έλεγχοι/πληρωμές, ενώ θα δίδεται το τελευταίο χτύπημα που διακαώς επιθυμείτε, εφόσον θα καταρρεύσουν πλήρως τα έσοδα που περιγράφονται στο ΠΣΑ. Μεγαλοφυές, όσο και απλό. Τόσο απλό που μάλλον το έχετε ήδη στις κάρτες σας. Για τις 10 Φεβρουαρίου δεν είναι η απεργία της ΑΔΕΔΥ;

Κι όταν όλα θα 'χουν τελειώσει θέλω να δω ποιος θα επικρατήσει: η λαϊκή επανάσταση των τιμητών του Στάλιν, ή ένα κόμμα επιχειρηματιών και διορισμένων διαχειριστών από την Αγορά... Όχι ότι με καίει και πολύ: τυραννία θα είναι είτε έτσι είτε αλλιώς.

Κωνσταντίνος Αλεξάκος