του Γιώργου Ιορδάνου, από το iordanou.org
Το τρικ των λάθος ερωτήσεων είναι σύνηθες φαινόμενο στη χώρα του χρυσοπράσινου φύλλου. Η πρακτική αυτή επιστρατεύεται συχνά από δημοσιογράφους και πολιτικούς στην προσπάθεια τους να χειραφετήσουν την κοινή γνώμη.
Λέω ώρες-ώρες κάτι παράξενα.. άκου «κοινή γνώμη». Σε περίπτωση που διερωτάσαι εννοώ όλους εμάς. Παρόλη την ειδίκευση μας στη διαίρεση, μας ενώνει η κοινή αντίληψη ορισμένων δημοσιογράφων και πολιτικών ότι είμαστε ηλίθιοι.
Ποιοι είναι όμως οι πολιτικοί και ποιοι οι δημοσιογράφοι; Ποιοι είναι οι καλοί ποιοι οι κακοί (συνήθισες τις ταμπέλες μασκαρά). Μην περιμένεις απάντηση. Τόσους αιώνες δε λύθηκε ο γρίφος του αβγού και της κότας. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι τo ένα φέρνει τ’ άλλο. Αν είχαμε αξιόλογη δημοσιογραφία δε θα είχαμε τέτοιους πολιτικούς, ούτε όμως αν είχαμε αξιόλογους πολιτικούς θα είχαμε τέτοια δημοσιογραφία (vice versa που λέμε).
Διάβασα τον uber Πατριώτη Λάζαρο στη Σημερινή, την Mπουμπουλίνα Κλαίρη στον Πολίτη, διάβασα τα blogs… και το μόνο που κατάλαβα είναι αυτό που είπαμε πολλές φορές: ότι αν λυθεί το Κυπριακό πολλοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με καραμπινάτη κρίση ταυτότητας. Δε θα έχουν λόγο ύπαρξης.
Δολοφονήθηκε λοιπόν ο Άντης Χατζηκωστής (ίσως να είμαι ο πρώτος που γράφει το ονοματεπώνυμο του και δεν τον αποκαλεί απλά «ο Άντης» – οι υπόλοιποι φαντάζομαι πρέπει να έκαναν στρατό μαζί του). Κρίμα που έφυγε έτσι ένας νέος άνθρωπος. Κρίμα γι’ αυτούς που αφήνει πίσω. Κρίμα όμως και για την Κυπριακή κοινωνία που της χρέωσαν πολιτικούς και δημοσιογράφους χειρότερους από κοράκια. Οι αυθεντίες όρμηξαν να εκφέρουν την πολυπόθητη άποψή τους. Τα κοράκια μυρίζονται τη νεκρή σάρκα, τα δικά μας σαρκοβόρα μοιρήστηκαν αίμα και έσπευσαν να κανιβαλίσουν. Στη νήσο των Αγίων δε χρειαζόμαστε CSI. Έχουμε τα ξεφτέρια που χωρίς να ξέρουνε την τύφλα τους αποφάνθηκαν και μας ανακοίνωσαν με ύφος χιλίων καρδιναλίων ότι η δολοφονία είχε «πολιτικά κίνητρα». Που ‘σαι ρε μεγάλε Sherlock.
Ένα εικοσιτετράωρο μετά η αστυνομία ως συνήθως δεν κατάφερε να περιορίσει τους χαφιέδες της. Kανάλια και blogs αναφέρονται στα ονόματα των πιθανών υπόπτων. Τα κίνητρα κατά την αστυνομία φαίνεται να ήταν οικονομικά διαψεύδοντας πανηγυρικά τους διχοτομιστές που προσπαθούν να καλλιεργήσουν τη διχόνοια και τον τρόμο.
Αντί λοιπόν να ρωτήσουμε τις σωστές ερωτήσεις, παρασυρόμαστε και ρωτάμε αυτά που θα οδηγήσουν στα συμπεράσματα που εκείνοι θέλουν να φτάσουμε. Ρωτώ λοιπόν:
- ΠΩΣ στο καλό θα βγούμε από τον πάτο της υπολειτουργείας του συστήματος,
- ΠΩΣ θα αντιστραφεί η ανομία,
- ΠΩΣ θα σταματήσουμε να πληρώνουμε ακριβά μια διαχρονικά αναποτελεσματική αστυνομία που κάνει επιχειρήσεις «σκούπας» (σκούπα μόνο στα σκουπίδια χρησιμποιούμε άθλιοι) και τραβολογά έγκυες γυναίκες μέσα σε κλούβες λόγω του χρώματος του δέρματος τους,
- ΠΩΣ θα γίνει η αστυνομία επαγγελματική δύναμη που προστατεύει τον πολίτη χωρίς νταηλίκια,
- ΠΩΣ θα προχωρήσουμε μπροστά,
- ΠΩΣ θα λύσουμε το Κυπριακό για να μπορέσουμε επιτέλους να ασχοληθούμε με πιο άμεσα θέματα που επηρεάζουν εξίσου τις ζωές μας;
Αντί αυτού, εμείς διερωτώμαστε πως θα προστατευτούμε από εκείνους τους «άλλους» – αόριστα αλλά και πολύ συγκεκριμένα – που θέλουν το κακό μας. Κι η φαεινή λύση είναι να αγοράσουμε περισσότερα όπλα. Λες κι η Εθνική Φρουρά χρειάζεται κι άλλους τρόπους να παθαίνουν ατυχήματα οι νέοι του τόπου. Λες και σήμερα δε βρισκόμαστε εδώ λόγω των όπλων.
Δυστυχώς γι’ αυτούς το μίσος τους δε σκοτώνει την ελπίδα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου