Τα μικρά και τα μεγάλα

Είμαστε στον έκτο χρόνο κρίσης, από το 2008 που αποφασίσαμε να "θωρακίσουμε" την οικονομία μειώνοντας τους φόρους στις επιχειρήσεις και μην εισπράττοντας τους φόρους γενικά, μέχρι σήμερα που ανεβάσαμε τους φόρους πέρα από τις φοροδοτικές ικανότητες των περισσότερων.

Πέντε Πρωθυπουργοί, τρία Μνημόνια, 200+ υπουργοί, 4 εκλογές (μαζί με τις δημοψηφικού χαρακτήρα δημοτικές), και είμαστε με 6 μεταρρυθμίσεις* και καμία προοπτική για λύση στον ορίζοντα.

Το μικροκομματικό όφελος και η κρατικοδίαιτη "επιχειρηματικότητα" καθορίζουν τις εξελίξεις, την πολιτική, την οικονομία και την ειδησειογραφία την ίδια ώρα που ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα η ανεργία, ο αριθμός των νεόπτωχων και η πιθανότητα της κατάρρευσης του κοινωνικού ιστού. Τίποτα δεν βγάζει νόημα ενώ όλα μπαίνουν, τεχνηέντως, σε πλαστά διλήμματα γύρω από το Μνημόνιο για να αποφευχθεί οποιαδήποτε συζήτηση που θα οδηγούσε σε αλλαγές.

Χωρίς αλλαγές δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση. Και σαν την Κύπρο, σύντομα, θα έρθει η στιγμή ενός βίαιου τέλους και για εμάς. Οι θυσίες που έγιναν μέχρι σήμερα κράτησαν μεν τη χώρα όρθια αλλά έκαναν και κάτι άλλο: διατήρησαν το status quo, και μαζί του τις ελπίδες όσων στηρίζονταν σε αυτό για το εισόδημα τους, ή την άσκηση εκλεγμένης ή μη εξουσίας. 

Αναλύσαμε το τι έγινε με την Κύπρο οικονομικά, (παρα)πολιτικά, (αντι)μνημονιακά, (αντι)ευρωπαϊκά... το μόνο που δεν κάναμε πάλι είναι να δούμε το προφανές: ότι υπάρχει κακό τέλος, αν το επιλέξεις. Ο Χριστόφιας έδειξε μέσα σε λίγους μήνες που θα οδηγήσει η ελληνική πορεία των τριών τελευταίων χρόνων. Μετά την δική μας καταστροφή, πολλοί θα αναλύσουν το πώς και το γιατί, αλλά δεν θα είναι χρήσιμο σε κανέναν.

Αν ο σημερινός Πρωθυπουργός καταλαβαίνει ποιος είναι ο πραγματικός μονόδρομος για την συμμετοχή της Ελλάδας στο δημοκρατικό και σύγχρονο κόσμο, οφείλει να αυξήσει μόνος του την πίεση στο σύστημα του οποίου προΐσταται ζητώντας την εξάρτηση των δόσεων από τις μεταρρυθμίσεις, αντί των δημοσιονομικών μέτρων. 

Η Ελλάδα έκανε μία τερατώδη προσαρμογή την πρώτη διετία - δεν υπάρχει παρακάτω σε ό,τι αφορά τους πολίτες, τους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτό που μένει είναι να γίνουν οι αλλαγές που θα επιτρέψουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία να αναπτυχθεί ελεύθερα δημιουργώντας την Ελλάδα του αύριο. Αυτό σημαίνει και μείωση του σημερινού δημόσιου τομέα, και την ανάπτυξη του εναπομείναντος κομματιού του στη νέα κατεύθυνση παροχής χρήσιμων και μετρήσιμων υπηρεσιών προς τους πολίτες· ως αρωγός των προσπαθειών τους και όχι ως εχθρός (γραφειοκρατία, φορολογική αφαίμαξη κτλ) ή αθέμιτος ανταγωνιστής.

Ειδικά τώρα, σε ένα Ευρωπαϊκό περιβάλλον που μοιάζει να αμφιβάλλει για το χαρακτήρα ή ακόμα και την βιωσιμότητά του, είναι επιβεβλημένο να περάσουμε στην επόμενη φάση της ιστορίας μας. Ίσως για πρώτη φορά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. 

Η διακυβέρνηση δεν είναι εύκολο πράγμα, ειδικά σε ένα νομοθετικό χάος σαν το ελληνικό. Όσο κι αν προσπαθείτε κ. Σαμαρά για τα μικρά, οφείλετε να δείτε το τέρας απέναντι σας, που δεν θα νικηθεί με τα μικρά. Αν δεν είστε μέρος του προβλήματος, ήρθε η ώρα να το αποδείξετε. Δέστε τα χέρια σας, αποδεχόμενος ότι η μοναδική λύση είναι η μεταρρύθμιση, και αλυσοδεθείτε σε αυτήν εξαρτώντας τις δόσεις από τις αλλαγές. Είναι ο μόνος τρόπος να αποκτήσει ξανά πολιτικό χαρακτήρα όλο αυτό που μας συμβαίνει, να πείσετε τους εταίρους ότι αντιλαμβάνεστε το δια ταύτα, και να μπλοκάρετε όσους προσπαθούν να γυρίσουν τη χώρα πίσω στο 2009, ή στο 1967, ή παλιότερα.

Κάντε την μία μεγάλη κίνηση που θα μπλοκάρει όλες τις μικρές που μας κρατάνε πίσω. Μην αναζητείτε άλλες λύσεις στα ισοδύναμα του κ. Κουβέλη, την αλληλεγγύη που δεν θα έρθει, την επαιτεία προς τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς, την καταστολή του κ. Δένδια, ή τις  πολιτικές συμφωνίες και τα ολονύκτια eurogroup και Συνόδους Κορυφής. Συνδέστε τη λύση των μεταρρυθμίσεων με την σανίδα σωτηρίας των επερχόμενων δόσεων - αυτή είναι η επαναδιαπραγμάτευση που απαιτείται. Αν είστε μέρος της λύσης, και όχι του προβλήματος.

______________________

*ΑΕΙ, Καλλικράτης, Διαύγεια, Ιθαγένεια, την ηλεκτρονική συνταγογράφηση**, και opengov που ακυρώθηκε

** Ευχαριστώ τον Μιχάλη Κούτρα για την υπενθύμιση/διόρθωση (βλ. πρώτο σχόλιο)