Την ιδέα μου την έβαλε ο φίλος μου ο Χάρης: "μπορεί να φύγω" μου είπε όταν συναντηθήκαμε τα Χριστούγεννα. "Με τέτοια φορολόγηση, και οικονομικές συνθήκες, δεν αξίζει. Η οικονομία μας είναι κατεστραμμένη, ενώ βασίζεται πλέον μόνο στις υπηρεσίες και τον τουρισμό". Το μόνο που δεν είπε, αλλά θα μπορούσε, είναι: "Η Βασίλισσα να είναι καλά, που φέρνει τουρίστες".
Ο Χάρης ζει στην Αγγλία.
Διαβάζω την σημερινή Observer - και μόνο οι τίτλοι είναι ενδεικτικοί:
Τι αποδεικνύει αυτό; Ίσως τίποτα. Η Αγγλία έχει θεσμούς που λειτουργούν ενώ στην Ελλάδα παραμένει ζητούμενο ακόμα και η ανεξαρτησία της __________ (συμπληρώστε μόνοι σας ότι σας καίει - όλα ζητούμενα είναι). Στην Αγγλία παραιτήθηκαν βουλευτές για την κατάχρηση επιπέδου σκυλοτροφής και κοπριάς για τον κήπο τους, ενώ εδώ οι νόμιμοι πλην ηθικοί απολαμβάνουν τις βόλτες τους στον Αργοσαρωνικό με το εταιρικό τους γιοτ. Στην Αγγλία τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία ... Η λίστα είναι ανεξάντλητη.
Και παρόλα αυτά, η ιδέα ότι υπάρχουν ομοιότητες δεν μου φεύγει. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Γιατί αν έχω δίκιο, σημαίνει ότι μετά την Διαφάνεια στο Δημόσιο, την ενίσχυση της Παιδείας και του ΕΣΥ, την κοινωνική πολιτική κλπ η έξοδος από την κρίση είναι αλλού. Και αυτό το αλλού δεν έχει λύση, προς το παρόν, ούτε στην Αγγλία ούτε στην Ελλάδα. Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή, οι υπηρεσίες είναι όλο και ακριβότερες, η ανεργία ανεβαίνει μαζί με τις απλήρωτες υπερωρίες όσων παραμένουν σε θέσεις εργασίας κλπ.
Και στις δύο χώρες κοιτάμε προς την πράσινη ανάπτυξη για ευκαιρίες. Πότε θα υπάρξουν; Άγνωστο. Ακόμα το κοιτάνε. Πάντως ο λογαριασμός της μη-πράσινης ΔΕΗ θα έρθει στην ώρα του.
Ο νέος Πρωθυπουργός δήλωσε: «Θα ορθοποδήσουμε με τις δικές μας δυνάμεις, θα τα βγάλουμε πέρα με τη δική μας αποφασιστικότητα και μόνο», ενώ συμπλήρωσε «η πατρίδα μας είναι μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες, με απαράμιλλο φυσικό πλούτο και με ένα ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο αν βρεθεί στις κατάλληλες συνθήκες, αν το κράτος αντί να ταλαιπωρεί, σταθεί δίπλα του, μπορεί να κάνει θαύματα»...
Σας παρακαλώ, αν ξέρετε κάτι, αν υπάρχει σχέδιο, πείτε το και σε μας. Έστω κι αν είναι για το 2020. Φτάνει να ξέρω που πάμε, γιατί θα σκάσω. Καταλαβαίνω τις προσπάθειες του κ.Παπακωνσταντίνου για καταγραφή και οργάνωση στο χάος που ονομάζεται ΥπΟικ, γιατί ως γνωστό δεν μπορείς να διαχειριστείς ότι δεν μπορείς να μετρήσεις. Κι άντε και το οργάνωσε και δέχτηκαν οι εταίροι το Σχέδιο κλπ κλπ...
Και μετά; Τι; Αν είναι να περιμένουμε να εξορθολογιστεί το Δημόσιο είμαστε τελειωμένοι! Ομοίως και αν παραμείνει το Δημόσιο ο Βασικός Πελάτης, γιατί αυτό θα σημάνει την διατήρηση των Βασικών Προμηθευτών/Μετόχων, οπότε όλα τα προηγούμενα περί διαφάνειας και νοικοκυρέματος θα πάνε περίπατο με συνοπτικές διαδικασίες Αναθέσεων Δημοσίων Έργων. Όπως έγινε από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις ανεξαιρέτως.
Κι αν δεν ξέρετε εσείς, ή δεν έχετε αποφασίσει ακόμα, τουλάχιστον δημιουργήστε συνθήκες τραπεζικού δανεισμού και επιχειρηματικότητας, μπας και το οργανώσουμε μόνοι μας. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουμε τίποτα πλέον, από την αποκοτιά της τόλμης - μία τελευταία ζαριά στην χαμένη παρτίδα μίας δεκαετίας. Τα συνθήματα "Επανεκκίνηση της Οικονομίας", "Τροχιά Ανάπτυξης" κ.α. δεν σημαίνουν κάτι προς το παρόν. Και όσο τα ακούω, τόσο ζορίζομαι.
Είναι σαν να χτίζουμε σπίτι, χωρίς κατόψεις... Κι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τους εργολάβους που τραβούσανε τα μαλλιά τους με εμάς τους αρχιτέκτονες. Είχαν κι αυτοί τα δίκια τους τελικά. Τότε που είχαν δουλειά.
[ημιτελές, εν αναμονή σχεδίου]
Είναι σαν να χτίζουμε σπίτι, χωρίς κατόψεις... Κι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω τους εργολάβους που τραβούσανε τα μαλλιά τους με εμάς τους αρχιτέκτονες. Είχαν κι αυτοί τα δίκια τους τελικά. Τότε που είχαν δουλειά.
[ημιτελές, εν αναμονή σχεδίου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου